ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΙΣ 28-02-2023

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΕΤΙΚΉ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΥΓΚΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ

ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ – ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΜΗ 

Κλεάνθης Γρίβας

28 Φεβρουαρίου 2025

«Η σχεδόν μυθική σπουδαιότητα που ο Vidocq απέκτησε βαθμιαία ακόμα και στα μάτια των συγχρόνων του, δεν οφείλεται στο παρελθόν του, ούτε καν στο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας πρώην τρόφιμος των κατέργων, μετανοιωμένος ή εξαγορασμένος, διορίστηκε αρχηγός της αστυνομίας. Αλλά μάλλον στο ότι στο πρόσωπο του Vidocq η εγκληματικότητα απόκτησε φανερά τη διφορούμενη κατάσταση του αντικειμένου και του οργάνου ενός αστυνομικού συστήματος που την καταπολεμά και ταυτόχρονα συνεργάζεται μαζί της.

Ο Vidocq σημειώνει τη στιγμή που η εγκληματικότητα, διαχωρισμένη από τις άλλες παρανομίες, εντάσσεται στην εξουσία και αντιστρέφεται. Είναι η εποχή όπου πραγματοποιείται η άμεση και θεσμική διασύνδεση της αστυνομίας και της εγκληματικότητας.

Συγκλονιστική στιγμή όπου η εγκληματικότητα μετατρέπεται σε μηχανισμό της εξουσίας. Τέλος με τη σαιξπηρική εποχή, όπου η εξουσία ταυτίζεται με τη φρίκη σε ένα και το αυτό πρόσωπο. Σε λίγο θα αρχίσει το καθημερινό μελόδραμα της αστυνομικής ισχύος και της συνενοχής του εγκλήματος με την εξουσία».

Michel Foucault,

Επιτήρηση και Τιμωρία: Η Γέννηση της Φυλακής

(Αθήνα, Ράππας, 1989) 

                                              Γκόγια: Οι εκτελέσεις της 3ης Μαΐου 1808 (ή της 28ης Φεβρουαρίου 2023)

 

Με οργή και αηδία για την πιό επικίνδυνη μορφή οργανωμένου εγκλήματος, την πολιτική Κόζα Νόστρα των παράσιτων, δουλοπρεπών, διεφθαρμένων, ανεύθυνων και ανεπάγγελτων επαγγελματιών πολιτικών –Ειδικών του Τίποτα πλην της οσφυοκαμψίας– που ως ποδηλάτες, προς τα πάνω σκύβουν δουλοπρεπώς και προς τα κάτω κτυπούν θρασύτατα.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ 

ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ – ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΣΕ ΚΑΙ ΜΗ

 

«… οι μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί. 

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων... Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό των έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων... Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς». 

Σημείωση: Από το αμερικανικό «Εγχειρίδιο Εκστρατείας για τις Μυστικές Υπηρεσίες που διεξάγουν Επιχειρήσεις [απο]Σταθεροποίησης», ΤΟ οποίο κοινοποιήθηκε το Μάρτιο 1970 στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, με τα κωδικά στοιχεία FM 30-31 (Field Manual/Εγχειρίδιο Επιχειρήσεων), συνοδευόμενο από 3 παραρτήματα (FM 30-31 A, B και C), με τις υπογραφές των στρατηγών Wicklam και Westmorland και χαρακτηριζόταν «αυστηρά απόρρητο κατηγορίας ΙΙ», δηλαδή κατηγορίας που δεν υπόκειται σε αυτόματο αποχαρακτηρισμό μετά την πάροδο προκαθορισμένου χρονικού διαστήματος. Αυτό αποτέλεσε το βιβλίο οδηγιών της δράσης του παρακράτους όλων των χωρών. 

Βλ. Κλεάνθης Γρίβας: Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ STAY BEHIND / GLADIO» TOY NATO

https://www.grivas.info/tromokratia/84-l-gladior

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ 

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ή ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 

Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, δολοφονήθηκαν 57 νέοι κυρίως, άνθρωποι όταν η επιβατική αμαξοστοιχία της [ανεκδιήγητης] εταιρείας [Italian] Hellenic Train, στις 23:21 συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία της ίδιας εταιρείας, κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού Λάρισας. 

Το γεγονός ότι η παραπαίουσα έντρομη και μειοψηφική κυβέρνηση αποδύθηκε σε μια πρωτοφανή προκλητική εκστρατεία συγκάλυψης του Εγκλήματος (που προκλήθηκε από τις δικές της πράξης και παραλήψεις), με όσα νόμιμα και, κυρίως, παράνομα μέσα είχε στη διάθεσή της, πυροδότησε ένα μεγαλειώδες κίνημα αντίστασης στον προκλητικό κυβερνητικό εμπαιγμό, που αγκάλιασε όλα τα κοινωνικά στρώματα. 

Όταν μια κυβέρνηση δεν λειτουργεί ως κυβέρνηση αλλά ως συμμορία, σημαίνει η ώρα της ενεργοποίησης του αφανούς εκτελεστικού της βραχίονα, του παρακράτους και της τρομοκρατίας. 

Το παρακράτος συγκροτείται από ένα στρώμα κρατικών και κυβερνητικών υπαλλήλων, επαγγελματιών πολιτικών και κομματικών γελωτοποιών, που πληρώνονται από την κρατική εξουσία, εξαγοράζονται από το οργανωμένο έγκλημα, και λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη νόμιμη εξουσία του κράτους και την παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος, έχοντας ως εργαλείο της συγκρότησής του την διαφθορά, και ως στόχο του την εξυπηρέτηση των άνομων εξουσιαστικών συμφερόντων. 

Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα γέννησε το παρακράτος, έναν ιδιότυπο «θεσμό» που λειτουργεί πέραν των ορίων της νομιμότητας, με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο. 

  • Στην αρμοδιότητα της κρατικής εξουσίας υπάγονται όλες οι γενικές και ειδικές ρυθμίσεις που βρίσκονται τυπικά εντός των ορίων της νομιμότητας (ή στις παρυφές της). 
  • Στην αρμοδιότητα του οργανωμένου εγκλήματος περιλαμβάνονται όλοι οι τομείς δραστηριοτήτων που βρίσκονται εκτός των ορίων της νομιμότητας, ανάμεσα στις οποίες πρωτεύουσα θέση κατέχουν τα όπλα, η πορνεία (σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών), ο τζόγος, τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία, κ.α. Και εξυπηρετούν και πολιτικούς στόχους, κυρίως μέσω της διαφθπράς. 

Με τη συγκρότηση του παρακράτους, τα όρια μεταξύ της «νόμιμης» του κράτους και παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος γίνονται δυσδιάκριτα και η μία τίθεται στην υπηρεσία της άλλης, με τρόπο ώστε και οι δυο να προσπορίζονται σημαντικά οφέλη σε βάρος της κοινωνίας. 

Μ’ άλλα λόγια, μέσω του παρακράτους αναπτύσσεται μια αμοιβαία επωφελής συμβιωτική σχέση μεταξύ της «νόμιμης» εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία αρχίζει από τη συνεργασία τους και –πολλές φορές– καταλήγει στην ταύτισή τους, πράγμα που αποδεικνύεται ότι είναι μια κρισιμότατη και άκρως επικίνδυνη κακοήθης νεοπλασία από κοινωνική και πολιτική άποψη. 

Όπως προκύπτει από την ιστορική έρευνα, από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και μετά, αυτή η συμβιωτική σχέση πήρε τερατώδεις διαστάσεις, με τρόπο ώστε να καταστούν απολύτως δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ της «νόμιμης» εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος και η μία να χρησιμοποιεί τα εργαλεία της άλλης, όπως προκύπτει για παράδειγμα, από το γεγονός της αποδεδειγμένης συνεργασίας των μυστικών υπηρεσιών και του οργανωμένου εγκλήματος για την εξυπηρέτηση των δικών τους «ιδιαίτερων» σκοπών η καθεμιά, υπό την κάλυψη ενός καθεστώτος απόλυτης αδιαφάνειας. 

Από το 1947 και μετά, οι δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών και του οργανωμένου εγκλήματος αλληλο-επικαλύπτονται στο όνομα της αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα την αλληλεπίδραση και τον αμοιβαίο μετασχηματισμό τους: 

  • Το οργανωμένο έγκλημα, παράλληλα με την παραδοσιακή του δραστηριότητα (στους τομείς της προστασίας, της πορνείας, του τζόγου, των όπλων και των ναρκωτικών), πολιτικοποιείται διαμέσου της εξυπηρέτησης πολιτικών στόχων που του τίθενται από τις μυστικές υπηρεσίες (όπως το σπάσιμο των απεργιών, οι βιαιότητες σε βάρος της αριστεράς και η διάπραξη πολιτικών δολοφονιών). Και 
  • Οι μυστικές υπηρεσίες, παράλληλα με την παραδοσιακή τους δραστηριότητα (στους τομείς της κατασκοπίας, της αντικατασκοπίας και της πολιτικής τρομοκρατίας), εγκληματοποιούνται χρησιμοποιώντας τα μέσα του οργανωμένου εγκλήματος, και κυρίως τα οικονομικά μέσα που διασφαλίζονται απ’ αυτά. 

Έτσι οι κάθε είδους μυστικές υπηρεσίες αναδεικνύονται σε παράλληλη εξουσία, γιατί οι μπίζνες με τις παράνομες δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος, τους εξασφαλίζουν αφενός μια πολιτική αυτονομία διαμέσου μιας σειράς «συμμαχιών» που μπορούν να διαφεύγουν από τον έλεγχο της νόμιμης πολιτικής εξουσίας και, αφετέρου, μια οικονομική αυτοδυναμία από τα αρμόδια συνταγματικά όργανα ελέγχου, πράγμα που επιτρέπει την «αυτοχρηματοδότηση των μυστικών επιχειρήσεών» τους με τα κέρδη που προσπορίζονται από την έμμεση ή άμεση συμβολή τους στη διακίνηση των ναρκωτικών. 

Σήμερα, στο πλαίσιο του τετράπτυχου «οργανωμένο έγκλημα – μυστικές υπηρεσίες – τρομοκρατία – ναρκωτικά», οποιαδήποτε σοβαρή έρευνα για κάθε ένα απ’ αυτά τα στοιχεία, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα άλλα τρία. 

Μέσα σ' αυτό το γενικό πλαίσιο συντελέστηκε ο βαθμιαίος μετασχηματισμός του οργανωμένου εγκλήματος σταδιακά από ένα συντεχνιακό οργανισμό με τοπική εμβέλεια σε μια πανίσχυρη πολυεθνική εταιρεία με παγκόσμια επιρροή, με την οποία ελάχιστα κράτη θα μπορούσαν να συγκριθούν από την άποψη της οργάνωσης, της ισχύος και της αποτελεσματικότητας. 

Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, η εκπληκτική ενδυνάμωση του οργανωμένου εγκλήματος, το κατέστησε βασικό παράγοντα της δημόσιας ζωής σε όλες τις φιλελεύθερες ολιγαρχικές χώρες του αναπτυγμένου κόσμου, στα ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα έχει ταυτιστεί με την εξουσία και στα αποτυχημένα «κράτη» του Τρίτου Κόσμου είναι η εξουσία. 

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ 

Στην μεταπολεμική Ελλάδα, το επιτελείο του παρακράτους απέκτησε θεσμική μορφή με τη συγκρότηση τριών «αφανών» συντονιστικών επιτροπών, με αποφάσεις του τότε πρωθυπουργού (και μετέπειτα, κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενου «εθνάρχη) Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν τρομοκρατημένος από την απροσδόκητη άνοδο της αριστεράς στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις εκλογές του 1958: 

  • Μια [αφανής] Ειδική Επιτροπή Υπουργών, η οποία συστήθηκε τον Ιούνιο του 1958 για «την μελέτη των μεθόδων και των πάσης φύσεως μέτρων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κομμουνιστικής δραστηριότητας.

Αρχικά μέλη της ήταν οι υπουργοί Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ, Προεδρίας Κων/νος Τσάτσος και Εργασίας Αρ. Δημητράτος, ο υφυπουργός Εσωτερικών & Δημ. Τάξης Ευ. Καλαντζής, ο διευθυντής της ΚΥΠ Αλ. Νάτσινας και ο δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος, μετέπειτα εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου». 

  • Μια [αφανής] οκταμελής Ειδική Συμβουλευτική Επιτροπή, που δημιουργήθηκε στις 20 Ιουλίου 1958 για να βοηθά την ως άνω Ειδική Επιτροπή Υπουργών «στον σχεδιασμό, την κατεύθυνση, τον συντονισμό και τον έλεγχο απασών των ενεργειών εθνικής προπαγάνδας». Η Επιτροπή συνεδρίαζε καθημερινά και την αποτελούσαν: ο διευθυντής της ΚΥΠ, οι δημοσιογράφοι Σάββας Κωνσταντόπουλος, Ν. Βέρρος και Δ. Πουλάκος, ο διευθυντής προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) Αγγελος Προκοπίου, ο πρόεδρος της Ενώσεως Θεατρικών Συγγραφέων Γ. Ασημακόπουλος, ο δικηγόρος Αρης Σεραφετινίδης και ο αξιωματικός Κ. Μητρέλης.

  • Μια [αφανής] Δευτεροβάθμια Συντονιστική Επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις 30 Αυγούστου 1960 με πρόεδρο τον Α/ΓΕΕΘΑ Αθανάσιο Φροντιστή και μέλη τους αρχηγούς ΓΕΣ, Αστυνομίας και Χωροφυλακής, τον διευθυντή της ΚΥΠ και τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του υπουργείου Προεδρίας. Αρμοδιότητά της ήταν «να θέτει τις γενικές γραμμές συντονισμού των υπηρεσιών στον τομέα των Πληροφοριών και της Διαφώτισης, να εποπτεύει τη δράση τους και να εισηγείται σχετικά στην Ειδική Επιτροπή Υπουργών». 

Κομβικό ρόλο στα παραπάνω διαδραμάτισε ο αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ένας αξιωματικός με σκοτεινό παρελθόν και ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον, ο οποίος ήταν στέλεχος της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών (ΥΕΜ) της ΚΥΠ από το 1957 και Γραμματέας της Δευτεροβάθμιας Συντονιστικής Επιτροπής από το 1961.


Στο τεχνικό πεδίο, η διεξαγωγή του έργου ανατέθηκε σε τρία όργανα: Τα δύο απ’ αυτά, η Υπηρεσία Ειδικών Μελετών (ΥΕΜ) της ΚΥΠ και η Ελληνική Επιμορφωτική Εταιρεία, υπήρχαν από το 1957. Το τρίτο, η Διεύθυνση Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας, ανέλαβε στις αρχές του 1959 τον συντονισμό της «διαφωτίσεως», με πολιτικό προϊστάμενο τον υφυπουργό Τρύφωνα Τριανταφυλλάκο, μετέπειτα υπουργό Δημοσίων Έργων της χούντας, και το 1960 αναβαθμίστηκε σε αυτοτελή Υπηρεσία Πληροφοριών (ΥΠ) με επικεφαλής τον απόστρατο στρατηγό Νικόλαο Γωγούση.

 

▪ Τα στοιχεία από το ΙΟΣ: Η πρώτη «μονταζιέρα» - ΑΦΑΝΕΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ - Ιός - 21 Απρ. 2014

https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/i-proti-montaziera/ 

▪ Για την έκταση και τη δράση των παρακρατικών οργανώσεων στη Θεσσαλονίκη που καθοδηγούνταν από το Υπουργείο Βόρειας Ελλάδα, βλέπε:

Κλεάνθης Γρίβας: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, Θεσσαλονίκη 22 Μαΐου 1963

- https://www.grivas.info/politikes-dolofonies/80-22-1963 

 

ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ  ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Κλεάνθης Γρίβας

Από το «25 Θέσεις για την Τρομοκρατία»,

Ελευθεροτυπία,  1/10/1992

https://www.grivas.info/tromokratia/99-25-1992

 

Η ιδεολογία χτίζει πύργους στον ουρανό. Οι αποδέκτες της αυταπατώνται ότι θα κατοικήσουν σ' αυτούς. Οι τεχνικοί της εξουσίας τους διαχειρίζονται κατά το συμφέρον τους.  Και η κοινωνία πληρώνει το νοίκι.

(παραφράζοντας τον Thomas Szasz)

 

ΘΕΣΗ 2.  Η  τρομοκρατία είναι προνομιούχο μέσο και, συγχρόνως, πεδίο άσκησης πολιτικής σε  όλες τις ετερόνομες κοινωνίες όπου η "πολιτική" είναι αποκλειστική υπόθεση των επαγγελματιών πολιτικών.  Κι αυτό καθίσταται ολοφάνερο   "αν την κρίνουμε από τα αποτελέσματά της και αν δούμε ποιόν  ευνοούν".  Εξ ου και η ανάγκη  «να  πούμε  καθαρά  ποιος  ασκεί  την τρομοκρατία  και  πώς  την χρησιμοποιεί ως θέαμα».   (G. Sanguinetti) 

ΘΕΣΗ 5. Η τρομοκρατία  είναι  συνυφασμένη με την ιστορική, πολιτική και ιδεολογική παράδοση  όλων των ολοκληρωτικών κινημάτων, και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον μπολσεβικισμό, το φασισμό, το ναζισμό αλλά και τις "φιλελεύθερες δημοκρατικές» ολιγαρχίες.  Αυτό  αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ "αριστερής" και "δεξιάς" τρομοκρατίας.   Η τρομοκρατία είναι πάντα αντιδραστική. 

ΘΕΣΗ 7.  Η τρομοκρατία ως μέσο άσκησης πολιτικής, εφαρμόζεται είτε αμέσως, με τη δράση πρακτόρων των αυτονομημένων παράλληλων μυστικών υπηρεσιών, είτε εμμέσως, με την "τηλεκατεύθυνση" διαφόρων ατόμων ή ομάδων που έχουν δήθεν "αντικρατικό" προσανατολισμό. 

ΘΕΣΗ 8. Τα επιτελικά όργανα της τρομοκρατίας βρίσκονται σε ορισμένα αυτονομημένα τμήματα των μυστικών υπηρεσιών  της κρατικής εξουσίας,  δηλαδή των μηχανισμών εκείνων που είναι επιφορτισμένοι με   το  καθήκον  της δυναμικής εμπέδωσης και συντήρησης της καθεστωτικής σταθερότητας με ενέργειες και μέσα που υπερβαίνουν τα όρια της νομιμότητας και διαφεύγουν παντός κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου.  "Η τρομοκρατία είναι το κράτος,  δηλαδή ένα από τα πολλά ένοπλα παρακλάδια του".  (G. Sanguinetti

ΘΕΣΗ 9. Τα εκτελεστικά όργανα της τρομοκρατίας είναι ή πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών  ή αφελείς «κοινωνικοί αναμορφωτές» που μπορεί να διακατέχονται από την αυταπάτη ότι εξυπηρετούν τα "ύψιστα συμφέροντα  του λαού, της φυλής, του έθνους, του προλεταριάτου ή της επανάστασης", ενώ στην πραγματικότητα τηλεκατευθύνονται από ειδικά αυτονομημένα τμήματα των μυστικών υπηρεσιών και συνεργούν στην πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στην κρατική εξουσία. 

ΘΕΣΗ 11. Πρώτο καθήκον κάθε εξουσίας που βρίσκεται σε κρίση, είναι η κατασκευή μιας απειλής, από την οποία η κρατική εξουσία αναλαμβάνει εργολαβικά να «προστατεύσει» την κοινωνία, ψαλιδίζοντας τις ελευθερίες της. Γιατί δεν υπάρχουν «παροχές υπηρεσιών»  χωρίς κόστος.  

ΘΕΣΗ 14. Η αυταρχική «δημοκρατία», ως μόνη απάντηση των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας στην κρίση του κράτους δικαίου και πρόνοιας,  και η τρομοκρατία, ως προνομιούχο μέσο για την εξασφαλιστεί η αναγκαία "σύγκλιση των κομμάτων" με τρόπο ώστε να επιτευχθεί η εξάλειψη κάθε «ριζικής αντιπολίτευσης», σηματοδοτούν το δρόμο που επέλεξε ο φιλελεύθερος ολιγαρχικός καπιταλισμός για να βγει από την πολυδιάστατη οικονομική,  πολιτική, ιδεολογική, πολιτιστική και οικολογική κρίση του. 

ΘΕΣΗ 16. Η κρατική εξουσία έχει το μονοπώλιο της νόμιμης τρομοκρατίας.  Όταν όμως η νόμιμη τρομοκρατία αποδεικνύεται ανεπαρκής, τότε προσφεύγει στην παράνομη τρομοκρατία,  την οποία όλοι ψάχνουνε ματαίως.  Γιατί άπαξ και «εφευρέθηκε» η κρατική εξουσία, μόνο διανοητικά υπολειπόμενοι μπορούν να ξανα-ανακαλύψουν την... Αμερική. 

ΘΕΣΗ 17. Η τρομοκρατία είναι ο λόγος ύπαρξης και το πεδίο δράσης διαφόρων αυτονομημένων τμημάτων των μυστικών υπηρεσιών της κρατικής εξουσίας, τα οποία συνθέτουν ένα παράλληλο δίκτυο για την εξυπηρέτηση των εξουσιαστικών σκοπιμοτήτων και αναγκών που απαιτούν υπέρβαση του υφιστάμενου πλαισίου νομιμότητας. 

ΘΕΣΗ 18. Η κρατική και η «αντικρατική» τρομοκρατία  αποτελούν  τις δυο όψεις  του πλέον προνομιούχου μέσου άσκησης  πολιτικής  σε  περιόδους κρίσης. 

ΘΕΣΗ 20.  Οι διαχειριστές της εξουσίας μεριμνούν για τη διαρκή ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των διωκτικών αρχών.  Οι μηχανισμοί καταστολής ενδυναμώνονται και αναπτύσσονται ως κακοήθης νεοπλασία. Τα ατομικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες συρρικνώνονται. Παρ' όλα αυτά,  η τρομοκρατία αποδεικνύεται «άλυτο αίνιγμα» για τις διωκτικές αρχές, γιατί, απλούστατα, όταν ο διώκτης και ο διωκόμενος ταυτίζονται, η σύλληψη του διωκόμενου είναι αδύνατη. 

ΘΕΣΗ 25. Η κρατική διαχείριση του τρόμου και της αυταπάτης είναι το λυμένο αίνιγμα της διαλεκτικής της εξουσίας και της τρομοκρατίας. «Το κράτος είναι ο αυτουργός και ο αποκλειστικός ωφελημένος από τη σύγχρονη τεχνητή τρομοκρατία... Την τρομοκρατία τη διευθύνει η εξουσία, κι όποιος θέλει την εξουσία, πρέπει να αποδείξει πως ξέρει να διευθύνει την τρομοκρατία». (G. Sanguineti) 

Κλεάνθης  Γρίβας

Τα εμβόλια-βιοόπλα COVID ενέχουν 112.000% μεγαλύτερο κίνδυνο

για θρόμβους εγκεφάλου από τα εμβόλια για τη γρίπη

Επιμέλεια: Κλεάνθης Γρίβας

20 Φεβρουαρίου 2025 

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ 

▪ Στους επιτελείς που οργανώνουν και καθοδηγούν το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω διαφθοράς, ανηθικότητας, εξαχρείωσης, και συμφέροντος. 

▪ Και στα εκτελεστικά τους αποσπάσματα (παντός είδους πληρωμένους γιατρούς,  προπαγανδιστές, λογοκριτές, κρατικούς υπαλλήλους, και «επιστημονικές» συντεχνίες) και τις λοιπές συμμορίες των ανθρωποειδών των Ταγμάτων Εφόδων τους.

▪ Οι διεφθαρμένοι επιτελείς του εγκλήματος είναι προστατευμένοι με ασυλία. Τα εκτελεστικά τους αποσπάσματα, όχι. Κι αυτοί μπορούν να διωχθούν σε ατομική και συλλογική βάση από τους ανθρώπους τους οποίους έβλαψαν  εν συνειδήτως και εν επιγνώσει. Ο δρόμος για πολλές Νυρεμβέργες είναι ανοικτός. Μπορούμε να τον βαδίσουμε.

▪ Οσο για τους εν μακάρια εν μονίμω αγνοία τελούντες, δεν υπάρχει διαφυγή από την απροσμέτρητη βλακείας τους που ως γνωστόν είναι δύναμη πλειοψηφική και ακατανίκητη. Είναι καταδικασμένοι να ζήσουν μ’ αυτή.

Συνεχίζουμε... 

Τα εμβόλια-βιοόπλα για τον COVID-19 ενέχουν:

112.000% μεγαλύτερο κίνδυνο θρόμβων στον εγκέφαλο και εγκεφαλικά από τα εμβόλια για τη γρίπη, και

20.700% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης αυτών των παρενεργειών από ΟΛΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ μαζί, σύμφωνα με επιστημονική μελέτη που απαιτεί παγκόσμιο μορατόριουμ στα εμβόλια-COVID . 

H επιστημονική μελέτη (το πλήρες κείμενο εδώ)  που δημοσιεύθηκε στις 1/11/2024 στο International Journal of Innovative Research in Medical Science, βρήκε ότι έγιναν:

▪ 5.137 αναφορές για εγκεφαλική θρομβοεμβολή μετά από «εμβόλια»-COVID-19 σε διάστημα 36 ΜΗΝΩΝ, σε σύγκριση με 52 αναφορές μετά από «εμβόλια»-ΓΡΙΠΗΣ και

282 αναφορές μετά από ΟΛΑ τα εμβόλια τα τελευταία 34 ΧΡΟΝΙΑ. 

Σήμερα υπάρχουν 3.580 μελέτες που δημοσιεύονται σε ιατρικά περιοδικά με κριτές που τεκμηριώνουν βλάβες, αναπηρίες και θανάτους μετά από εμβόλια-βιοόπλα COVID-19, οι οποίες καθιστούν αναγκαία την απόσυρσή τους. 

 

Σχετικό άρθρο –απ’ όπου και οι πληροφορίες του παρόντος– δημοσιεύθηκε στις 7/11/2024 στο The Defender από τον  Μιχαήλ Νεβραδάκη, Ph.D.

https://childrenshealthdefense.org/defender/covid-vaccines-pose-greater-risk-brain-clots-strokes-flu-shots/

Οι συγγραφείς της μελέτης –η ανεξάρτητη ερευνήτρια Claire Rogers, ο μαιευτήρας και γυναικολόγος Dr. James A. Thorp , η ανεξάρτητη ερευνήτρια Kirstin Cosgrove και ο καρδιολόγος Dr. Peter McCullough – χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων ΕμβολίωνVAERS ) της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την ανάλυσή τους. 

Τα δεδομένα έδειξαν επίσης 9.821 αναφορές κολπικής μαρμαρυγής (έναν ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό που είναι «η πιο κοινή αναγνωρίσιμη αιτία εγκεφαλικής αρτηριακής θρομβοεμβολής») μετά τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 σε 41 μήνες, σε σύγκριση με 797 περιπτώσεις που αναφέρθηκαν σε 34 χρόνια για ΟΛΑ τα άλλα εμβόλια συνδυαστικά

▪ Η Claire Rogers δήλωσε ότι τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν την διαρκώς αυξημένη συχνότητα εγκεφαλικών επεισοδίων που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία του COVID-19. 

«Οι αναφορές περιστατικών εγκεφαλικής θρόμβωσης στο κυβερνητικό σύστημα αναφοράς των παρενεργειών των εμβολίων VAERS αυξήθηκαν σημαντικά μετά τα εμβόλια-COVID. Αυτό το έχουν διαπιστώσει οι κλινικοί γιατροί στο νοσοκομειακό περιβάλλον τους, αλλά και οι πολίτες που έχουν δει αυξημένες αναφορές εγκεφαλικών επεισοδίων σε διασημότητες, αθλητές και νέους». 

▪ Ο Dr. Peter McCullough δήλωσε στο The Defender ότι 

«Η μελέτη χρησιμοποίησε μια εύλογη ερευνητική στρατηγική για την ασφάλεια των εμβολίων» συγκρίνοντας ένα νέο εμβόλιο-COVID-19 με το εμβόλιο ρουτίνας για τη γρίπη ως «ασφαλές» πρότυπο».

Το γεγονός ότι τα ευρήματα ήταν φρικτά μετά τον εμβολιασμό για τον COVID-19, οδήγησε τους συγγραφείς της μελέτης να ζητήσουν άμεσο παγκόσμιο μορατόριουμ στη χρήση των εμβολίων COVID-19, μεταξύ των άλλων και για να μετριαστεί περαιτέρω ο κίνδυνος σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, για τις οποίες έχουν απόλυτη αντένδειξη.

Η μελέτη μας εντάσσεται στον αυξανόμενο αριθμό των αναλύσεων που καταλήγουν να ζητούν την απόσυρση όλων των εμβολίων COVID-19 από την αγορά. Η απόσυρση πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα για την νέα κυβέρνηση» 

Η πρωτεΐνη Spike ενοχοποιείται για αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού 

Σύμφωνα με τη μελέτη, η πρωτεΐνη ακίδας που βρίσκεται στα εμβόλια-βιοόπλα  για τον ιό SARS-CoV-2 και του COVID-19 είναι πιθανό να συμβάλλει σημαντικά στους θρόμβους του εγκεφάλου και τα εγκεφαλικά: 

«Από την έναρξη της πανδημίας-COVID, κατέστη προφανές ότι υπήρχε θρομβογονική επίδραση του ιού Sars-CoV-2, και τώρα διαπιστώνεται ότι οι πρωτεΐνες της ακίδας [είναι] ένας από τους σημαντικότερους συνεισφέροντάς σε αυτό το θρομβογόνο αποτέλεσμα…

Σύμφωνα με τη μελέτη, το αρχικό στέλεχος του ιού οδήγησε σε «μια ποικιλία από σοβαρά θρομβοεμβολικά συμβάντα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, η φυσική εξέλιξη μπορεί να έχει οδηγήσει σε λιγότερο λοιμώδη στελέχη».

Αυτός ο αρχικός κίνδυνος αντικαταστάθηκε από την αύξηση της συχνότητας των μικροθρόμβων, που επηρεάζουν τα μικρότερα αγγεία του κυκλοφορικού συστήματος. Η μελέτη σημείωσε ότι είναι «ευρέως κατανοητό ότι η αθροιστική έκθεση στην πρωτεΐνη ακίδας» οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο τέτοιων θρόμβων στους ασθενείς. 

Σύμφωνα με την Claire Rogers «Ένας μηχανισμός με τον οποίο η πρωτεΐνη ακίδας πιστεύεται ότι συμβάλλει σε αυτή την παθογένεση είναι η ενεργοποίηση της  ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας» - μια κατάσταση που υπάρχει όταν οι στεφανιαίες αρτηρίες συστέλλονται ακόμα κι αν δεν υπάρχει φυσική απόφραξη. 

Η μελέτη δεν συνέκρινε τους διαφορετικούς τύπους εμβολίων COVID-19 (τα εμβόλια mRNA της Pfizer και Moderna και τα εμβόλια που βασίζονται στον αδενοϊό της Johnson & Johnson (Janssen) και AstraZeneca), δεδομένου ότι τα εμβόλια αδενοϊού αποσύρθηκαν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη μετά από αναφορές για θρόμβους αίματος . 

To σύστημα αναφοράς των παρενεργειών των εμβολίων VAERS ανήκει και ρυθμίζεται, από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) και την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, η μελέτη χρησιμοποίησε αυτή τη βάση δεδομένων παρά τα μειονεκτήματά της. 

«Παρά τη μεροληψία των CDC/FDA και τις προσπάθειές τους να αποκρύψουν τους θανάτους και τις βλάβες που προκαλούνται από τα εμβόλια-βιοόπλα COVID-19, εξακολουθεί να υπάρχει μια άνευ προηγουμένου παραβίαση του σήματος συναγερμού\ασφαλείας με τη χρήση των “δικών” τους κριτηρίων. Αυτό το σήμα ασφαλείας είναι προφανές, παρόλο που ο «σχετικός παράγοντας υποαναφοράς στο VAERS πιστεύεται ότι κυμαίνεται μεταξύ 30-100». 

Μια μελέτη του Χάρβαρντ του 2011 διαπίστωσε ότι  στο VAERS αναφέρονται λιγότερες από το 1% όλων των ανεπιθύμητων ενεργειών . 

Εντείνονται οι εκκλήσεις για μορατόριουμ στα εμβόλια COVID 

Ο Karl Jablonowski, Ph.D., ανώτερος ερευνητής στον οργανισμό Children's Health Defense , είπε στο The Defender ότι: 

«Παρά τους περιορισμούς που υπάρχουν στη χρήση των δεδομένων του συστήματος VAERS για να αποδειχθεί ο κίνδυνος, τα αποτελέσματα της μελέτης προκάλεσαν τρόμο και προστέθηκαν στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των φωνών που ζητούν άμεση διακοπή της χορήγησης των εμβολίων COVID-19.

Ίσως μια μόνο μελέτη να μη δικαιολογεί ένα μορατόριουμ, αλλά ένα πλήθος διαρκώς αυξανόμενων μελετών το καθιστούν αναγκαίο». 

Σύμφωνα με τη μελέτη, υπάρχουν τώρα 3.580 μελέτες που δημοσιεύονται σε ιατρικά περιοδικά με κριτές που τεκμηριώνουν βλάβες, αναπηρίες και θανάτους μετά από εμβόλια-βιοόπλα COVID-19, οι οποίες καθιστούν αναγκαία την απόσυρσή τους. 

▪ Τον Ιανουάριο, η Southwest District Health της πολιτείας Αϊντάχο δήλωσε ότι θα σταματήσει να προσφέρει εμβόλια για τον COVID-19  μετά από μαρτυρίες μελών της τοπικής κοινότητας και ειδικών, συμπεριλαμβανομένων των McCullough και Thorp. 

▪ Αυτή η απόφαση ακολούθησε τη δημοσιοποίηση μιας έκθεσης της κυβέρνησης της Σλοβακίας τον περασμένο μήνα που χαρακτήριζε τις ενέσεις mRNA «επικίνδυνες» και ζητούσε την απαγόρευσή τους. Επίσης τον περασμένο μήνα, ένα δημοτικό συμβούλιο στη Δυτική Αυστραλία ζήτησε την απαγόρευση των προϊόντων mRNA. 

▪ Τον Ιανουάριο 2025, ο υπουργός υγείας της Φλόριντα, στρατηγός Τζόζεφ Λαντάπο, ζήτησε «να σταματήσει η χρήση των εμβολίων mRNA του COVID-19» λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια. 

▪ Ο ψυχοθεραπευτής Joseph Sansone, Ph.D. , συγγραφέας του ψηφίσματος « Ban the Jab» που εγκρίθηκε από 10 κομητείες της Φλόριντα, υποστήριξε την έκκληση της μελέτης για μορατόριουμ στα εμβόλια COVID-19. Είπε:

«Οι ενέσεις νανοσωματιδίων COVID-19 και mRNA είναι βιολογικά και τεχνολογικά όπλα μαζικής καταστροφής. Είναι καιρός η ιατρική κοινότητα να πει την αλήθεια και να παραδεχτεί ότι της είπαν ψέματα όπως όλοι οι άλλοι. Αυτές οι ενέσεις βλάπτουν αυτούς που τις έχουνε έχουν κάνει αλλά και εκείνους που έχουν απορρίψει αυτή την τεχνολογία.

Όλες οι ενέσεις νανοσωματιδίων mRNA πρέπει να απαγορευθούν αμέσως και πρέπει να γίνει διεξοδική έρευνα για τους εγκληματίες που βρίσκονται πίσω από αυτή την επίθεση κατά της ανθρωπότητας». 

▪ Πολλοί οργανισμοί στους οποίους συμπεριλαμβάνονται το Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Υγεία , οι Γιατροί για την Ηθική για τον COVID-19 και η Ένωση Αμερικανών Ιατρών και Χειρουργών έχουν επίσης ζητήσει μορατόριουμ για τα εμβόλια κατά του COVID-19. 

▪ Η Claire Rogers δήλωσε. «Η αποδοχή του εμβολίου κατά του COVID από το κοινό είναι στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για παραγωγή αυτών των προϊόντων». 

▪ Ο Jablonowski δήλωσε: «Ένα παγκόσμιο μορατόριουμ στα εμβόλια κατά του COVID-19 θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για την ανθρωπότητα, όχι μόνο για την ανθρώπινη υγεία αλλά και για την ταπεινοφροσύνη μας. Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι εξαπατηθήκαμε να πάρουμε ένα επικίνδυνο προϊόν και ότι οι κυβερνήσεις, οι επιστήμονες και οι φαρμακευτικές εταιρείες μας ήταν πολύ πρόθυμες να μας εξαπατήσουν. Το λαμπρό μέλλον μας ξεκινά όταν φτάσουμε σε αυτούς τους όρους».

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ

NSACIADoS DHS - DoDNATO 

Πώς λειτουργεί και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε

Συνέντευξη με τον Mike Benz 

 

Με αφορμή τις ειλικρινείς δηλώσεις του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου για την επιδείνωση της υγείας και τελικά τον θάνατο του φίλου και συναδέλφου του δημοσιογράφου Κώστας Χαρδαβέλλα, ο οποίος είχε εμβολιαστεί 6 φορές με το εμβόλιο-Frankenstein για τον Covid (ένα βιοόπλο που ευθύς εξαρχής αποσκοπούσε στη δραματική μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού), επανήλθε στην επικαιρότητα το ζήτημα της νομιμότητας των αχρείων, διεφθαρμένων, ανήθικων και ανώνυμων λογοκριτών (Fact Checkers) του Διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, και της ευθύνης (ποινικής και αστικής) που έχουν για την συμμετοχή τους στο παγκόσμιο δίκτυο της απαγόρευσης των πληροφοριών που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την αρρώστια και τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.

Είναι καιρός να ριχθεί φως στον μεγα-μηχανισμό του θανάτου της λογοκρισίας που επιβλήθηκε στον δυτικό κόσμο από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ με τη συντονισμένη κυβερνητικά επιχορηγούμενη δράση των οργανισμών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, που τα αποτελέσματά τους (λογοκριτικές ρυθμίσεις κάθε είδους) αρχικά διαχέονταν στις «φίλα προσκείμενες» χώρες της Δύσης και στις χώρες του ΝΑΤΟ, υιοθετούνταν από τις κατά τόπους εγκληματικές κυβερνήσεις και, εν συνεχεία, επέστρεφαν στις ΗΠΑ και εφαρμόζονταν από την αμερικάνικη κυβέρνηση που τους… διαμόρφωνε, με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι οι υπηρεσίες της δεν είχαν καμιά ανάμειξη στην επιβολή του Οργουλιανού μηχανισμού λογοκρισίας στο… εσωτερικό της. 

Φυσικά, οι αντίστοιχοι μηχανισμοί λογοκρισίας των αυταρχικών ή ολοκληρωτικών κρατών επιβάλλονται απευθείας, γιατί η ανυπαρξία οποιοιδήποτε ελέγχου των κυβερνήσεών τους, τις απάλλασσαν από τέτοιες ζιγκ-ζαγκ διαδρομές. 

Σε όλες τις εποχές, σε κάθε κοινωνία και σε οποιοδήποτε καθεστώς, όλοι οι δουλόφρονες μισθωμένοι λογοκριτές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ανήκουν στο κατώτερο, απεχθέστερο και αηδιαστικότερο στρώμα του κοινωνικού, «διανοητικού» και ηθικού «Λούμπεν Αληταριάτου», παρέα με τους παιδεραστές, τους βιαστές γυναικών και ανδρών, τους βασανιστές, και τους χαφιέδες. Ένας συρφετός που αξίζει μόνο την περιφρόνησή μας. 

Με τους παντός χρώματος και καιρού παιδεραστές, βιαστές, βασανιστές, χαφιέδες και  λογοκριτές δεν κάνεις ποτέ διάλογο. Απλώς τους φτύνεις με αηδία. Και μαζί μ’ αυτούς φτύνεις και τους πάντοτε ανώνυμους καταδότες που ενεργοποιούν το καταστροφικό έργο των Fact Checkers. 

Δεδομένου ότι ο «κάθε καινούργιος χρόνος είθισται να είναι χειρότερος από τον προηγούμενό του», εξαιτίας της εξουσιοφρένειας των όπου γης παρανοϊκών που ορίζουν τη μοίρα της ανθρωπότητας, το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι «το 2025 να είναι λιγότερο χειρότερο από το 2024».

Κλεάνθης Γρίβας

25/12/2024

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ

Συνέντευξη του Mike Benz στον Δρ. Joseph Mercola 

Δρ. Joseph Mercola - 25 Ιουνίου 2023 - Λήψη PDF

 

Σύνδεσμος βίντεο

 O Mike Benz, είναι εκτελεστικός διευθυντής του Foundation for Freedom Online. Ξεκίνησε ως εταιρικός δικηγόρος εκπροσωπώντας εταιρείες τεχνολογίας και πολυμέσων προτού ενταχθεί στην κυβέρνηση Τραμπ, όπου εργάστηκε ως συγγραφέας ομιλιών για τον Δρ Μπεν Κάρσον, τον πρώην Υπουργό Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης των ΗΠΑ (HUD) και τον Πρόεδρο Τραμπ, και ως σύμβουλος για την πολιτική της οικονομικής ανάπτυξης. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ως Αναπληρωτής Βοηθός Γραμματέας για τις Διεθνείς Επικοινωνίες και την Τεχνολογία Πληροφορικής. Εκεί, διηύθυνε τα γραφεία του κυβερνοχώρου του κράτους, δηλαδή όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το Διαδίκτυο και την εξωτερική πολιτική. Η συνέντευξη του Mike Benz εδώ. 

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ 

▪ Το Internet (διαδίκτυο) πιθανότατα δεν προοριζόταν να παραμείνει δωρεάν για πάντα. Ηταν εξαρχής σχεδιασμένο να χρησιμοποιηθεί ως ολοκληρωτικό εργαλείο ήταν εξαρχής. 

Η Google ξεκίνησε ως επιχορήγηση της DARPA [Υπηρεσία Έρευνας Προηγμένων Αμυντικών Προγραμμάτων – Defense Advanced Research Projects Agency: οργανισμός του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, υπεύθυνος για την ανάπτυξη των αναδυόμενων τεχνολογιών για χρήση από το στρατό. Δημιουργήθηκε το Φεβρουάριο του 1958] και ήταν μέρος του προγράμματος ψηφιακών δεδομένων της CIA και της NSA, σκοπός του οποίου ήταν να πραγματοποιεί διαδικτυακή χαρτογράφηση των ομάδων «birds of a feather» έτσι ώστε να είναι εύκολη η εξουδετέρωση ορισμένων απ’ αυτές.

[Birds of a Feather: όρος υποδηλώνει ότι οντότητες (συνήθως άνθρωποι) παρόμοιου τύπου, ενδιαφερόντων, προσωπικότητας, χαρακτήρα ή άλλης διακριτικής ιδιότητας, τείνουν να συσχετίζονται αμοιβαία]. 

Όλες οι πρώτες τεχνολογίες ελευθερίας του Διαδικτύου της δεκαετίας του '90 χρηματοδοτήθηκαν από το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αναπτύχθηκαν από την κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών ως εργαλείο εξέγερσης – ένα μέσο για να βοηθηθούν ομάδες αντιφρονούντων σε ξένες χώρες να αναπτύξουν μια φιλοαμερικανική στάση και να παρακάμπτουν τα υπό κρατικό έλεγχο ΜΜΕ. Τώρα, αυτές οι ίδιες τεχνολογίες έχουν στραφεί εναντίον του αμερικανικού κοινού και χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο του δημόσιου λόγου. 

▪ Στο παρελθόν, η λογοκρισία ήταν ένα επίπονο έργο που μπορούσε να γίνει μόνο εκ των υστέρων. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει αλλάξει ριζικά τη βιομηχανία της λογοκρισίας. Τα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν πλέον να λογοκρίνουν μαζικά τις πληροφορίες, με βάση τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, και να εμποδίζουν την προβολή τους. 

▪ Μία από τις πιο άμεσα αποτελεσματικές στρατηγικές θα ήταν η κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης στη Βιομηχανία της Λογοκρισίας. Η Βουλή ελέγχει τα οικονομικά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και, επομένως, η Επιτροπή Πιστώσεων της Βουλής έχει την εξουσία να τερματίσει τη χρηματοδότηση της λογοκρισίας που επιχορηγείται από την κυβέρνηση. 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ 

«Προς το τέλος του 2020, παρακολουθήσαμε τη συγχώνευση, από πολλές απόψεις, των κυβερνήσεων και των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας. Όπως πολλοί Αμερικανοί, είχα μεγαλώσει με τη βεβαιότητα ότι η Πρώτη Τροποποίηση μας προστάτευε από την κυβερνητική λογοκρισία. 

Οι όροι δέσμευσης που είχαμε απολαύσει από το 1991, όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο παγκόσμιος ιστός (internet), μέχρι το 2016, οι εκλογές στις ΗΠΑ και το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι, πραγματικά, τα πρώτα πολιτικά γεγονότα που καθορίστηκαν εν πολλοίς, από το διαδίκτυο. 

Αυτή ήταν η χρυσή περίοδος των 25 χρόνων όπου η ιδέα να λογοκριθεί το διαδίκτυο από μια εταιρεία του ιδιωτικού τομέα, πόσο μάλλον από την κυβέρνηση, θεωρήθηκε πολύ μεγάλη αναθεώρηση για την αμερικανική εμπειρία. 

Αυτό που είδα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ —επειδή ήμουν στην υπηρεσία– ήταν ότι η Google και το Facebook τηλεφωνούσαν όποτε ήθελαν κάποια χάρη στο εξωτερικό, όταν ήθελαν αμερικανική προστασία ή αμερικανικές πολιτικές για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη ή στην Ασία ή στη Λατινική Αμερική. 

Και η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε ό,τι ζητούσαν αυτές οι εταιρείες τεχνολογίας, οι οποίες λογοκρίνουν τους ανθρώπους που ψήφιζαν την… κυβέρνηση. Επρόκειτο για καθαρή προδοσία κάθε κοινωνικού συμβολαίου που βασίζεται στη σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα». 

Το Διαδίκτυο ιδρύθηκε από το Κράτος Εθνικής Ασφάλειας 

Φαινομενικά, η ταχεία επέκταση της λογοκρισίας ξεκίνησε μετά το 2016, αλλά μπορεί να διατυπωθεί η βάσιμη άποψη ότι το Διαδίκτυο δεν προοριζόταν ποτέ να παραμείνει δωρεάν για πάντα. Αντίθετα, ευθύς εξαρχής από το 1968 που ιδρύθηκε από το κράτος εθνικής ασφάλειας, στόχος ήταν να χρησιμοποιηθεί ως απολυταρχικό εργαλείο. 

Ο παγκόσμιος ιστός, που από το 1991 άρχισε να λειτουργεί ως δημόσιο Διαδίκτυο, δημιουργήθηκε και αφέθηκε να αναπτυχθεί προκειμένου να συλλάβει και να χειραγωγήσει στο έπακρο τον πληθυσμό που εξαρτάται από αυτόν, γνωρίζοντας ότι θα ήταν το πιο αποτελεσματικό εργαλείο κοινωνικής μηχανικής που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Σχόλια του Mike Benz: 

«Πολλοί άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι συμβαίνει με την καθαρή λογοκρισία, λένε “Είχαμε το δωρεάν Διαδίκτυο και ξαφνικά ήρθε η εποχή της λογοκρισίας και η εμπλοκή του κράτους εθνικής ασφάλειας σ’ αυτή”. 

Αλλά όταν ανατρέχετε στην ιστορία, η ίδια η ελευθερία του Διαδικτύου ήταν στην πραγματικότητα επιτακτική ανάγκη για την εθνική ασφάλεια. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, το Διαδίκτυο ήταν προϊόν της ανάγκης τόσο για την καταπολέμηση των εξεγέρσεων από το Πεντάγωνο όσο και για τη διαχείριση των πληροφοριών και, ιδιαίτερα, για τη συγκέντρωση δεδομένων κοινωνικών επιστημών. Και μετά, ιδιωτικοποιήθηκε. 

Ανοίγοντας το σε όλους τους εισερχόμενους στον ιδιωτικό τομέα, παραδόθηκε από την DARPA [Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας] στο Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών και στη συνέχεια σε μια σειρά από πανεπιστήμια από την πλευρά της υποδομής. 

Μετά το 1991 είχαμε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και, συγχρόνως, είχαμε μια αφθονία τεχνολογιών ελευθερίας στο Διαδίκτυο που χρηματοδοτούνται από το Πεντάγωνο. Είχατε πράγματα όπως VPN, κρυπτογραφημένη συνομιλία, TOR. 

Όλες οι πρώιμες τεχνολογίες ελευθερίας στο Διαδίκτυο της δεκαετίας του '90 χρηματοδοτήθηκαν από το Πεντάγωνο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αναπτύχθηκαν κυρίως από την κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών (IC), ως ένα μέσο για να βοηθηθούν ομάδες αντιφρονούντων σε ξένες χώρες να είναι σε θέση να αναπτύξουν ένα φιλοαμερικανικό προσανατολισμό, παρακάμπτοντας τα ΜΜΕ που ελέγχονταν από το κράτος. 

Το Διαδίκτυο ήταν, βασικά, ένα εργαλείο της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την καλλιέργεια του φιλοαμερικανισμού, με τον ίδιο τρόπο που η Voice of America, το Radio Free Liberty και το Radio Free Europe ήταν εργαλεία της CIA κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, για να μεταδίδονται εκπομπές φιλοαμερικανικού περιεχομένου σε πληθυσμούς ξένων χωρών προκειμένου να τους προσανατολίσουν προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ήταν ένας τρόπος διαχείρισης της παγκόσμιας αυτοκρατορίας. 

Το διαδίκτυο δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό τον σκοπό εάν προβάλλονταν ως επιχείρηση του Πενταγώνου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή της CIA. Αλλά όλες οι εταιρείες τεχνολογίας είναι προϊόντα αυτού. 

Η Google ξεκίνησε με επιχορήγηση της DARPA [Υπηρεσία Έρευνας Προηγμένων Αμυντικών Προγραμμάτων – Defense Advanced Research Projects Agency, οργανισμός του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ] που δόθηκε στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ γι’ αυτό τον σκοπό, και το 1995, ήταν μέρος του τεράστιου προγράμματος ψηφιακών δεδομένων της CIA και της NSA [Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας]. Οι Σεργκέι Μπριν και Λάρι Πέιτζ, είχαν μηνιαίες συναντήσεις με τους συμβούλους τους της CIA και της NSA για αυτό το πρόγραμμα, που στόχος του ήταν η CIA και η NSA να μπορέσουν να χαρτογραφήσουν τα λεγόμενα «Birds of a Feather» στο διαδίκτυο, έτσι ώστε να εξουδετερωθούν». 

[Birds of a Feather: όρος που υποδηλώνει ότι οντότητες (άνθρωποι) παρόμοιου τύπου, ενδιαφερόντων, προσωπικότητας, χαρακτήρα ή άλλης διακριτικής ιδιότητας τείνουν να συσχετίζονται αμοιβαία]. 

Πώς ξεκίνησαν όλα 

Όπως σημειώθηκε από τον Mike Benz, η ιδέα να έχει η Κοινότητα των Υπηρεσιών Πληροφοριών (IC) την ικανότητα να παρακολουθεί και να χαρτογραφεί πολιτικές κοινότητες τύπου «Birds of a Feather» προκειμένου είτε να κινητοποιούνται είτε να εξουδετερώνονται, δικαιολογείται (και εξακολουθεί να δικαιολογείται) στο όνομα της αντιτρομοκρατίας. Σήμερα, όπως έχουμε δει ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του δημόσιου λόγου, την καταστολή της αλήθειας και την προώθηση της προπαγάνδας. 

Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του δημόσιου λόγου είναι μια τεχνική τεχνητής νοημοσύνης (AI) που ονομάζεται επεξεργασία φυσικής γλώσσας (NLP). Είναι ένας τρόπος να συγκεντρωθούν όλοι όσοι πιστεύουν ένα συγκεκριμένο πράγμα στο διαδίκτυο σε βάσεις δεδομένων κοινότητας με βάση τις λέξεις που χρησιμοποιούν, τα hashtag, τα συνθήματα και τις εικόνες. Ο Mike Benz εξηγεί: 

«Αναδυόμενες αφηγήσεις, κάθε είδους συσχέτιση μετα-δεδομένων, όλα όσα μπορούν να συγκεντρωθούν για να δημιουργηθεί ένας τοπογραφικός χάρτης δικτύου με το τι πιστεύετε και με ποιον σχετίζεστε, ώστε να μπορούν να απορρίπτονται όλα με γρήγορο, ακριβή και περιεκτικό τρόπο από τις ομάδες Λογοκρισίας («εποπτείας περιεχομένου» – Fact Checkers), γιατί είναι όλα Birds of a Feather. Tο γεγονός ότι αυτό προήλθε από το κράτος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, το οποίο τρέχει τo πρόγραμμα σήμερα, για μένα αποδεικνύει ότι υπάρχει μια συνέχεια μεταξύ της ελευθερίας του Διαδικτύου και της λογοκρισίας στο Διαδίκτυο».  

Τι είναι το κράτος Εθνικής Ασφάλειας; 

Για λόγους σαφήνειας, όταν ο Mike Benz μιλά για το «Κράτος Εθνικής Ασφάλειας», αυτό στο οποίο αναφέρεται είναι το σύνολο των θεσμών που υποστηρίζουν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη. Στις ΗΠΑ, αυτοί οι θεσμοί περιλαμβάνουν: το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών (State Department), το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security - DHS), ορισμένα τμήματα του Υπουργείου Δικαιοσύνης (DOJ) και τις 17 υπηρεσίες πληροφοριών (που συγκροτούν την Κοινότητα Πληροφοριών – IC). 

Από αυτούς, το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών και η Κοινότητα Πληροφοριών (IC) είναι οι τρεις κεντρικοί φορείς που διαχειρίζονται την αμερικανική παγκόσμια αυτοκρατορία από τη δεκαετία του 1940. Υποτίθεται ότι κανένας από αυτούς τους φορείς δεν μπορεί να λειτουργήσει στο εσωτερικό της χώρας, αλλά η δύναμή τους έχει επεκταθεί τόσο πολύ και έχουν αναπτύξει έναν εξαιρετικό μηχανισμό ξεπλύματος χρήματος για να μπορούν να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό και να ελέγχουν αποτελεσματικά πολλές πολιτικές υποθέσεις στο εσωτερικό, όπως ομιλία στο διαδίκτυο». 

Η CIA δημιουργήθηκε το 1947 με βάση το Νόμο Εθνικής Ασφάλειας, προκειμένου να κάνει πράγματα τα οποία το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήθελε να γίνουν, αλλά δεν μπορούσε να τα κάνει το ίδιο λόγω των διπλωματικών επιπτώσεών τους – πράγματα όπως νοθεία εκλογών, δολοφονίες, έλεγχος μέσων ενημέρωσης, δωροδοκία και άλλες τακτικές ανατροπής. 

Η Γέννηση του Υβριδικού Πολέμου 

Ο Mike Benz συνεχίζει να εξηγεί το πώς και γιατί εμφανίστηκε η λογοκρισία στο Διαδίκτυο όταν εμφανίστηκε: 

«Λοιπόν, υπάρχει το Κράτος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και μετά υπάρχει το διατλαντικό δίκτυο που περιλαμβάνει το ΝΑΤΟ. Η ιστορία της εμπλοκής της κυβέρνησης στη λογοκρισία του Διαδικτύου ξεκίνησε ουσιαστικά μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, η οποία ήταν η μεγαλύτερη ταπείνωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής της εποχής Ομπάμα. 

Η Σχολή Εξωτερικής Πολιτικής της Ατλάντα ήταν βαθιά ανήσυχη από αυτό το συμβάν και το απέδωσε στο γεγονός ότι στην Ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία υπήρχαν πληθυσμοί που υποστηρίζουν τη Ρωσία εξαιτίας της αποτυχίας των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών να διεισδύσουν στα τοπικά μέσα ενημέρωσης τους και στην ιδέα ότι το μυαλό τους στρέφονταν προς τους Ρώσους, λόγω του φιλορωσικού περιεχομένου που διακινούνταν στο διαδίκτυο. 

Τότε, το ΝΑΤΟ διακήρυξε το Δόγμα του λεγόμενου Υβριδικού Πολέμου – την ιδέα ότι η Ρωσία είχε προσεταιριστεί την Κριμαία όχι μέσω στρατιωτικής προσάρτησης, αλλά κερδίζοντας τις καρδιές και τα μυαλά των κατοίκων της Κριμαίας, μέσω της προπαγάνδας τους. Και το δόγμα του υβριδικού πολέμου, που γεννήθηκε το 2014, ήταν η ιδέα ότι ο πόλεμος δεν είχε πλέον χαρακτήρα συμβατικού πολέμου. 

Στην Ευρώπη δεν έγινε κανένας συμβατικός πόλεμος μεταξύ μεγάλων δυνάμεων από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίθετα, η σύγκρουση διεξάγονταν στις καρδιές και στο μυαλό των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ένα δόγμα μετά το 2014 με τίτλο «Από τα τανκς στα tweets», και μετατόπισε την εστίασή του από τον συμβατικό πόλεμο στον πόλεμο των ιδεών και των απόψεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο διαδίκτυο. 

Όταν συνέβη το Brexit, τον Ιούνιο του 2016, κατηγορήθηκε η ρωσική επιρροή. Και έτσι όλοι αυτοί οι θεσμοί που υποστήριξαν τον έλεγχο του Διαδικτύου στην Ανατολική Ευρώπη είπαν: “Ο έλεγχος πρέπει να εφαρμοστεί τώρα. Είναι πια θέμα όλης της Ευρώπης”. 

Όταν ο Τραμπ μετά την εκλογή του δήλωσε ότι σκεπτότανε τη διάλυση του ΝΑΤΟ, άνοιξαν οι πύλες της κόλασης. Και η ιδέα ότι πρέπει να λογοκρίνουμε το Διαδίκτυο μετατράπηκε από απλή άποψη σε κάτι απολύτως απαραίτητο για τη διάσωση ολόκληρης της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες, που προέκυψε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Εκείνη την εποχή, το σκεπτικό ήταν ότι το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου, επρόκειτο να ακολουθήσει το Frexit, στη Γαλλία, από την Μαρίν Λεπέν, ότι ο Matteo Salvini θα προκαλούσε το Italexit στην Ιταλία, και μετά θα ακολουθούσε το Grexit στην Ελλάδα, το Spexit στην Ισπανία και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαλύονταν, μόνο και μόνο επειδή θα έφταναν στην εξουσία δεξιά λαϊκίστικά κόμματα, μέσω της λαϊκής ψήφου. 

Αυτά τα κόμματα θα ψήφιζαν πολιτικές φιλεργατικές και φθηνής ενέργειας που θα τους έκαναν να ευθυγραμμιστούν περισσότερο με τη Ρωσία, λόγω των φθηνότερων τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Τότε, ξαφνικά, δεν θα έχετε ΕΕ, δεν θα έχετε ΝΑΤΟ και μετά, δεν θα έχετε δυτική στρατιωτική συμμαχία. 

Έτσι, από εκείνη τη στιγμή, μετά την εκλογή Τραμπ (2016) εκδηλώθηκε ένα διπλωματικό σόου από αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, που επιδίωκαν προαγωγές τον Νοέμβριο του 2016 και μετατάξεις από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Αποδείχθηκε ότι όλοι απολύθηκαν, επειδή κάποιος με 5% πιθανότητες να εκλεγεί κατέληξε να κερδίσει εκείνη την ημέρα. 

Έτσι, πήραν από τις διεθνείς συνδέσεις τους, τα διεθνή δίκτυά τους από το Συμβούλιο της Ατλάντα, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), ολόκληρο το think tank, από οιονεί στρατιωτικές πηγές, χρηματοδοτούμενες από μια σούπα MKO που με τη σειρά τους χρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση. Όλο αυτό το πλέγμα, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο 2017, αποδύθηκε σε ένα διεθνή αγώνα δρόμου, για να πειστούν οι ευρωπαϊκές χώρες να αρχίσουν να λογοκρίνουν το διαδίκτυο τους... 

Από αυτό προέκυψε το NetzDG [Netzwerkdurchsetzungsgeset – Νόμος για την επιβολή του δικτύου] στη Γερμανία, ο οποίος εισήγαγε την λογοκρισία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία στηρίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη. 

Σε όλα αυτά, πρωτοστάτησε ένα δίκτυο ανθρώπων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τους δικούς τους ανθρώπους στην κυβέρνηση για να προμηθεύονται κρατικές επιχορηγήσεις και συμβάσεις από το… Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο. Και, τελικά, όλοι στράφηκαν σε αυτές τις εταιρείες τεχνολογίας για να καθορίσουν και τις πολιτικές». 

Απειλή από μέσα 

Για να συνοψίσουμε: η υποδομή για την παγκόσμια λογοκρισία του Διαδικτύου δημιουργήθηκε σε μεγάλο βαθμό από βετεράνους της κοινότητας των υπηρεσιών πληροφοριών (IC) κατά την κυβέρνηση Τραμπ και, εν συνεχεία, αυτή η υποδομή χρησιμοποιήθηκε για να επιβάλει διεθνή λογοκρισία διεθνώς κατά τη διάρκεια του COVID στα τέλη του 2019 με αρχές 2020. Ο Mike Benz συνεχίζει: 

«Αυτοί οι βετεράνοι δεν ήταν μόνοι. Η πλήρης ιστορία δεν αφορά μόνο την σκιώδη κατάσταση ασφαλείας και την επέκταση της. Το γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση Τραμπ δεν είχε ποτέ τον έλεγχο του υπουργείου Άμυνας, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή της κοινότητας πληροφοριών. 

Η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών (IC) ήταν αυτή που ουσιαστικά καθοδήγησε την πρώτη παραπομπή του Τραμπ, που οδήγησε σε δυόμισι χρόνια έρευνας από ειδικό εισαγγελέα ο οποίος επικεντρώθηκε σε 12 έως 20 από τους στενότερους συνεργάτες του Τραμπ. Και είχες έναν αρχηγό του επιτελείου που κάλυπτε τους αναμεμειγμένους στρατιωτικούς από την κυβέρνηση. Οι σταδιοδρομίες τους στο κράτος απειλούσαν εκ των έσω τους πολιτικούς διορισμένους. Το έζησα ο ίδιος. 

Αυτή η μόνιμη πτυχή της Ουάσιγκτον, με απερίσπαστη σταδιοδρομία σε υψηλές θέσεις, σε συνδυασμό με έναν πόλεμο στο GOP (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) μεταξύ της λαϊκίστικης και της νεοσυντηρητικής δεξιάς (με τη νεοσυντηρητική δεξιά να περιλαμβάνει πολλούς Ρεπουμπλικάνους, το Υπουργείο Άμυνας, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και την Κοινότητα Πληροφοριών  IC), προκειμένου να ματαιώσουν την ατζέντα του τότε προέδρου, επέτρεψαν σε αυτό το πολιτικό δίκτυο και τους συμμάχους του εντός της κυβέρνησης, να δημιουργήσουν αυτά τα κορυφαία μορφώματα λογοκρισίας. 

Για παράδειγμα, έτσι δημιούργησαν το πρώτο μόνιμο γραφείο λογοκρισίας στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) με τη μορφή της οντότητας που ονομάζεται CISA [Υπηρεσία Κυβερνοασφάλειας και Ασφάλειας Υποδομής - Cybersecurity and Infrastructure Security, που ιδρύθηκε στο DSA το Νοέμβριο του 2018). 

Αυτό επιτεύχθηκε επειδή τα εξαγορασμένα μέσα ενημέρωσης και η Κοινότητα Πληροφοριών έκαναν χρήση του αβάσιμου ισχυρισμού ότι "η Ρωσία είχε δυνητικά χακάρει τις εκλογές του 2016, ότι είχε παραβιάσει τις εκλογικές μηχανές ή το λογισμικό της ψηφοφορίας και ότι μπορεί να το κάνει στο μέλλον". Και, συνεπώς, εξαιτίας αυτού, «χρειαζόμασταν» μια πάνοπλη μονάδα στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) για την προστασία της κυβερνοασφάλειάς μας από τους Ρώσους. 

Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας ειδικό εισαγγελέα Mueller τον Ιούνιο του 2019, η μονάδα CISA στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) —που τα είχε δημιουργήσει όλα αυτά, υποτίθεται μόνο για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο — αποφάνθηκε ότι “η διαδικτυακή συζήτηση είναι απειλή για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, διότι εάν υπονομεύει την πίστη ή την εμπιστοσύνη του κοινού στις εκλογές μας, χρησιμοποιώντας αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε αυτή συνιστά μια μορφή απειλής για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, που είναι απαραίτητη για την ασφάλειά μας”. ' 

Και έτσι επεκτάθηκαν από την προστασία της κυβερνοασφάλειας στη δημιουργία μιας υπηρεσίας λογοκρισίας στον κυβερνοχώρο, επειδή εάν γράψετε κάτι σχετικά με τα ψηφοδέλτια της επιστολικής ψήφου, για παράδειγμα, στις εκλογές του 2020, αυτό θεωρείται ως κυβερνοεπίθεση σε κρίσιμες υποδομές της χώρας, δηλαδή τις εκλογές. 

Μετά απ’ αυτό, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) είπε στη συνέχεια: "η δημόσια υγεία είναι επίσης ζωτικής σημασίας υποδομή του κράτους". Έτσι, έκτοτε, το DHS κατευθύνει τις εταιρείες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν όλες τις απόψεις για τον COVID-19. 

Εν συνεχεία, άρχισαν να κάνουν ίδιο για τα χρηματοπιστωτικά συστήματα, τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, για τον πόλεμο της Ουκρανίας, για τη μετανάστευση. Και στα τέλη του 2022, ο επικεφαλής της CISA δήλωσε ότι ακόμη και η γνωστική υποδομή είναι υποδομή ζωτικής σημασίας”». 

Οι ρωγμές εμφανίστηκαν μόνο αφού οι Ρεπουμπλικάνοι πήραν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων τον Νοέμβριο του 2022 και αφού ο Έλον Μασκ εξαγόρασε το Twitter. Η δημόσια υποστήριξη προς την κυβέρνηση μειώθηκε ενώ η απελευθέρωση των αρχείων του Twitter από τον Μασκ αποκάλυψε την έκταση της εμπλοκής της κυβέρνησης στη λογοκρισία των Αμερικανών. 

Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η ευαισθητοποίηση του κοινού δεν έχει αλλάξει καθόλου. Οι ίδιες οι οντότητες που κάποτε υποστήριζαν την ελευθερία του Διαδικτύου, όπως το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, εξακολουθούν να χρηματοδοτούν και να προωθούν ενεργά τις δραστηριότητες λογοκρισίας από την κυβέρνηση. 

Η AI δίνει στους λογοκριτές εξουσίες που μοιάζουν με αυτές του Θεού 

Ο Mike Benz «συνειδητοποίησε τι ακριβώς συνέβαινε στο διαδίκτυο» τον Αύγουστο του 2016, αφού διάβασε μια σειρά από άρθρα που συζητούσαν τη χρήση του NLP (Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός – Neuro-Linguistic Programming) για την παρακολούθηση και τη ρύθμιση της διανομής πληροφοριών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με βάση τις λέξεις που χρησιμοποιούνται. Όπως λέει ο Benz: 

«Η DARPA παρείχε χρηματοδότηση ύψους δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων για την επεξεργασία της γλώσσας της τεχνητής νοημοσύνης (AI), που έχει την ικανότητα να τμηματοποιεί τη γλώσσα προκειμένου, φαινομενικά, να σταματήσει τη στρατολόγηση του ISIS μέσω του Facebook και του Twitter.

Ως μέρος της συζήτησης για την τοποθέτηση στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας, προβλήθηκε κατά κόρον η “διείσδυση” του ISIS στις ΗΠΑ που “στρατολογούσε” άτομα μέσω του Facebook και του Twitter. Και έτσι το Πεντάγωνο, η DARPA και η Κοινότητα Πληροφοριών (IC) ανέπτυξαν ένα γλωσσικό spyware για να χαρτογραφήσουν τους τρόπους με τους οποίους οι υποστηρικτές του ISIS μιλούν στο διαδίκτυο, τις λέξεις που χρησιμοποιούν, τις εικόνες που μοιράζονται, τα προθέματα, τα επιθήματα, όλες τις διαφορετικές συνδέσεις της κοινότητας. 

Και μετά, διαπίστωσα ότι αυτό γινόταν με στόχο τον πολιτικό έλεγχο στο εσωτερικό και όχι την παρουσία της “ξένης” προπαγάνδας στο διαδίκτυο. Κι αυτό άλλαξε εντελώς το Διαδίκτυο για πάντα. Πριν από το 2016, δεν υπήρχε η τεχνολογική ικανότητα να εφαρμοστεί μαζική λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή ήταν η εποχή που η λογοκρισία θεωρούνταν αντιδραστική. 

Οι καινοτομίες της τεχνολογίας της λογοκρισίας με την τεχνητή νοημοσύνη μετά το 2016 ήταν ο εξοπλισμός της λογοκρισίας με ένα είδος πυρηνικού όπλου. Δεν χρειάζεται πλέον ένας μόνιμος στρατός 100.000 ατόμων για να λογοκρίνει τον COVID. Χρειάζεται ένας καλός προγραμματιστής, που να συνεργάζεται με έναν μανιακό κοινωνικό επιστήμονα που περνάει όλη της τη ζωή χαρτογραφώντας τι λέει, π.χ., ο Δρ. Mercola ή οποιοσδήποτε άλλος στο διαδίκτυο και ποιο θέμα μιλάει αυτή την εβδομάδα, τι λένε οι ακόλουθοί του, τι λένε για αυτό το φάρμακο ή τι λένε για αυτό το εμβόλιο, ή τι λένε για αυτό τον οργανισμό. 

Όλα αυτά μπορούν να καταγραφούν σε ένα λεξικό για το πώς και τι λέτε. Και τότε, όλη αυτή η συζήτηση μπορεί απλώς να μηδενιστεί. Ταυτόχρονα, μπορούν να ενισχύσουν εξαιρετικά τη γλώσσα που κατασκευάζουν οι ίδιοι. Έτσι, δίνονται εξουσίες ελέγχου σε ένα μικροσκοπικό αριθμό ανθρώπων -παρόμοιες μ’ αυτές του θεού- οι οποίοι μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για να ελέγξουν τις συνομιλίες ολόκληρου του πληθυσμού. 

Αυτό που είναι τρομακτικό σχετικά με τη συμμετοχή του Κράτους Εθνικής Ασφάλειας στον εξοπλισμό της λογοκρισίας με αυτό το πυρηνικό όπλο, είναι ότι όταν ανακάλυψαν τη δύναμη στα μέσα του 2018, άρχισαν να το διανέμουν σε όλες τις χώρες του κόσμου για σκοπούς πολιτικού ελέγχου – στην Γκάνα, στον Ισημερινό, στη Νοτιοανατολική Ασία, σε όλη την Ευρώπη». 

Μπορούμε να απαλλαγούμε από τη λαβή της λογοκρισίας; 

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, βρισκόμαστε σε ηρεμία. Η πανδημία του COVID έχει λήξει και, εκτός από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, δεν υπάρχουν μεγάλες πολιτικές κρίσεις που να επιβάλλουν βαριά λογοκρισία. Ωστόσο, τα δίκτυα και οι τεχνολογίες που κάνουν δυνατή την ριζική καταστολή είναι ήδη σε λειτουργία. 

Είδαμε επίσης πρόσφατα πόσο εύκολο είναι να διεισδύσουν και να ανατραπούν τα εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας και, επομένως, το γεγονός ότι υπάρχουν εναλλακτικές πλατφόρμες δεν εγγυάται ότι οι μελλοντικές προσπάθειες λογοκρισίας θα αποτύχουν. Όπως λέει ο Benz: 

«Υπάρχουν πάρα πολλοί φορείς απειλής. Υπάρχουν πάρα πολλές ερωτήσεις σχετικά με το τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στο Project Veritas, με το πόσο γρήγορα έδιωξε τον James O'Keefe μετά την κυκλοφορία του πιο viral βίντεό του για την Pfizer. 

Κάτι παρόμοιο έχει συμβεί με το Fox News με την [απόλυση] του Tucker Carlson, του πιο δημοφιλούς παρουσιαστή της καλωδιακής τηλεόρασης στη χώρα — με τρεις φορές περισσότερες τηλεθεάσεις από όποια εκπομπή του CNN. Οι θεσμοί μπορούν να επιλεγούν τον στόχο και να διεισδύσουν όταν ασκηθεί αρκετή πίεση». 

Η Υπερατλαντική Πλευρική Επίθεση 2.0 σε εξέλιξη 

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η αμερικανική λογοκρισία ξεκίνησε πραγματικά από το ΝΑΤΟ. Ο Benz αναφέρεται σε αυτό ως μια υπερατλαντική πλευρική επίθεση 2.0 (Transatlantic Flank Attack 2.0) Βασικά, όταν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ θέλουν να επηρεάσουν το Διαδίκτυο στο εσωτερικό, πρώτα συνεργάζονται με τους Ευρωπαίους εταίρους τους για να θεσπίσουν τις απαραίτητες ρυθμιστικές αλλαγές στην Ευρώπη. Αυτές διαχέονται στην αγορά των ΗΠΑ, με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι η Κοινότητα Πληροφοριών (IC) δεν έχει καμία σχέση με αυτό. 

Η πρώτη υπερατλαντική πλευρική επίθεση έλαβε χώρα στις αρχές του 2017 με το NetzDG (Netzwerkdurchsetzungsgeset – Νόμος για την επιβολή του δικτύου) στη Γερμανία, ο οποίος εισήγαγε την λογοκρισία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που στηρίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη. Τώρα βρισκόμαστε ξανά υπό υπερατλαντική πλευρική επίθεση, (έκδοση 2.0) μέσω του Νόμου για τις Ψηφιακές Αγορές. Ο Benz λέει ότι αυτός ο νόμος, θα καταστήσει πολύ δύσκολο για το Rumble και άλλες πλατφόρμες ελευθερίας του λόγου να διατηρήσουν την ελευθερία τους και κατά την επόμενη πανδημία. Μόλις αυτές οι πλατφόρμες υποχρεωθούν να συμμορφωθούν με τον νόμο για τις ψηφιακές αγορές από την ευρωπαϊκή πλευρά, οι αλλαγές θα γίνουν αισθητές παντού. 

Αιτία για προσεκτική αισιοδοξία 

Ο Benz εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα παρουσιαστούν λύσεις για την παγκόσμια λογοκρισία, αναγνωρίζοντας συγχρόνως ότι οι δυνάμεις που συμμετέχουν είναι τεράστιες και οι κίνδυνοι μεγάλοι. 

«Όσο περισσότερο ερευνάς αυτό που αντιμετωπίζουμε, τόσο πιο απογοητευτικό γίνεται. Νομίζω ότι πρέπει να διατηρήσουμε την ελπίδα για να διατηρήσουμε την ενέργεια και την ορμή. Με την ορμή, μπορούν να συμβούν περίεργα πράγματα, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι δεν θα κερδίσουμε. Τα περίεργα πράγματα σπάνε, ή ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.

Όλες οι μικρές αδυναμίες του συστήματος δοκιμάζονται, από κάποια ορμή εδώ και εκεί. Για παράδειγμα, η εξαγορά του Twitter από τον Έλον Μασκ είναι πιθανώς ο λόγος που το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ξεπέρασε το χάος σε όλες αυτές τις έρευνες του Κογκρέσου σχετικά με τον ρόλο της κυβέρνησης στη λογοκρισία.

Ο λογοκριτές ένιωθαν ότι είχαν σύμμαχο το Twitter, ότι είχαν την υποστήριξη δισεκατομμυριούχων. Και ξαφνικά, εκδηλώθηκε ένας καταρράκτης. Λοιπόν, είμαι αισιόδοξος. Το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) βρίσκεται σε πανικό αυτή τη στιγμή. Καθάρισαν τον ιστότοπό τους από όλες τις πράξεις εγχώριας λογοκρισίας που κατέγραψαν, για τις οποίες ήταν υπερήφανοι επί δύο ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή του διοικητικού συμβουλίου παραπληροφόρησης τον Απρίλιο του 2022.

Στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) είχαν ήδη ένα μια υπηρεσία-Υπουργείο Αλήθειας, που απλώς, το ανέφεραν σε έναν πίνακά τους με λάθος όνομα. Δεν το έλεγαν CISA. Έκαναν το λάθος να το αποκαλέσουν με το σωστό οργουελικό του όνομα, και αυτό εξάλειψε όλη την πολιτική υποστήριξη σ’ αυτό τον μηχανισμό.

Προσωπικά, είμαι αισιόδοξος και είναι τιμή μου που αποτελώ μέρος των ανθρώπων που παλεύουν εναντίον της λογοκρισίας.

Αλλά, έχοντας δει, πάρα πολλές επαναλήψεις των χρήσεων της εργαλειοθήκης τους, μπορώ να πω ότι πρόκειται για μια μεσαιωνική εργαλειοθήκη βασανιστηρίων που μπορεί να κάνει περίεργα πράγματα. Αλλά, και η πίεση μπορεί να κάνει περίεργα πράγματα. Και έτσι είμαι προσεκτικά αισιόδοξος». 

Η βασική ραχοκοκαλιά του Διαδικτύου δεν είναι πολιτικά ουδέτερη 

Κατά την άποψή μου, η αποκέντρωση του Διαδικτύου είναι μια βασική καινοτομία που θα μπορούσε να σπάσει τη λαβή της λογοκρισίας. Τούτου λεχθέντος, άλλες πτυχές, όπως η κυβερνοασφάλεια, πρέπει επίσης να επανεφευρεθούν. 

Το CloudFlare, για παράδειγμα, μια υπηρεσία παράδοσης περιεχομένου και cloud ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, ελέγχει βασικά το Διαδίκτυο επειδή προστατεύει τις διαδικτυακές επιχειρήσεις και τις πλατφόρμες από τους χάκερ που χρησιμοποιούν επιθέσεις τύπου «Άρνηση υπηρεσίας» (Denial-of-Service - DoS). Χωρίς αυτό, δεν μπορείτε να επιβιώσετε στο διαδίκτυο εάν είστε μεγάλη επιχείρηση. Ακόμη και με ένα αποκεντρωμένο Διαδίκτυο, το CloudFlare μπορεί να εξακολουθήσει να μπορεί να ασκεί έλεγχο αφήνοντας τους ιστότοπους ανοιχτούς σε επιθέσεις DDoS (κατανεμημένης άρνησης υπηρεσίας). 

Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η CloudFlare (https://www.cloudflare.com/), εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες προστασίας, πολιτικοποιήθηκε για πρώτη φορά μετά το 2016, όταν αποφάσισε να αφαιρέσει την προστασία από έναν ιστότοπο που ονομάζεται Kiwi Farms, ο οποίος εξέφραζε απόψεις κατά των τρανς. Ως αποτέλεσμα, ο ιστότοπος έπρεπε να μεταφερθεί σε έναν ρωσικό διακομιστή για να συνδεθεί ξανά. 

Βασικά, οι πολίτες των ΗΠΑ θα ωθηθούν να αναζητήσουν την ελευθερία του Διαδικτύου στη Ρωσία, επειδή η αρχιτεκτονική τους δεν μπορούσε να υποστηριχθεί στις ΗΠΑ – και όλα αυτά επειδή μια κυβερνητική υπηρεσία του διαδικτύου έλαβε μια πολιτική απόφαση, πιθανότατα κατόπιν εντολής του Κοινότητας Πληροφοριών (IC). Ο Benz λέει: 

«Για παράδειγμα, εάν υπάρξει άλλη πανδημία, και υπάρξει πίεση για ορισμένες ιατρικές παρεμβάσεις ή αντίμετρα με τα οποία ορισμένες τοποθεσίες δεν συμβαδίζουν, το CloudFlare, οπωσδήποτε, θα μπορούσε να είναι ένα όπλο από αυτή την άποψη.

Ένα από τα πράγματα που βρήκα τόσο ανησυχητικό είναι ότι η CISA, αυτή η υπηρεσία λογοκρισίας του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS), μετά τις εκλογές του 2020 δημιούργησε μια υποεπιτροπή σύνδεσής της με τον ιδιωτικό τομέα για πολιτικές παραπληροφόρησης και στον ιδιωτικό τομέα. Ήταν μια υποεπιτροπή 7 ατόμων, όλοι τους κορυφαίοι ειδικοί στη λογοκρισία στα Πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον και του Στάνφορντ.

Ο Vijaya Gadde, ο πρώην επικεφαλής λογοκρισίας στο Twitter, ήταν μέρος αυτή της επιτροπής. Ήταν πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος του CloudFlare ήταν και ένα από τα 7 μέλη στο συμβούλιο λογοκρισίας του DHS». 

Σημαντικές προκλήσεις για ένα αποκεντρωμένο Διαδίκτυο 

Ο Benz συνεχίζει: 

«Για να προχωρήσετε στις διάφορες προκλήσεις ενός αποκεντρωμένου Διαδικτύου, όταν ανεβείτε στη στοίβα της λογοκρισίας... μπορούν να μετακινηθούν σε διακομιστές cloud, σε επεξεργαστές πληρωμών, ακόμη και σε πράγματα όπως το CloudFlare και η προστασία της υποδομής σας.

Στην πρώιμη εποχή της λογοκρισίας, υπήρξε μια διάψευση από τους υποστηρικτές της λογοκρισίας ότι αν δεν σας αρέσει αυτό που κάνουν οι εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μπορείτε να φτιάξετε τις δικές σας εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Φτιάξτε το δικό σας Google, το δικό σας YouTube, το δικό σας Facebook, το δικό σας Twitter. 

Και μετά, αυτό που άρχισε να συμβαίνει καθώς η λογοκρισία έγινε τελείως τρελή, και μεταβλήθηκε από ανησυχητική σε κορεσμένη… άρχισε να ασχολείται μ’ αυτές τις εναλλακτικές πλατφόρμες κοινωνικών μέσων όπως η Gab και η Parler, που προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο του περιεχομένου τους από την Big Tech. Αλλά αυτό που συνέβη είναι ότι αυτές οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως η Parler, καταστράφηκαν ολοσχερώς. 

Η Parler απο-πλατφορμοποιήθηκε από ολόκληρο το Διαδίκτυο. Την απέσυραν από τις υπηρεσίες Web της Amazon. Την έδιωξαν από όλες τις τράπεζες. Την απέκλεισαν από παρόχους email. Δεν μπορούσε να συνδεθεί με το διαδίκτυο. Δεν διατήρησε ούτε καν τη δυνατότητα να δημοσιεύουν οτιδήποτε εκεί. Έτσι, η προτροπή για δημιουργία της δικής σας εταιρείας μέσων κοινωνικής δικτύωσης έγινε προτροπή για δημιουργία της δικής σας τράπεζας. 

Τώρα πρέπει να δημιουργήσετε τη δική σας τράπεζα και να πάρετε τραπεζική άδεια για τους επεξεργαστές πληρωμών. Πρέπει να δημιουργήσετε τη δική σας διανομή email. Πρέπει να δημιουργήσετε τους δικούς σας διακομιστές cloud. Πρέπει να δημιουργήσετε τους δικούς σας παρόχους υπηρεσιών λογισμικού. Και, τελικά, θα χρειαστεί να τοποθετήσετε τα δικά σας υποθαλάσσια καλώδια στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό; Οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης δεν επινόησαν το διαδίκτυο. Είναι επάλληλες με την υποδομή του Πενταγώνου». 

Το Σώμα πρέπει να αποζημιώσει τη βιομηχανία της λογοκρισίας 

Χωρίς αμφιβολία, θα υπάρξει κι άλλη κρίση, είτε πρόκειται για άλλη μια πανδημία είτε για πόλεμο ή κάτι άλλο, που θα βάλει ξανά τη μηχανή λογοκρισίας σε πλήρη λειτουργία. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ηρεμία, οπότε είναι κατάλληλη ώρα να σκεφτούμε τί έρχεται και να προετοιμαστούμε. Το ερώτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε; Πώς προετοιμαζόμαστε και πώς να αντεπιτεθούμε; 

Σύμφωνα με τον Benz, μία από τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές που θα είχε άμεσο αποτέλεσμα, και θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτή τη στιγμή, θα ήταν να αφαιρεθεί η κρατική χρηματοδότηση από τη βιομηχανία λογοκρισίας. Εξηγεί: 

«Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια Βουλή που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους. Το πλεονέκτημα του Σώματος είναι ότι ελέγχει τις πιστώσεις, τα πορτοφόλια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Εάν η Επιτροπή Πιστώσεων της Βουλής λάμβανε σοβαρά υπόψη την κρατική επιχορήγηση των δικτύων λογοκρισίας στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορούσατε να αποζημιώσετε την αστυνομία της ομιλίας, παρόλο που, από την πλευρά της τεχνητής νοημοσύνης, χρειάζεται μόνο ένας καλός κωδικοποιητής για να αφαιρεθεί μια ολόκληρη πολιτική φιλοσοφία. 

Το γεγονός είναι ότι μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά μόνο λόγω μιας στρατιάς από ανθρώπους των κοινωνικών επιστημών σε 45 διαφορετικά κολέγια και πανεπιστήμια των ΗΠΑ, που πληρώνονται. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες από αυτούς που πληρώνονται μέσω του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών, μέσω επιχορηγήσεων του DARPA και επιχορηγήσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για να χαρτογραφήσουν τις κοινότητες στο διαδίκτυο ως αντικείμενο της κοινωνικής επιστήμης και στη συνέχεια να παρέχουν το προϊόν της εργασίας τους στον επιστήμονα των υπολογιστών για να το λογοκρίνει. 

Το ίδρυμά μου, το Ίδρυμα για την Ελευθερία στο Διαδίκτυο, έχει αναλυτικά 100 εκατομμύρια δολάρια, μόλις τους τελευταίους 18 μήνες, που έχουν μεταφερθεί από τα ομοσπονδιακά κυβερνητικά όργανα απευθείας στα μέλη της λογοκρισίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η λογοκρισία δεν είναι πια πράξη, είναι βιομηχανία και μπορείς να ακρωτηριάσεις τις δομές των ικανοτήτων της. 

Η ικανότητα της λογοκρισίας βασίζεται στην υποδομή μιας βιομηχανίας που με τη σειρά της βασίζεται στην κυβέρνηση που την χρηματοδοτεί για να ηγηθεί της διείσδυσής τους στους θεσμούς. 

Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν περίπου 8 διαφορετικές επιτροπές του Κογκρέσου που προσπαθούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα από διαφορετικές πλευρές. Έχω ενημερώσει προσωπικά 8 διαφορετικές επιτροπές του Κογκρέσου... Αλλά μόνο λίγες από αυτές τις επιτροπές το παίρνουν το θέμα αρκετά σοβαρά για να συνεχίσουν την έρευνά του σε βάθος. 

Η CISA συνεργάστηκε με δεκάδες ιδιωτικές εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να καλύψει τη λογοκρισία της κυβέρνησης στον ιδιωτικό τομέα. Το ίδρυμα με το οποίο συνεργάστηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ήταν το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ειδικότερα το Stanford Internet Observatory. 

Η Υποεπιτροπή Οπλοποίησης του Τζιμ Τζόρνταν κλήτευσε το Στάνφορντ για αυτό που αποκαλώ την τέλεια διατηρημένη σκηνή του εγκλήματος σε βάρος της Πρώτης Τροποποίησης. Το Στάνφορντ διατηρούσε σχολαστικά αρχεία καταγραφής όλων των δραστηριοτήτων λογοκρισίας του σε συνεργασία με κυβερνητικούς αξιωματούχους για την πανδημία COVID-19. 

Περιέγραψαν 66 περιπτώσεις που λογοκρίθηκαν στο διαδίκτυο, που είχαν να κάνουν με τα πάντα: σχετικά με τα εμβόλια, την αποτελεσματικότητα των μασκών, την αντίθεση στις εντολές Lockdown. Και μετά, είχαν μια τέταρτη κατηγορία για τις θεωρίες συνωμοσίας, για οτιδήποτε έλεγε κάποιος για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ή τον Μπιλ Γκέιτς. 

Τώρα οι αρμόδιοι του Στάνφορντ αρνούνται να συμμορφωθούν με την κλήτευσή τους από την Υποεπιτροπή του Κογκρέσου, και επιμένουν στην άρνησή τους. Ο Steve Bannon, ανεξάρτητα από τη γνώμη σας γι' αυτόν, όταν κατηγορήθηκε για μη συμμόρφωση σε κλήτευσή του, αντιμετωπίστηκε με ποινικές κυρώσεις. Αρμόδιο για την επιβολή κυρώσεων είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Εξ’ ου και το ερώτημα εάν θα επιβάλλει ποινικές κυρώσεις στο Στάνφορντ, επειδή αρνήθηκε την κλήτευση του Κογκρέσου; 

Όλες οι σχετικές πληροφορίες θα πρέπει να παρέχονται με βάση το Νόμο Ελευθερίας της Πληροφορίας (FOIA). Και ο μόνος λόγος που δεν μπορείς να τις απαιτήσεις με βάση το Νόμο FOIA είναι επειδή «ξέπλυναν» τη λογοκρισία της κυβέρνησης μέσω του Στάνφορντ που είναι ιδιωτικό ίδρυμα. Στην προσπάθειά μου να πάρω τις πληροφορίες μέσω του νόμου FOIA, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλιεας (DHSΙ απάντησε: "Δεν τις έχουμε, παρόλο που επικοινωνούσαμε". Αυτός είναι λοιπόν ο τρόπος με τον οποίο δομείται η CIA σε μια επιχείρηση, μέσω ενός ιστού εγχώριων και υπεράκτιων τραπεζών, ώστε να μην μπορείτε ποτέ να αποκτήσετε πραγματικά διαφάνεια. Το κάνουν τώρα για τη βιομηχανία της λογοκρισίας στο εσωτερικό. Το αν θα συνεχίσουν να το κάνουν είναι τώρα ένα τρομακτικό ανοιχτό ζήτημα». 

DARPA (Υπηρεσία Έρευνας Προηγμένων Αμυντικών Προγραμμάτων – Defense Advanced Research Projects Agency) είναι οργανισμός του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, υπεύθυνος για την ανάπτυξη των αναδυόμενων τεχνολογιών για χρήση από το στρατό. Δημιουργήθηκε το Φεβρουάριο του 1958 ως «Υπηρεσία Έρευνας Προηγμένων Προγραμμάτων» (Advanced Research Projects Agency, ARPA) από τον τότε Πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ 

Χτίζοντας μια λύση για ολόκληρη την κοινωνία 

Όπως εξηγεί ο Benz, η βιομηχανία της λογοκρισίας χτίστηκε ως μια προσπάθεια με στόχο ολόκληρη την κοινωνία. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS), «η παραπληροφόρηση στο διαδίκτυο είναι ένα πρόβλημα ολόκληρης της κοινωνίας που απαιτεί μια λύση για ολόκληρη την κοινωνία». Με αυτό, εννοούν ότι 4 τύποι ιδρυμάτων έπρεπε να συγχωνευθούν σε ένα ενιαίο σύνολο. Αυτές οι τέσσερις κατηγορίες ιδρυμάτων και οι βασικές λειτουργίες τους είναι: 

1. Κυβερνητικά ιδρύματα, τα οποία παρέχουν χρηματοδότηση και συντονισμό.

2. Ιδρύματα του ιδιωτικού τομέα που εφαρμόζουν τη λογοκρισία και αφιερώνουν κεφάλαια στη λογοκρισία μέσω προγραμμάτων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

3. Ιδρύματα της κοινωνίας των πολιτών (πανεπιστήμια, ΜΚΟ, ακαδημαϊκή κοινότητα, μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και ακτιβιστές) που κάνουν την έρευνα, την κατασκοπεία και τη συλλογή δεδομένων που στη συνέχεια δίνονται στον ιδιωτικό τομέα για λογοκρισία.

4. Μέσα ειδήσεων/ ιδρύματα ελέγχου γεγονότων (Fact Checkers), τα οποία ασκούν πίεση σε ιδρύματα, πλατφόρμες και επιχειρήσεις να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις λογοκρισίας. 

Αυτό που κάνει το Foundation for Freedom Online είναι να εκπαιδεύει τους ανθρώπους σχετικά με αυτή τη δομή και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να αναδιαρθρωθούν τα νομοθετικά σώματα και η κυβέρνηση, πώς μπορούν να δημιουργηθούν θεσμοί της κοινωνίας των πολιτών και πώς μπορούν να δημιουργηθούν μέσα ενημέρωσης για να υποστηρίξουν και να προωθήσουν την ελευθερία αντί λογοκρισία. 

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το foundationforfreedomonline.com

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Για τα μιτοχόνδρια, βλ. 

Τα «εμβόλια»-Frankenstein μπορούν να επηρεάσουν το γενετικό μας υλικό 

Κλεάνθης Γρίβας - Ζούγκλα - 20 Μαΐου 2021 

https://www.zougla.gr/apopseis/ta-emvolia-frankenstein-mporoun-na-epireasoun-to-genetiko-mas-iliko/ 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: ΤΟ DNA ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΩΝ

  1. ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ DNA(Κλεάνθης Γρίβας)
  2. ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑ: ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ(καθ. GottfriedSchatz)
  3. ΤA«ΕΜΒΟΛΙA» COVID ΜΠΟΡOYN ΝΑ ΑΛΛΑΞOYN ΜΟΝΙΜΑ ΤΟ DNA
  4. ΤA«ΕΜΒΟΛΙA» COVID ΜΠΟΡOYN ΝΑ ΕΠΙΔΡΑΣOYN ΒΛΑΠΤΙΚΑ ΣΤΑ ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑ
  5. ΣΧΟΛΙΑ

 

ΣΥΡΙΑ: ΕΝΑΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΕΝΑΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

 ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΩΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Κλεάνθης Γρίβας

16 Δεκεμβρίου 2024

Ο επικεφαλής της τζιχαντιστικής οργάνωση HTS Αχμέντ Χουσεΐν αλ-Σαρά, γνωστός με το όνομα Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζουλάνι

 

Για πρώτη φορά στο Ιράν το 1979, και για δεύτερη φορά στη Συρία το 2024, στο χώρο της Μέσης Ανατολής, ένας φασισμός του 20ου αιώνα θα αντικατασταθεί από ένα φασισμό του 16ου αιώνα. 

Στην περίπτωση του Ιράν,  το 1979 ο Σάχης εκτοπίστηκε από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί που εγκαθίδρυσε ένα φρικτό σκοταδιστικό θεοκρατικό καθεστώς. Και στην περίπτωση της Συρίας, το 2024 ένα επίσης φρικτό τρομοκρατικό δικτατορικό καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Άσαντ ανατράπηκε από τους αιμοσταγείς τζιχαντιστές της ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης HTS που θα επιβάλουν ένα επίσης φρικτό τρομοκρατικό καθεστώς του ισλαμικού νόμου (σαρία) τύπου Ταλιμπάν. 

Και στις δύο περιπτώσεις, ένα αποκρουστικό καθεστώς το διαδέχεται ένα άλλο αποκρουστικότερο, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα ως τραγωδία –και όχι ως κωμωδία όπως διατείνονταν ευφυολογώντας ο Καρλ Μαρξ. Μια τραγωδία που διαδραματίζεται πάντοτε σε βάρος του άμαχου πληθυσμού. 

Κατακτητές και θρησκευτικά δόγματα 

Από την Συρία πέρασαν διαδοχικά πολλοί και διάφοροι λαοί: οι Χιττίτες, οι Αιγύπτιοι, Ασσύριοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Τούρκοι Οθωμανοί, οι Κούρδοι, οι Κιρκάζιοι, οι Αρμένιοι και άλλοι. Όλοι αυτοί έζησαν στην περιοχή της σημερινής Συρίας και του Λιβάνου και άφησαν τα σημάδια τους, με αποτέλεσμα να είναι πάρα πολλές οι εθνότητες και οι μειονότητες που ζουν στη Συρία και οι αντίστοιχες θρησκευτικές ομάδες. 

(Στους Ασσύριους οφείλει το όνομά της η σημερινή Συρία – Σουρίγια στα αραβικά – με τη σύντμηση του ονόματος Ας-συρία / Ας-σύριοι). 

Η Συρία – προτεκτοράτο της Γαλλίας από το 1921 με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών – έγινε «ανεξάρτητο» κράτος το 1946, το οποίο περιέχει 4 θρησκευτικές-εθνοτικές περιφέρειες: των Αλαουιτών, των Δρούζων, των σουνιτών-μουσουλμάνων της περιοχής της Δαμασκού, και τ των σουνιτών-μουσουλμάνων της περιοχής του Χαλεπίου, με τις οποίες συνυπάρχουν με ιδιόμορφο τρόπο και οι Βεδουίνοι της ερήμου της Συρίας. 

Σήμερα, στη Συρία υπάρχουν τα επίσημα δόγματα (του χριστιανισμού και του μουσουλμανισμού) και ένα πλήθος από διάφορες «αιρέσεις» τους,. Μια πρόχειρη αναφορά θρησκευτικών δογμάτων που συνυπάρχουν στην πολυθρησκευτική Συρία: 

Μουσουλμάνοι: Σουνίτες και Σιίτες (Αλαουίτες ▪ Δρούζοι ▪ Ισμαηλίτες).

Χριστιανοί: Αρμενορθόδοξοι ▪ Γρηγοριανοί ▪ Ελληνορθόδοξοι ▪ Ιακωβίτες ▪ Μαρωνίτες ▪ Μελχίτες ▪ Μονοθελήτες ▪ Μονοφυσίτες ▪ Προτεστάντες ▪ Ρωμαιοκαθολικοί ▪ Συρορθόδοξοι. 

Οι Αλαουίτες είναι σιίτες μουσουλμάνοι που έχουν αναγάγει σε θεό τον Αλή, τον πρώτο μαθητή, ξάδερφο και γαμπρό του Μωάμεθ. (Αλαουί στα αραβικά σημαίνει απόγονος του Αλή). Για τους Αλαουίτες, Θεός είναι ο Αλή, ο Αλλάχ είναι σκέτος Αλλάχ. 

Οι Ισμαηλίτες, είναι σίτες μουσουλμάνοι που θεωρούν ότι ο Ισμαήλ, έβδομος ιμάμης των Σιιτών, είναι ο τελευταίο ιμάμης. Και μετά τον θάνατό του το 762, οι Ισμαηλίτες δεν δέχονται κανέναν αρχηγό οποιουδήποτε τύπου. Τιμούν τον Μωάμεθ ως Προφήτη αλλά απαγορεύεται να τον λατρεύουν ως Θεό. 

Οι Δρούζοι είναι μουσουλμάνοι που εκπορεύονται από τον Ισμαηλιτισμό, αλλά επέλεξαν ως θεό τον τελευταίο Φατιμίδη χαλίφη της Αιγύπτου, τον αλ-Χακίμ (996-1021). 

Οι Μαρωνίτες είναι χριστιανοί οπαδοί του ασκητή Μάρωνα που στις αρχές του 5ου αιώνα ζούσε στα ψηλά βουνά του Λιβάνου, και πίστευε ότι ο Χριστός είχε μόνο θεϊκή βούληση και όχι ανθρώπινη και θεϊκή βούληση συγχρόνως. 

Μια αλυσίδα πραξικοπημάτων 

Εν μέσω μιας τέτοιας εθνοτικής και θρησκευτικής πανσπερμίας παρεμβαίνει μια αλυσίδα πραξικοπηματιών, καθένας από τους οποίους διατείνεται –όπως κάθε καλός πραξικοπηματίας– ότι θα βάλει «τάξη στο χάος». 

1949, Μάρτιος: ο συνταγματάρχης Χούσνι αλ-Ζαΐμ, ανατρέπει με πραξικόπημα τον δεξιό πρόεδρο της Δημοκρατίας Κουβατλί, και καταλαμβάνει την εξουσία. 

1949, Αύγουστος: ο συνταγματάρχης Σάμι αλ-Χινάουι ανατρέπει με πραξικόπημα τον αλ-Ζαΐμ.  

1949, Δεκέμβριος: ο συνταγματάρχης Αντίμπ ας-Σισακλί ανατρέπει με πραξικόπημα τον Σάμι αλ-Χινάουι. 

1951:  ο συνταγματάρχης ας-Σισακλί με πραξικόπημα απομακρύνει όλους εκείνους που τον βοήθησαν να κάνει το πραξικόπημα. 

1954: ο συνταγματάρχης Φαϊζάλ αλ-Ατασί, ανατρέπει με πραξικόπημα τον ας-Σισακλί. Ο Αλ-Ατασί ανήκει στο Παναραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ. 

1961: οι Άραβες εθνικιστές διώχνουν με πραξικόπημα από την εξουσία το Μπάαθ. 

1963: Το Μπάαθ ξανάρχεται με πραξικόπημα στην εξουσία. 

1971: O Χαφέζ αλ-Άσαντ, πιλότος της Συριανής αεροπορίας, καταλαμβάνει με πραξικόπημα την εξουσία, και βάζει τέλος  στην αλυσίδα των πραξικοπημάτων, εγκαθιδρύοντας ένα αιματοβαμμένο προσωπικό δικτατορικό καθεστώς, το οποίο, μετά το θάνατό του το 2000, κληρονομεί ο ακόμη χειρότερος γιός του Μπασάρ αλ-Άσαντ,  (μπααθικώ ή αραβο-σοσιαλιστικώ δικαίω), που έχει στο ενεργητικό του τη διεξαγωγή ενός πολύνεκρου και βάρβαρου εμφυλίου πολέμου (2011-2018). Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ ανατράπηκε το Δεκέμβριο του 2024 από τους τζιχαντιστές της HTS –μια ομπρέλας διαφόρων τρομοκρατικών ισλαμικών γκρουπούσκουλωνκαι κατέφυγε οικογενειακώς στη Ρωσία, φορτωμένος με τα κλοπιμαία των 53 χρόνων που διάρκεσε η δυναστεία των Άσαντ (1971 – 2024) 

Οι οργανώσεις που ανέτρεψαν τον Άσαντ: HTS – SNA - SDF 

Τρεις είναι οι οργανώσεις που ηγήθηκαν της επίθεσης εναντίον του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, που έχουν κοινό σημείο την αντίθεσή τους στο καθεστώς, αλλά διαφορετικούς στόχους μεταξύ τους: 

1) Η Hayat Tahrir al-Sham (HTS) –αραβικά, Οργάνωση για την Απελευθέρωση του Λεβάντε– η πρώην «Jabhat al-Nusra», συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα, από την οποία αποσχίστηκε επίσημα το 2016. Είναι η πιο ισχυρή ομάδα ανταρτών στη Συρία και εδώ και χρόνια είχε τον έλεγχο της αποσχισθείσας περιοχής της Ιντλίμπ στα Β.Δ. της χώρας, κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, στην οποία κυβερνά πάνω από 4 εκατομμύρια ανθρώπους και διευθύνει μια πολιτική διοίκηση γνωστή ως Κυβέρνηση σωτηρίας. Επικεφαλής της είναι ο Αχμέντ Χουσεΐν αλ-Σαρά (γνωστός με το όνομα Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζουλάνι»), θιασώτης της επιβολής του ισλαμικού νόμου (σαρία).

Η οργάνωση HTS χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία από το 2018, ενώ ο ηγέτης της έχει επικηρυχθεί από την Ουάσιγκτον με 10 εκατομμύρια δολάρια ως επικίνδυνος «παγκόσμιος τρομοκράτης».

Ωστόσο, παρόλα αυτά, η HTS διατηρεί μια διφορούμενη σχέση με την Τουρκία, και ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι η HTS ξεκίνησε την επίθεση κατά του καθεστώτος Άσαντ, με τη συγκατάθεσή του Προέδρου Ερντογάν. 

2) Ο Συριακός Εθνικός Στρατός (SNA), είναι ένας συνασπισμός ανταρτικών δυνάμεων που εμφανίστηκε στη βόρεια Συρία το 2017, και υποστηρίζεται, χρηματοδοτείται και εκπαιδεύεται από την Τουρκία, έχει στόχο να αντιμετωπίσει τον στρατό του Άσαντ και τις κουρδικές δυνάμεις, με τις οποίες ανταγωνίζεται εδώ και καιρό. 

3) Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία των κουρδικών δυνάμεων που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, o οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του ISIS το 2019. Οι SDF διάκεινται εχθρικά τόσο προς το καθεστώς Άσαντ όσο και προς την Τουρκία, και ελέγχουν τεράστιες περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας (όπου απολαμβάνουν της προστασίας των βάσεων του αμερικανικού στρατού), και τμήματα της βορειοδυτικής Συρίας δυτικά του ποταμού Ευφράτη, όπου δεν υπάρχει αμερικανική στρατιωτική παρουσία. 

▪ Η επίθεση των ανταρτών ξεκίνησε μόλις τέθηκε σε ισχύ η προσωρινή εκεχειρία στο Λίβανο μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ (της υποστηριζόμενης από το Ιράν οργάνωσης που είχε υποστεί σοβαρές απώλειες στο ανθρώπινο δυναμικό και το οπλοστάσιό της κατά τους τελευταίους μήνες. Σημειωτέων ότι η σιίτικη τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ που δρα στο Λίβανο, παρενέβη στον συριακό εμφύλιο πόλεμο (2011-2018) στο πλευρό του καθεστώτος Άσαντ και ήταν καθοριστικής σημασίας για τη διατήρηση του δικτάτορα στην εξουσία. 

Οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις με μια αιφνιδιαστική επίθεση ανέτρεψαν με ευκολία το μισητό καθεστώς Άσαντ, και κατέλαβαν την εξουσία στη Δαμασκό, εξουδετερώνοντας την επιρροή των συμμάχων του (της Ρωσίας και του Ιράν) στην περιοχή και ανατρέποντας τον συσχετισμό δυνάμεων σ’ αυτή την περιοχή της Μέσης Ανατολής. 

Κερδισμένοι και χαμένοι 

Μεγάλος κερδισμένος φαίνεται να είναι η Τουρκία –που μάλλον θα απομονώσει τις τεράστιες περιοχές της Β.Α. Συρίας που ελέγχονται από τους Κούρδους, επιβάλλοντας μια «ζώνη ασφαλείας» με μήκος εκατοντάδες χιλιόμετρα και πλάτος τουλάχιστον τριάντα χιλιόμετρα. 

Μεγάλος χαμένος είναι αφενός το Ιράν που στερείται της δυνατότητάς του να εφοδιάζει ποικιλοτρόπως τους «πληρεξούσιους» του στον Λίβανο (Χεζμπολάχ) και στη Γάζα (Χαμάς). Είναι αξιοσημείωτο ότι η σιίτικη οργάνωση Χεζμπολάχ παρενέβη στον συριακό εμφύλιο πόλεμο στο πλευρό του Άσαντ και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την διατήρηση του στην εξουσία. Και αφετέρου η Ρωσία που μάλλον δεν θα μπορέσει να κρατήσει τις δύο βάσεις που διαθέτει στη Συρία και να παίζει το ρόλο που έπαιζε επί Άσαντ. 

Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ, ορισμένοι θεωρούν ότι η ανατροπή της δικτατορίας του Άσαντ αποτελεί θετική εξέλιξη για το Ισραήλ ως  ένα επιπλέον πλήγμα στον ιρανικό άξονα στην περιοχή. Το Ισραήλ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να εξαπολύσει αεροπορικές βομβαρδιστικές επιθέσεις σε στρατιωτικές βάσεις και αποθήκες ευαίσθητου πολεμικού υλικού στη Συρία για αποτρέψει το ενδεχόμενο να πέσουν στα χέρια των τζιχαντιστών και να πάρουν το χημικό οπλοστάσιο που είναι αποθηκευμένο στο δίκτυο των «Επιστημονικών Ερευνητικών Κέντρων» του (γνωστό ως CERS), το οποίο λειτουργεί ως εγκατάσταση για την ανάπτυξη και κατασκευή όπλων για τον συριακό και τον ιρανικό στρατό. 

Παράλληλα, το Ισραήλ φρόντισε να επεκτείνει σημαντικά το έδαφος που κατέχει από το 1967 στην περιοχή των υψωμάτων του Γκολάν (το οποίο, ας σημειωθεί, αγόρασε το 1894 από τον σουλτάνο ο γαλλοεβραίος μεγαλοτραπεζίτης Εντιμόν ντε Ρότσιλντ, ο οποίος το δώρισε στο Ισραήλ όταν εγκαθιδρύθηκε ως κράτος το 1948). 

Ο Nagi Najjar, πρώην αξιωματικός των πληροφοριών του Λιβάνου κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου και πρώην σύμβουλος της CIA που τώρα εδρεύει στις ΗΠΑ, είπε στους Times of Israel ότι: 

«Οι Σύροι αντάρτες είναι πιθανό αργά ή γρήγορα να αντιμετωπίσουν τη σιίτικη τρομοκρατική ομάδα [Χεζμπολάχ] στο συριακό έδαφος και ίσως ακόμη και να τη χτυπήσουν μέσα στον Λίβανο. Η συριακή ένοπλη αντιπολίτευση μπορεί να διαλύσει τον ιρανικό άξονα του τρόμου στη Συρία και, αν χρειαστεί, θα μπορούσε να πάει στον Λίβανο ως πολλαπλασιαστική δύναμη για να αποδεκατίσει τη Χεζμπολάχ. Η συριακή αντιπολίτευση και οι Ισραηλινοί έχουν έναν κοινό εχθρό. Αφήστε τους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά στο έδαφος». 

▪ ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ θα είναι -όπως πάντα- Ο ΣΥΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ , ΕΑΝ η τζιχαντιστική οργάνωση HTS επιβάλει στη Συρία ένα ισλαμιστικό καθεστώς παρόμοιο μ’ αυτό των Ταλιμπάν (μια εξέλιξη που την καθιστά προφανή η προέλευση και το ιστορικό αυτής της οργάνωσης), πράγμα που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στα Ν.Δ. σύνορα του Ισραήλ. 

Η Jenan Moussa, βετεράνος ρεπόρτερ για τη Μέση Ανατολή της Al-Aan TV του Ντουμπάι, προειδοποίησε για τον κίνδυνο που υπάρχει οι ισλαμιστικές ομάδες να επεκτείνουν τον έλεγχό τους σε μεγάλα τμήματα της Συρίας και πιθανώς να αντικαταστήσουν τη δικτατορία του Άσαντ με μια δικτατορία τύπου Ταλιμπάν. 

«Εάν η Hayat Tahrir al-Sham (HTS) και η σύμμαχοί της καταλάβουν τη Συρία, θα επιβάλουν μια αυστηρή ερμηνεία του νόμου της Σαρία. Αν και υπάρχουν πολιτιστικές και ιστορικές διαφορές μεταξύ του HTS και των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, σκεφτείτε εάν η Συρία υπό το HTS να μετατραπεί σε ένα κράτος τύπου Ταλιμπάν». 

Η ιστορία είναι κακός δάσκαλος 

Η ιστορία είναι ένας κακός δάσκαλος. Κανένας δεν διδάσκεται τίποτα απ’ αυτή. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνεται πάντοτε ως τραγωδία. Η τραγωδία του Ιράν του 1979 επαναλαμβάνεται στη Συρία το 2024. Ο παραλογισμός της ιστορίας είναι προφανής αλλά μη αντιμετωπίσιμος. 

Γιατί «παραλογισμός [της ιστορίας] δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί που δημιούργησε ο άνθρωπος είναι κάτω από ορισμένες συνθήκες πιο δυνατοί και πιο έξυπνοι από τον άνθρωπο. Βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί αυτοί δημιουργούν αναγκαστικά καταστάσεις που υποχρεώνουν τον άνθρωπο να παίζει σ' ένα παιχνίδι όπου οι πιθανότητες της ολοκληρωτικής συντριβής του αυξάνουν συνεχώς... Μπορούμε να επιλέξουμε «Ναι» ή «Όχι», έχοντας πάντα υπόψη ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την ιστορία μας. Γιατί «η ιστορία είναι ένα θέατρο που δεν έχει θεατές. Έχει μόνο ηθοποιούς [όλους εμάς]. Κανένας δεν παρακολουθεί απ’ έξω την παράσταση. Όλοι συμμετέχουν». (Jan Kott, Σαίξπηρ, ο σύγχρονός μας, Αθήνα, Ηριδανός, χχ) 

Πολιτικός και θρησκευτικός ολοκληρωτισμός 

Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την επάνοδο και τη μαζική διάδοση και επιβολή των πιο ακραίων, δημαγωγικών και επιθετικών παραφυάδων του ριζοσπαστικού ισλαμισμού 16ου αιώνα, αποδεικνύει απλώς ότι ο μια εποχή που προβάλλεται αυτάρεσκα ως «εποχή της λογικής» δεν είναι παρά μια εποχή βαθύτατου σκοταδισμού. 

Ανάμεσα στα φαντάσματα που πλανιούνται πάνω από την ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα είναι και αυτό της κυριαρχίας του πολιτικο-θρησκευτικού ολοκληρωτισμού σε πλανητικό επίπεδο. Πρόκειται για μια απειλή που συνδυάζει τις χειρότερες όψεις του πολιτικού και θρησκευτικού καταναγκασμού του παρελθόντος με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες επιτήρησης και ελέγχου. Ένας ιδιότυπος  πολιτικο-θρησκευτικός ολοκληρωτισμός, αποτελεί πλέον μια απειλή όχι επί αλλά εντός των τειχών. 

Ο πολιτικός ολοκληρωτισμός και ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός ως μέθοδοι διευθέτησης των ανθρώπινων υποθέσεων σε βάρος και εναντίον των ανθρώπων, εναλλάσσονταν μεταξύ τους κατά τη μακραίωνη ιστορική διαδρομή των ανθρώπινων κοινωνιών. 

  • Ο πολιτικός ολοκληρωτισμός αντλεί τη νομιμοποίησή του με την επίκληση της «λογικής» προκειμένου να προβάλλει τις επιδιώξεις του ως αναγκαίο προϊόν κάποιων δήθεν «νόμων» (της φύσης, της ιστορίας ή της επιστήμης), στους οποίους θεμελίωνε την ύψιστη ανάγκη της «σωτηρίας» της φυλής, της πατρίδας, του έθνους, κ.α. 
  • Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός αντλεί τη νομιμοποίησή του με την επίκληση της «πίστης», προκειμένου να προβάλλει τις επιδιώξεις του ως αναγκαίο προϊόν κάποιων ανεξιχνίαστων βουλήσεων του θεού, στις οποίες θεμελίωνε την απαίτηση της επιβολής της μιας και μόνης «αληθινής» θρησκείας. 
  • Ο πολιτικός ολοκληρωτισμός στηρίζεται στη χρήση της ανοικτής φυσικής βίας. Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός βασίζεται στις διανοητικές και ψυχολογικές λοβοτομές, που αλλοιώνουν ύπουλα την ανθρώπινη βούληση μέχρι τον τελικό εκμηδενισμό της. 
  • Η ενοποίηση αυτών των δύο μορφών καταναγκασμού, χειραγώγησης και ελέγχου έχει ως αποτέλεσμα η ανθρώπινη ελευθερία να κινδυνεύει από μια αποτρόπαια ταύτιση της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας και των οργανωτικών τους εκφράσεων. 

Κι αυτό, γιατί απλούστατα «κάθε κυρίαρχο σύστημα επιδιώκει σταθερότητα και μισεί την κριτική εκτός αν είναι “εποικοδομητική”, δηλαδή αν δεν είναι κριτική αλλά κατάφα­ση. Η κριτική έστω και ενός δόγματος μόνο, συχνά μεθερμηνεύεται ως άρνηση ολόκληρου του συστήματος, γιατί η ομολογία πίστης ανέχεται μόνο το Απόλυτο. Το Ναι ή το Όχι...». [Ε. Fischer: Τέχνη και Ανθρωπισμός] 

Κλεάνθης Γρίβας

Παγκόσμιο Υγειονομικό Πραξικόπημα: Οι πολέμιοί του είχαν εξαρχής δίκιο 

Eρευνητική Υποεπιτροπή για την Πανδημία του Κορωνοϊού της Βουλής των ΗΠΑ

Με ΕΚΘΕΣΗ-ΒΟΜΒΑ, η Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι ήταν ΑΛΗΘΕΙΑ σχεδόν όλα όσα υποστήριζαν οι πολέμιοι του παγκόσμιου υγειονομικού πραξικοπήματος στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης για την προέλευση του COVID, τα lockdown, τις μάσκες, την κοινωνική απόσταση, τα εμβόλια-βιοόπλα και τις κυβερνητικές καταχρήσεις εξουσίας και χρήματος

Κλεάνθης Γρίβας

4 Δεκεμβρίου 2024

Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη του εφιάλτη του παγκόσμιου πραξικοπήματος, η πρώτη φάση του οποίου εκδηλώθηκε με την κατασκευασμένη «πανδημία» του COVID που εξαπολύθηκε στον πλανήτη από μια ταξιαρχία βρυκολάκων διψασμένων για χρήμα και εξουσία, που σκορπούσαν την αρρώστια και τον θάνατο επικαλούμενοι μια «επιστήμη» των σκουπιδιών, η Eιδική ερευνητική Υποεπιτροπή για την Πανδημία του Κορωνοϊού Βουλής των ΗΠΑ, μια δικομματική επιτροπή υπό την προεδρία του βουλευτή Brad Wenstrup, D.P.M. –πτυχιούχος Βιολογίας, επιδημιολόγος και Διδάκτορας ιατρικήςστις 4 Δεκεμβρίου 2024 δημοσιοποίησε μια λεπτομερή -καταδικαστική- ερευνητική Έκθεση που εκτείνεται σε 500 σελίδες (πλήρης έκθεση σε PDF εδώ), στην οποία αποκαλύπτεται ότι:  

▪ Τα ανεξάρτητα και εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης είχαν δίκιο εξαρχής. 

▪ Ο COVID κατασκευάστηκε σε εργαστήριο/α, με τη χρήση επικίνδυνων πρακτικών «κέρδους-λειτουργίας» (GoF). 

Οι εγκληματικές διαταγές για lockdown, μασκοφορία, κοινωνική απομόνωση και, κυρίως, το αισχρό, εκβιαστικό και καταναγκαστικό τρύπημα με το βιοόπλο που προβλήθηκε ως «εμβόλιο» για τον COVID, κατασκευάστηκαν από αναξιόπιστους και διεφθαρμένους «επιστήμονες», βασίστηκαν στην βοθρο-«επιστήμη» των σκουπιδιών του αυτοχαρακτιζόμενου «επιστημονικού» κατεστημένου, επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση. Και εκτελέστηκαν από πολυάριθμες ταξιαρχίες Frankenstein και βρυκολάκων διψασμένων για χρήμα και εξουσία, που έδρασαν με ένα πρωτόγνωρο συντονισμό σε πλανητική κλίμακα, σκορπώντας την αρρώστια και το θάνατο, στην υπηρεσία των παρανοϊκών (αν)εγκεφάλων της Μεγάλης Επαναφοράς του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF, Νταβός) και της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, του γενικού επιτελείου των κρατικών συμμοριών που ρουφούν με καλαμάκι το αίμα του πληθυσμού της γης, με στόχο τη μείωσή του. Σε αγαστή συνεργασία με αμέτρητους απολύτως διεφθαρμένους «επιστήμονες», εξουσιο-σχιζοφρενείς πολιτικούς τυράννους, αδαείς προπαγανδιστές, πουλημένους λογοκριτές – ένα πλήθος από τσαρλατάνους στερημένους από κάθε ηθικό ενδοιασμό. 

▪ Οι τυραννικές κυβερνήσεις χρηματοδοτούσαν με δισεκατομμύρια το θανατογόνο εμβόλιο-βιοόπλο, συγκάλυψαν την αλήθεια μέσω μιας καταιγιστικής και ακριβοπληρωμένης προπαγάνδας παραπληροφόρησης, και επέβαλαν μια ασφυκτική, επίσης ακριβοπληρωμένη λογοκρισία σε όλα τα μέσα επικοινωνίας (όλα με χρήματα των φορολογούμενων) προκειμένου να επιβληθεί ο μονόλογος του αφηγήματός-της της «μιας και μοναδικής αλήθειας», της δικής της. 

▪ Ο Anthony Fauci, [ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του βαθέως κράτους στο χώρο της υγείας, ο μοναδικός κρατικός υπάλληλος που διατήρησε την κομβική θέση του διευθυντή του NIAD, από το 1984 μέχρι το 2023], οι δουλοπρεπείς αυλικοί του και ένα πλήθος ανήθικων ομοτέχνων τους είναι ένοχοι για ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας. 

▪ Όλη η λογοκρισία που επιβλήθηκε από την Big Tech για να αποτραπεί κάθε επιστημονικός διάλογος, αποδείχθηκε σκόπιμη, δόλια, κακόβουλη και επιβλαβής για το κοινό. 

▪ Όλα τα εταιρικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ) δεν ήταν παρά μια οργανωμένη εγκληματική στρατιά από ψεύτες, καιροσκόπους, κερδοσκόπους και ανήθικους εργοδότες και δημοσιογράφους. 

Οι κυβερνήσεις, ο εγκληματίας Anthony Fauci και οι ομότεχνοί του, οι μαζικοί φονιάδες των εταιρικών ΜΜΕ και της Big Tech που αποδείχθηκαν εν επιγνώσει  εγκληματίες, ήταν ένοχοι, αλλά μάλλον θα αποφύγουν το εδώλιο. «Η δικαιοσύνη είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Τα μεγάλα έντομα τον διαπερνούν, ενώ τα μικρά παγιδεύονται» (Βολταίρος). Στο εδώλιο θα καθίσουν οι μικροδιάβολοι της εγκληματικής μεγα-επιχείρησης του θανάτου που στερούνται ασυλίας – οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί και οι νοσηλευτές που χορηγούσαν τα βιοόπλα, κι αυτό ύστερα από ατομικές ή ομαδικές αγωγές όσων υπέστησαν βλάβες. Οι σκοτεινοί πρωτεργάτες και οι εταιρείες –τα μεγάλα έντομα– θα παραμείνουν στο σκοτάδι ή στη χειρότερη περίπτωση γι’ αυτούς, εάν βρεθούν αντιμέτωποι με αγωγές, θα αντιμετωπιστούν με τη «συνήθη» κύρωση της επιβολής κάποιου πρόστιμου. 

▪ Αυτή η ερευνητική έκθεση αποκαλύπτει ότι ο COVID ήταν ένα πεδίο διαρκούς μαζικού εγκλήματος (που οι βιολογικές και ψυχικές παρενέργειές του θα εκδηλώνονται για πολλά ακόμη χρόνια – αν όχι στο διηνεκές, για όσο υπάρχουν άνθρωποι), και ότι οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με το βαθύ κράτος κάθε χώρας συνωμότησαν αφενός με την Big Pharma και τo «επιστημονικό» και ιατρικό ιερατείο για να διαπράξουν τα αμέτρητα εγκλήματά τους σε βάρος της ανθρωπότητας, και αφετέρου με την Big Tech και τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) προκειμένου να καλύψουν το μεγάλο φονικό, τα αμέτρητα εγκλήματά τους σε βάρος της ανθρωπότητας για τα οποία μάλλον δεν πρόκειται να υπάρξει καμμιά Νυρεμβέργη. 

Η Νυρεμβέργη, την οποία δικαίως επικαλούμαστε σήμερα, έγινε δυνατή επειδή τα φρικτά εγκλήματα κατά τη δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή, διαπράχθηκαν και από τους νικητές και από τους νικημένους, και οι νικητές είχαν κάθε λόγο και τη δυνατότητα να τα αποδώσουν αποκλειστικά και μόνο στους νικημένους. Όμως, στο σημερινό εν εξελίξει μαζική ανθρωποθυσία δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Υπάρχουν μόνο νικητές (οι όπου γης κρατικές, πολιτικές, «επιστημονικές», στρατιωτικές, βιομηχανικές, εταιρικές συμμορίες που συμμετέχουν στο έγκλημα). Και οι νικητές δεν είθισται να δικάζουν τον… εαυτό τους. 

Μέχρι σήμερα, η ιστορία εμπεριείχε ένα στοιχείο μη-προβλεψιμότητας στις σχέσεις του μυθικού ζεύγους Δαυίδ και Γολιάθ, που –κάτω από ορισμένες συνθήκες– καθιστούσε πιθανή την ανατροπή των εξουσιαστικών σχεδιασμών, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η ακριβής εξουσιαστική πρόβλεψη και χειραγώγηση των εξελίξεων, με την εκδήλωση εξεγέρσεων σ’ όλη έκταση της κυριαρχίας των δύο εκφάνσεων του καπιταλισμού: τόσο του δυτικού ολιγαρχικού καπιταλισμού όσο και του ανατολικού κρατικο-δουλοκτητικού καπιταλισμού (που έχει περισσότερη σχέση με τον πρωτόγονο ασιατικό τρόπο παραγωγής, που περιέγραψε ο Μαρξ,  ο οποίος -ατυχώς- δεν πρόλαβε να κάνει μια ολοκληρωμένη ανάλυσή του). 

Όμως, όπως είναι ευνόητο, η επιδιωκόμενη καθολική εφαρμογή της τεχνολογικής χειραγώγησης και της διαμόρφωσης της συνείδησης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού, θα αλλάξει άρδην τα δεδομένα στη συγκρουσιακή σχέση εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, προς όφελος των πρώτων και σε βάρος των δεύτερων, ο όγκος των οποίων προγραμματίζεται να συρρικνωθεί στο ένα τέταρτο του σημερινού –περιττού αλλά κοστοβόρου– πληθυσμού του πλανήτη, πράγμα που αποτελεί κοινό στόχο των συνδυασμένων παρανοϊκών τροποποιητικών σκόπιμων παρεμβάσεων στον πυρήνα της ζωής, της ύλης και της φύσης. 

Αλλά, μέχρι να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, στο εν εξελίξει σήμερα πλανητικό πραξικόπημα θα υπάρχει πάντα ένα αδύναμος κρίκος που θα αφορά την αμυδρή πιθανότητα να θεριέψει η οργή των θυμάτων του, να διαπεράσει τον ιστό της αράχνης, και να μεταβληθεί σε νικήτρια δύναμη που θα αποδώσει δικαιοσύνη (χωρίς τα συνήθη εισαγωγικά).  

▪ Στις ΗΠΑ, δολοφονήθηκαν περίπου 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι και πάνω από 40 εκατομμύρια υπέστησαν βλάβες μέσης και σοβαρής βαρύτητας από τα εμβόλια-βιοόπλα, επειδή ο επιβιωτικός εκβιασμός ("τρυπήσου ή χάνεις τη δουλειά σου") και ένα πλήθος ανενδοίαστων τσαρλατάνων τους έμαθαν να «πιστεύουν στην επιστήμη». Εάν συνυπολογιστούν και τα θύματα (νεκροί και ζωντανοί-νεκροί) σε όλο τον πλανήτη, οι αριθμοί αυτοί είναι υπερ-πολλαπλάσιοι και υπερβαίνουν τους θανάτους που σημειώθηκαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οι ανθρωποθυσίες θα συνεχίσουν να εκδηλώνονται με τις ξαφνικίτιδες και την τρομακτική υπερβάλλουσα θνησιμότητα, με όλο και πιο αυξανόμενο τρόπο, όσο απομακρυνόμαστε από το σημείο μηδέν του τρυπήματος. 

Οι άνθρωποι εμβολιάστηκαν είτε υπό καθεστώς ενός αισχρού εκβιασμού (απειλούμενοι με απώλεια της εργασίας τους), είτε επειδή πείστηκαν από τις ψευδείς διαβεβαιώσεις των αργυρώνητων γελωτοποιών πολιτικών και τσαρλατάνων «επιστημόνων», ότι τα εμβόλια-βιοόπλα ήταν «ασφαλή και αποτελεσματικά» και θα  μας επέτρεπαν «να ξαναπάρουμε πίσω τη ζωή μας» – που, πράγματι, την πήραμε με την μορφή του άμεσου θανάτου (με τις αυξανόμενες ξαφνικίτιδες και την υπερβάλλουσα θνησιμότητα), ή με τη μορφή του αργού θανάτου εξαιτίας της πρόκλησης θανατηφόρων νόσων. 

ΚΥΡΙΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Της Ερευνητικής Υποεπιτροπής για την Πανδημία του Κορωνοϊού της Βουλής των ΗΠΑ

4 Δεκεμβρίου 2024 

Η πλήρης επίσημη Έκθεση της Ερευνητικής Υποεπιτροπής για την Πανδημία του Κορωνοϊού της Βουλής των ΗΠΑ που έχει έκταση 500 σελίδων, βρίσκεται εδώ σε PDF. 

ΕΠΕΙΔΗ είναι μάλλον απίθανο να διαβαστούν  οι 500 σελίδες της Έκθεσης που είναι διατυπωμένη σε μια τυπική γραφειοκρατική γλώσσα, οι δημοσιογράφοι του News Target φρόντισαν να εντοπίσουν τα πιο σημαντικά σημεία της,  χρησιμοποιώντας τη μηχανή τους Brighteon.AI LLM, τα οποία καταχωρούνται παρακάτω. 

Φυσικά, η Έκθεση ως προϊόν διακομματικής επιτροπής στην οποία μετέχουν Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, είναι φυσικό να επαναλαμβάνει το ανοητολόγημα ότι «η Επιχείρηση Warp Speed ​​έσωσε κατά κάποιον τρόπο εκατομμύρια ζωές». 

Η Έκθεση είναι συντηρητική αλλά εκτιμητέα για όσα παραδέχεται, πράγμα εντελώς απροσδόκητο από το Κογκρέσο (Βουλή και Γερουσία) των ΗΠΑ, που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του χρηματοδοτείται από την Big Pharma. 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ 

«Η Ειδική Ερευνητική Υποεπιτροπή για την Πανδημία του Κορωνοϊού διεξήγαγε μια εκτενή ανασκόπηση της πανδημίας για να εντοπίσει βασικές αποτυχίες, επιτυχίες και διδάγματα. Αυτή η έκθεση στοχεύει να παράσχει έναν οδικό χάρτη για καλύτερη προετοιμασία και ανταπόκριση σε μελλοντικές πανδημίες». 

Ι. Εισαγωγή

Η θητεία του προέδρου Brad Wenstrup ως επικεφαλής της Ειδικής Υποεπιτροπής χαρακτηρίστηκε από δικομματική συνεργασία και δέσμευση για διαφάνεια. Σε διάστημα πέντε ετών, η υποεπιτροπή διερεύνησε πολλές πτυχές της πανδημίας, συμπεριλαμβανομένων της προέλευσής της, των κυβερνητικών αντιδράσεων, της ανάπτυξης εμβολίων και των οικονομικών επιπτώσεων. 

ΙΙ. Η προέλευση του COVID-19

Η έκθεση αναφέρει αρκετά κρίσιμα ευρήματα σχετικά με την προέλευση του SARS-CoV-2:

Θεωρία εργαστηριακού ατυχήματος: Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο SARS-CoV-2 εμφανίστηκε λόγω εργαστηριακού ατυχήματος στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν (WIV).

Η ΜΚΟ EcoHealth Alliance και ο κτηνίατρος Δρ. Peter Daszak: Και οι δύο οντότητες δεν θα πρέπει ποτέ να ξανα-χρηματοδοτηθούν με χρήματα των φορολογουμένων, δεδομένων των αμφισβητούμενων πρακτικών τους και της έλλειψης διαφάνειας.

Χρηματοδότηση της έρευνας κέρδους-λειτουργίας (GoF): Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) των ΗΠΑ χρηματοδότησαν την έρευνα κέρδους-λειτουργίας (GoF) στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan (WIV), η οποία μπορεί να συνέβαλε στην εμφάνιση της πανδημίας. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εδώ η Έκθεση παραλείπει να αναφερθεί στο αποδεδειγμένο γεγονός ότι τα διεφθαρμένα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) των ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν τις παράνομες και επικίνδυνες έρευνες κέρδους, μεταξύ άλλων και του Ralph Baric, καθηγητή στο Τμήμα επιδημιολογίας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας, στενού συνεργάτη του Anthony Fauci, ο οποίος που εργάζονταν στην γενετική επεξεργασία των ιών ώστε να καταστούν μολυσματικοί και συνδέονταν «επιστημονικά» με το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan που ασχολείται με το ίδιο θέμα. 

III. Αποτυχίες της ανταπόκρισης της κυβέρνησης

Η έκθεση εντοπίζει σημαντικά ζητήματα στον τρόπο αντίδρασης της κυβέρνησης:

▪ Απάτη και κατάχρηση: Η ανεξέλεγκτη απάτη, η σπατάλη και η κατάχρηση μάστιζαν την απόκριση στον COVID-19.

▪ Κλείσιμο σχολείων στην εποχή της πανδημίας: Αυτά τα κλεισίματα είχαν μόνιμο αρνητικό αντίκτυπο στην εκπαίδευση και την ψυχική υγεία των παιδιών.

▪ Εκστρατείες παραπληροφόρησης: Οι υπάλληλοι της δημόσιας υγείας συχνά χαρακτήριζαν εσφαλμένα τις επιστημονικές πληροφορίες, οδηγώντας σε δυσπιστία του κοινού.

 IV. Ο Ρόλος των Λειτουργών Δημόσιας Υγείας

Η έκθεση επικρίνει τις ενέργειες βασικών στελεχών της δημόσιας υγείας:

▪ Δρ. Anthony Fauci: Έπαιξε ρόλο στην υποβάθμιση της θεωρίας της εργαστηριακής διαφυγής του ιού και στη συγκάλυψη των γεγονότων.

▪ Επιχείρηση Warp Speed: Αν και ήταν επιτυχής, αμαυρώθηκε από πολιτικές παρεμβάσεις και την έλλειψη διαφάνειας.

 V. Οικονομικός αντίκτυπος

Η πανδημία είχε σοβαρές οικονομικές συνέπειες:

▪ Κλείσιμο επιχειρήσεων: Το υποχρεωτικό lockdown οδήγησε σε προσωρινό και μόνιμο κλείσιμο, επηρεάζοντας δυσανάλογα τις αγροτικές περιοχές και τις περιοχές χαμηλού εισοδήματος.

▪ Ανεργία: Η πανδημία επιδείνωσε τις υπάρχουσες ανισότητες στην αγορά εργασίας.

▪ Ζητήματα εφοδιαστικής αλυσίδας: Η έλλειψη ποικιλομορφίας της εφοδιαστικής αλυσίδας εμπόδισε τις προσπάθειες ανάκαμψης.

VI. Ανάπτυξη και διανομή εμβολίων

Η έκθεση αξιολογεί την ανάπτυξη εμβολίων:

▪ Operation Warp Speed Success: Η ταχεία ανάπτυξη εμβολίου έσωσε εκατομμύρια ζωές, αλλά υποβλήθηκε σε πολιτική πίεση.

▪ Διαταγές εμβολιασμού: Δεν υποστηρίζονται από την επιστήμη και προκάλεσαν περισσότερο κακό παρά καλό, συμπεριλαμβανομένης της διατάραξης της στρατιωτικής ετοιμότητας.

▪ Σύστημα αναφοράς ανεπιθύμητων συμβάντων (VAERS): Ανεπαρκές και μη διαφανές στην αναφορά πιθανών παρενεργειών. 

VII. Κλείσιμο σχολείων

Η υποεπιτροπή διαπίστωσε ότι το κλείσιμο των σχολείων στην εποχή της πανδημίας δεν δικαιολογούνταν από επιστημονικά στοιχεία:

▪ Μακροπρόθεσμες επιπτώσεις: Διαταραχή της εκπαίδευσης, αυξημένα προβλήματα ψυχικής υγείας και επιδείνωση της σωματικής υγείας.

▪ Αμερικανική Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών (AFT): Υποστήριξε υπερβολικά εκτεταμένα μέτρα μετριασμού χωρίς επαρκή επιστημονική βάση. 

VIII. Υπευθυνότητα και Διαφάνεια

Η έκθεση ζητά μεγαλύτερη λογοδοσία και διαφάνεια στις κρατικές υπηρεσίες:

▪ Παρεμπόδιση εκτελεστικού κλάδου: Η κυβέρνηση Μπάιντεν εμπόδισε τις έρευνες για την προέλευση του COVID-19.

▪ Δόλια συμπεριφορά της ΜΚΟ EcoHealth Alliance: Εμπλέκεται σε παρεμπόδιση, παραπλανητικές δημόσιες δηλώσεις και παραποίηση εγγράφων.

 IX. Συστάσεις για μελλοντική ετοιμότητα

Η έκθεση συνιστά πολλά μέτρα για την καλύτερη προετοιμασία για μελλοντικές πανδημίες:

▪ Ανεξάρτητη εποπτεία: Δημιουργία ανεξάρτητων εποπτικών φορέων για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της λογοδοσίας.

▪ Βελτιωμένη επικοινωνία: Βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των επιστημόνων, των υπεύθυνων της χάραξης πολιτικής και του κοινού.

▪ Σχέδια ετοιμότητας: Ανάπτυξη ολοκληρωμένων σχεδίων ετοιμότητας που περιλαμβάνουν τη συγκέντρωση των ιατρικών προμηθειών και τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού. 

Συμπέρασμα

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Brad Wenstrup τονίζει την ανάγκη μιας απάντησης από το σύνολο του πληθυσμού, υπό την διαχείριση αμερόληπτων ηγετών που δίνουν προτεραιότητα στη διαφάνεια, τη λογοδοσία και την ακεραιότητα. Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από αυτήν την πανδημία υπογραμμίζουν τη σημασία της καλύτερης προετοιμασίας, της αποτελεσματικότερης επικοινωνίας και της ισχυρότερης εποπτείας σε μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία. 

Η πλήρης έκθεση περιλαμβάνει λεπτομερή ευρήματα για κάθε θέμα που συζητείται και προορίζεται να χρησιμεύσει ως οδικός χάρτης για την αντιμετώπιση μελλοντικών πανδημιών. Υπογραμμίζει τον κρίσιμο ρόλο της εμπιστοσύνης, της διαφάνειας και της δικομματικής συνεργασίας στην αποτελεσματική διαχείριση τέτοιων κρίσεων. 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:  Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ 

Αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια του COVID, με τα υγειονομικά lockdown, ήταν απλώς η πρώτη φάση του παγκόσμιου πραξικοπήματος που αποβλέπει στη δραστική μείωση του «πλεονάζοντος πληθυσμού» του πλανήτη. Τώρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προαναγγέλλει μια δεύτερη φάση με πολύ χειρότερα κλιματικά lockdown, που «είναι απαραίτητα για να διατηρηθούν σταθερές οι θερμοκρασίες του πλανήτη». 

Όπως εξήγησε η Mariana Mazzucato, «συνεισφέρουσα στην ατζέντα» του Παγκόσμιου Οικονομικό Φόρουμ (WEF): 

«Σε ένα κλιματικό lockdown, οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να περιορίσουν τη χρήση ιδιωτικών οχημάτων, να απαγορεύσουν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος και θα επιβάλουν ακραία μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, ενώ οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων θα έπρεπε να σταματήσουν τις γεωτρήσεις. Για να αποφύγουμε ένα τέτοιο σενάριο, πρέπει να αναθεωρήσουμε τις οικονομικές μας δομές και να κάνουμε τον καπιταλισμό διαφορετικό. Πολλοί πιστεύουν ότι η κλιματική κρίση ξεχωρίζει από τις υγειονομικές και οικονομικές κρίσεις που προκλήθηκαν από την πανδημία. Αλλά αυτές οι τρεις κρίσεις –και οι λύσεις τους– είναι αλληλένδετες». 

Ο πραγματικός στόχος της ατζέντας είναι η συγκέντρωση του ελέγχου του εθνικού πλούτου, και η κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και των ατομικών ελευθεριών. Κάτι που ενδιαφέρει και ΔΝΤ, που φιλοδοξεί να είναι ένας από τους θεσμούς που θα διαχειριστούν αυτή την τερατώδη συγκέντρωση του πλούτου». Ες αύριον τα… χειρότερα. 

Κλεάνθης Γρίβας

Εγγραφή στο Newsletter - Μην εμπιστεύεστε τα Social Media!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

27 Φεβρουαρίου 2025

ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΙΣ 28-02-2023  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΕΤΙΚΉ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΥΓΚΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ – ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΜΗ  Κλεάνθης Γρίβας 28 Φεβρουαρίου 2025 «Η σχεδόν μυθική σπουδαιότητα που ο Vidocq απέκτησε βαθμιαία ακόμα και στα μάτια των συγχρόνων του, δεν οφείλεται στο παρελθόν του, ούτε καν στο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας πρώην τρόφιμος των κατέργων, μετανοιωμένος ή...

COVID 19

20 Φεβρουαρίου 2025

Τα εμβόλια-βιοόπλα COVID ενέχουν 112.000% μεγαλύτερο κίνδυνο για θρόμβους εγκεφάλου από τα εμβόλια για τη γρίπη Επιμέλεια: Κλεάνθης Γρίβας 20 Φεβρουαρίου 2025  ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ  ▪ Στους επιτελείς που οργανώνουν και καθοδηγούν το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω διαφθοράς, ανηθικότητας, εξαχρείωσης, και συμφέροντος.  ▪ Και στα εκτελεστικά τους αποσπάσματα (παντός είδους πληρωμένους γιατρούς,  προπαγανδιστές, λογοκριτές,...

COVID 19

25 Δεκεμβρίου 2024

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ NSA – CIA – DoS – DHS - DoD – NATO  Πώς λειτουργεί και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε Συνέντευξη με τον Mike Benz    Με αφορμή τις ειλικρινείς δηλώσεις του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου για την επιδείνωση της υγείας και τελικά τον θάνατο του φίλου και συναδέλφου του δημοσιογράφου Κώστας Χαρδαβέλλα, ο οποίος είχε εμβολιαστεί 6 φορές με το εμβόλιο-Frankenstein για τον Covid (ένα βιοόπλο που ευθύς εξαρχής αποσκοπούσε στη δραματική μείωση του παγκόσμιου...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

17 Δεκεμβρίου 2024

ΣΥΡΙΑ: ΕΝΑΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΕΝΑΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ  ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΩΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ Κλεάνθης Γρίβας 16 Δεκεμβρίου 2024 Ο επικεφαλής της τζιχαντιστικής οργάνωση HTS Αχμέντ Χουσεΐν αλ-Σαρά, γνωστός με το όνομα Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζουλάνι   Για πρώτη φορά στο Ιράν το 1979, και για δεύτερη φορά στη Συρία το 2024, στο χώρο της Μέσης Ανατολής, ένας φασισμός του 20ου αιώνα θα αντικατασταθεί από ένα φασισμό του 16ου αιώνα.  Στην περίπτωση του...

COVID 19

10 Δεκεμβρίου 2024

Παγκόσμιο Υγειονομικό Πραξικόπημα: Οι πολέμιοί του είχαν εξαρχής δίκιο  Eρευνητική Υποεπιτροπή για την Πανδημία του Κορωνοϊού της Βουλής των ΗΠΑ Με ΕΚΘΕΣΗ-ΒΟΜΒΑ, η Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι ήταν ΑΛΗΘΕΙΑ σχεδόν όλα όσα υποστήριζαν οι πολέμιοι του παγκόσμιου υγειονομικού πραξικοπήματος στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης για την προέλευση του COVID, τα lockdown, τις μάσκες, την κοινωνική απόσταση, τα εμβόλια-βιοόπλα και τις κυβερνητικές καταχρήσεις εξουσίας και χρήματος Κλεάνθης Γρίβας 4...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

18 Νοεμβρίου 2024

Οι BRICS ακολουθούν την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με τη δύση Εξετάζοντας την 16η Σύνοδο Κορυφής των BRICS στο Καζάν «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός» Κλεάνθης Γρίβας 18 Νοεμβρίου 2024 Ξαφνικά εισέβαλε και πάλι στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο ο όρος ζώνες επιρροής που σημαίνει μοίρασμα του κόσμου. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε: ▪ στο Γερμανο-Σοβιετικό Σύμφωνο (ή Σύμφωνο Χίτλερ–Στάλιν, Μόσχα, 23 Αυγούστου 1939) ▪ στη Συμφωνία των Ποσοστών (Τσόρτσιλ και Στάλιν, Μόσχα στις 9-10 Οκτωβρίου...

COVID 19

11 Νοεμβρίου 2024

Υπουργός Υγείας της Ολλανδίας: «η αντιμετώπιση της fake-πανδημίας είναι μια στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ και της Ολλανδικής Υπηρεσιας Πληροφοριών (NCTV)» Κλεάνθης Γρίβας 9 Νοεμβρίου 2024 Στις 8 Νοεμβρίου 2024, η Fleur Agema, νέα υπουργός υγείας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ολλανδίας (από το 2024) δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι:  ▪ «Το ολλανδικό Υπουργείο Υγείας υπακούει στο ΝΑΤΟ και στην ολλανδική Υπηρεσία Πληροφοριών (NCTV)»  ▪ «Τόσο ο Covid όσο και το σχέδιο “ετοιμότητας για...

COVID 19

02 Νοεμβρίου 2024

Naomi Wolf: Ανατριχιαστικές αποκαλύψεις από τα έγγραφα της Pfizer  Η Naomi Wolf, συγγραφέας του βιβλίου The Pfizer Papers: Pfizer's Crimes Against Humanity, (Φάκελοι Pfizer: Τα Εγκλήματα της Pfizer κατά της Ανθρωπότητας), μιλάει στο Defender In-Depth για τα δημοσιοποιηθέντα απόρρητα έγγραφα της Pfizer που αποκαλύπτουν, ότι η Pfizer γνώριζε εξαρχής –και απέκρυψε– τους θανάτους, τις σοβαρότατες παρενέργειες και τις τρομερές μη-αναστρέψιμες βλάβες που προκαλούν στην ανθρώπινη αναπαραγωγή. «Η...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

03 Οκτωβρίου 2024

Οι Ισραηλινοί πρέπει να αναρωτηθούν εάν είναι πρόθυμοι να ζήσουν σε μια χώρα που ζει με αίμα Gideon Levy Haaretz  15 Σεπτεμβρίου 2024 Ο Gideon Levy είναι συγγραφέας και αρθρογράφος της ιστορικής εφημερίδας Haaretz, καταξιωμένος ως η «δημοσιογραφική συνείδηση» του Ισραήλ. https://www.haaretz.com/opinion/2024-09-15/ty-article-opinion/.premium/israelis-must-ask-themselves-if-theyre-willing-to-live-in-a-country-that-lives-on-blood/00000191-f169-d962-a1b5-ff6f32e10000  Το Ισραήλ μετατρέπεται,...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

02 Οκτωβρίου 2024

ΟΗΕ - ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ (ΤΥΡΑΝΝΙΚΟ) ΜΕΛΛΟΝ – 22-09-2024 Κλεάνθης Γρίβας 1 Οκτωβρίου 2024  Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ: «Συμφωνία για το Μέλλον» (22 Σεπτεμβρίου 2024) Η «Συμφωνία για Μέλλον» (The Pact of the Future) του ΟΗΕ, που υιοθετήθηκε από 193 κράτη-μέλη του στις 22 Σεπτεμβρίου 2024, είναι ένας οδικός χάρτης για την οικοδόμηση του Ολοκληρωτισμού σε παγκόσμια κλίμακα.  (Resolution adopted by the General Assembly on 22 September 2024 - A/RES/79/1 ).  «Όταν οι άνθρωποι αποδεικνύονται...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

02 Οκτωβρίου 2024

Μετατροπή της Γάζας σε Δυτική Όχθη και της Δυτικής Όχθης σε Γάζα; Κλεάνθης Γρίβας 1 Οκτωβρίου 2024   Είθισται να επαναλαμβάνεται τακτικά εν είδει αξιώματος η σωστή διαπίστωση ότι «πρώτο θύμα κάθε πολέμου είναι η αλήθεια», η οποία αποκτάει τις πραγματικές της διαστάσεις μόνο εάν ενταχθεί μέσα στη γενικότερη διαπίστωση ότι «πρώτο θύμα κάθε εξουσίας είναι πάντοτε η αλήθεια». Γιατί η εξουσία και η αλήθεια είναι εξ’ αντικειμένου έννοιες αλληλοαποκλειόμενες.  Επειδή κάθε εξουσία ζει και...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΚΟΣΜΟΣ

25 Σεπτεμβρίου 2024

Μια λύση δύο κρατών που μπορεί να λειτουργήσει: Η υπόθεση για μια Ισραηλινο-Παλαιστινιακή Συνομοσπονδία  Omar M. Dajani και Limor Yehuda FOREIGN AFFAIRS 19 Σεπτεμβρίου 2024  Το από καταβολής του εγγενώς σχιζοφρενικό ανθρώπινο είδος, όπως προκύπτει απ’ το γεγονός ότι το μοναδικό σταθερό διαχρονικό χαρακτηριστικό του είναι πόλεμος, ο ατομικός και μαζικός φόνος και τα βασανιστήρια σε βάρος των ομοειδών του, δεν επιτρέπει καμία ελπίδα για την αποφυγή της διαφαινόμενης τελικής κρίσης με την...

ΕΜΒΟΛΙΑ

25 Σεπτεμβρίου 2024

ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ και όχι κατά της (ανύπαρκτης) πολιομυελίτιδας από τον ΟΗΕ, τον ΠΟΥ, τη UNICEF και τον Bill Gates  Το εμβόλιο που χορηγείται περιέχει ένα γενετικά τροποποιημένο ιό πολιομυελίτιδας (nOPV2)  που προκαλεί… πολιομυελίτιδα  Η εκστρατεία εμβολιασμού των παιδιών της Γάζας συντονίζεται από τον Ισραηλινό στρατό, που από την αρχή της σύγκρουσης βομβαρδίζει τη Γάζα και εμποδίζει την είσοδο τροφίμων, νερού και φαρμάκων σ’ αυτή – προκαλώντας μαζική πείνα...

ΕΜΒΟΛΙΑ

08 Σεπτεμβρίου 2024

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ  «Φοβού τους Δαναούς» (κερδοσκόπους «φιλάνθρωπους» όπως ο ΠΟΥ και ο Gates) «και δώρα φέροντας» (πειραματικά «εμβόλια» στα παιδιά της Γάζας)  Η ειδικός σε θέματα ασφάλειας εμβολίων Δρ. Suzanne Humphries συζήτησε την εκστρατεία εμβολιασμού της πολιομυελίτιδας του ΠΟΥ στη Γάζα ς με την Polly Tommey του CHD.TV. Η Dr. Humphries είπε ότι ο ΠΟΥ αναπτύσσει ένα νέο πειραματικό γενετικά τροποποιημένο στοματικό εμβόλιο για την...

ΕΜΒΟΛΙΑ

06 Σεπτεμβρίου 2024

ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ: 5 Επιστημονικά ευρήματα εξηγούν τη σύνδεση μεταξύ τους. Γιατί τα αγνοούν οι υπηρεσίες υγείας;  Brenda Baletti, Ph.D. The Defender - Childrens Health Defense 4 Σεπτεμβρίου 2024  https://childrenshealthdefense.org/defender/scientific-findings-explain-link-vaccines-autism-health-agencies-ignore/?utm_source=luminate&utm_medium=email&utm_campaign=defender&utm_id=20240904  Οι αμερικανικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες δημόσιας υγείας συνεχίζουν να αγνοούν τις...

Κλεάνθης Γρίβας: Μικρό Λεξικό Εξαχρείωσης - ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ - 12-02-2018
Κλεάνθης Γρίβας ΜΙΚΡΟ ΛΕΞΙΚΟ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗΣ  ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ:  ΕΝΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟΣ... Read More...
Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα - ΕΜΒΟΛΙΑ: "ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ"
ΕΜΒΟΛΙΑ: «ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ»   Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα... Read More...
BILL GATES: Ο "ΠΡΟΦΗΤΗΣ" ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ
    Bill Gates, "ο προφήτης" του κοροναϊού Ενας "προφήτης", μα τί προφήτης  ... Read More...
Κλ. Γρίβας: ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΟΚΙΜΙΟ
ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΤΟΥΙΤΕΡ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΟΚΙΜΙΟ ΤΟΥ GOTTFRIED SCHATZ:... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΒΙΑΣΜΟΣ: ΕΝΑΣ ΣΕΞΙΣΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ (1982)
Κλεάνθης Γρίβας ΒΙΑΣΜΟΣ: ΕΝΑΣ ΣΕΞΙΣΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ   Εισήγηση στη σειρά... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ (1983)
Κλεάνθης Γρίβας ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ  (1983)    ● Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε ως εισήγηση... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1999 - ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ (1-5-1999)
Κλεάνθης Γρίβας ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ   γραμμένο εν θερμώ κατά την παραμονή μου... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1999 - UCK: ΚΙΝΗΜΑ Ή ΣΥΜΜΟΡΙΑ (3-5-1999) Ελευθεροτυπία
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 3 Μαϊου 1999 Γράφει από το ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: 25 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ (01-10-1992) Ελευθεροτυπία
ΑΡΘΡΑ - ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ   Κλεάνθης Γρίβας 25 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ      ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ STAY BEHIND / GLADIO» TOY NATO
    Κλεάνθης Γρίβας Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ - Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΟΥΣΙΩΝ: ΡΥΘΜΙΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΓΕΝΗΣ
Κλεάνθης Γρίβας ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΟΥΣΙΩΝ: ΡΥΘΜΙΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΓΕΝΗΣ  ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΚΑΝΝΑΒΗ - 30 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΝΑΒΗ (περιοδ. Cannabis Street, τχ. 1, 1998)
ΤΡΙΑΝΤΑ ΘΕΣΕΙΣΓΙΑΤΗΝΚΑΝΝΑΒΗ   Κλεάνθης Γρίβας Η κάνναβη   1.Η κάνναβη είναι φυτό... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας - ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ - ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Κλεάνθης Γρίβας  ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ: ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ Τη σκέψη σας που νείρεται... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΟΛΤΖΕΝIΤΣΙΝ (1918-2008) - 1974
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΟΛΤΖΕΝIΤΣΙΝ (1918-2008)Ο Ανθρωπος και ο Μηχανισμός Κλεάνθης Γρίβας «Ο... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΟΠΙΟΥΧΑ: ΕΞΑΡΤΗΣΗ & ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ (Ιανός, 2002)
Κλεάνθης Γρίβας - ΟΠΙΟΥΧΑ -  εξάρτηση και απεξάρτηση.     Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΚΑΝΝΑΒΗ (Λιβάνης, 1993 - Εκδοτική, 2005)
Κλεάνθης Γρίβας - ΨΥΧΟΤΡΟΠΕΣ ΟΥΣΙΕΣ.   Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ (03-10-1990) Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύθηκε: Ελευθεροτυπία, 3-10-1990 Αναδημοσιεύτηκε: Οικονομικός Ταχυδρόμος,... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΜΜΕ - ΠΑΨΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ (11-9-1983) Το Βήμα
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   11 Σεπτεμβρίου 1983   «ΠΑΨΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΖΕΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ»    ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΛΕΣΧΗ BILDERBERG: ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ
  Κλεάνθης Γρίβας ΛΕΣΧΗ BILDERBERG Χειραγωγοί και Μαριονέτες Η Λέσχη Bilderberg είναι... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΤΟ 'ΒΡΩΜΙΚΟ 1989' - ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ (Ελευθεροτυπία, 27-06-1989)
Δημοσίευση: 27 Ιουνίου 1989 Το "Βρώμικο" 1989: Το δίλημμα της κομμουνιστικής δεξιάς... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1971 ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ (Οικ....
      Κλεάνθης Γρίβας Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ 1971 ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ... Read More...
Naomi Klein - ΣΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ (2010) Το Βήμα
Naomi Klein The Shock Doctrine Το The Shock Doctrine είναι το τελευταίο ντοκιμαντέρ του καταξιωμέμου... Read More...
IMAGE Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα: ΑΡΘΡΙΤΙΣΜΟΣ
  Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα ειδική παθολόγος ΑΡΘΡΙΤΙΣΜΟΣ Ο αρθριτισμός είναι... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΣΤΟ "ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ" (23-3-2013)
  Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ στο «Ελλαδιστάν»     Κλεάνθης Γρίβας 23 Μαρτίου 2013... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΧΙΤΛΕΡ 'Ο ΑΓΩΝ' ΤΟΥ & Η ΑΓΩΝΙΑ ΜΑΣ (Πρόλογος στο ομότιτλο βιβλίο - Κάκτος, 2006)
  Αδόφος Χίτλερ: MeinKampf «Ο Αγών» του και η Αγωνία μας   Κλεάνθης Γρίβας    ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΝΑΖΙΣΜΟΣ - Η "ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (22-09-2013)
Ναζισμός: η «πολιτικοποίηση» του οργανωμένου εγκλήματος   Κλεάνθης Γρίβας   «Αν... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - Η ΜΕΤΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕ ΜΥΘΟ (1980)
  «Εδώ Πολυτεχνείο» Η ΜΕΤΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕ ΜΥΘΟ (1980) Κλεάνθης Γρίβας  ... Read More...
Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1969
Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1969  Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ 70.000 «ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ»... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ - 22 ΜΑΪΟΥ 1963
Κλεάνθης Γρίβας   Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ Θεσσαλονίκη 22 Μαΐου 1963 ... Read More...
IMAGE Κλεάνθης Γρίβας: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ (1998)
Εφημ. "Θεσσαλονίκη" 22-3-2004   Δημοσιεύτηκε στο Φωτογραφικό Λεύκωμα "Θεσσαλονίκη",... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ (Εργο, Χρονολόγιο, Βιβλιογραφία, Αποσπάσματα) 2007
Κλεάνθης Γρίβας Κορνήλιος Καστοριάδης (1922-1997) Φόρος τιμής σε ένα στοχαστή    1.... Read More...
Κλεάνθης Γρίβας: ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΘΕΟΛΟΓΙΑ - Μέρος 8 - ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Η χριστιανική μυθοπλασία
ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΘΕΟΛΟΓΙΑ Επιμέλεια: Κλεάνθης Γρίβας Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΖΕΝΙΘ,... Read More...

ΚΑΝΝΑΒΗ

 

Κλεάνθης Γρίβας

 

(Πρόλογος στην ελληνική έκδοση του βιβλίου των

Lyn Zimmer. Ph.D. και John Morgan, M.D.

"Μαριχουάνα: Μύθοι και Αλήθειες",

εκδόσεις Οξύ, Αθήνα, 2005)

 

 

 

1. Η ΚΑΝΝΑΒΗ.. 2

1. Το φυτό Κάνναβη. 3

2. Ιστορικά στοιχεία. 3

2. ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΩΝ.. 5

Μύθος 1ος - Η κάνναβη «προκαλεί» τοξικομανία. 5

Μύθος 2ος - Η κάνναβη «είναι» προστάδιο της ηρωϊνης. 6

Μύθος 3ος - Η κάνναβη «προκαλεί» εγκεφαλική ατροφία. 6

Μύθος 4ος - Η κάνναβη «προκαλεί» βλάβη των χρωμοσωμάτων. 7

Μύθος 5ος - Η κάνναβη «προκαλεί» χασισική ψύχωση. 8

Μύθος 6ος - Η Κάνναβη «εξασθενεί» το Ανοσοποιητικό Σύστημα. 8

Μύθος 7ος - Η Κάνναβη «προκαλεί» βίαιες συμπεριφορές. 8

3. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ. 9

4. ΟΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ. 11

1. Γλαύκωμα (ενδοφθάλμια υπέρταση)14

2. Παρενέργειες της χημειοθεραπείας (ναυτία και εμετοί)15

3. Άσθμα. 15

4. Επιληψία και σπασμοί16

5. Κατάθλιψη και ανορεξία. 17

6. Αναλγητικές ιδιότητες. 18

7. Αντικαρκινικές δράσεις. 18

8. Απεξάρτηση από αλκοόλ και οπιούχα. 18

9. Φαρμακευτικά σκευάσματα της κάνναβης. 19

5. Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ. 20

1. Οι πραγματικοί λόγοι της απαγόρευσης της κάνναβης. 20

2. Το «παράδοξο»: Το κράτος υπέρ της κάνναβης (1942-1945)22

6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.. 23

 

1. Η ΚΑΝΝΑΒΗ

 

Η απαγόρευση οποιασδήποτε ουσίας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο

από τις ιδιοτελείς επιλογές εκείνων που έχουν συμφέρον και δύναμη να την επιβάλουν.

 

Η μόνη αλήθεια που εμπεριέχεται στην προπαγάνδα των μανιακών της επιλεκτικής απαγόρευσης ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών, έγκειται απλώς και μόνο στο ότι υπάρχουν ψυχοτρόπες ουσίες, όπως και η μόνη αλήθεια που ενυπάρχει στην προπαγάνδα των μανιακών του αντισημιτισμού, έγκειται απλώς και μόνο στο ότι υπάρχουν Εβραίοι.

Η υπεράσπιση της αυταπόδεικτης αλήθειας ότι η κάνναβη είναι ένα πολύτιμο κατασκευαστικό, ενεργειακό, θεραπευτικό και ψυχαγωγικό μέσο, που συντροφεύει το ανθρώπινο είδος από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα, συνεπάγεται σύγκρουση μετις προκαταλήψεις που καλλιεργεί εδώ και μισό αιώνα ο αποτρόπαιος προπαγανδιστικός μηχανισμός της απαγόρευσης ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών, ο οποίος εμπνέεται, καθοδηγείται και επιβάλλεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για λόγους που συνδέονται με μια ορισμένη εσωτερική πολιτική (που έχει ως στόχο τον έλεγχο του πληθυσμού) και μια συγκεκριμένη εξωτερική πολιτική (που αποσκοπεί στη διευρυμένη αναπαραγωγή ενός πλέγματος εκμεταλλευτικών σχέσεων που της επιτρέπει στις ΗΠΑ με το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού να ληστεύουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου).

Κι όπως συμβαίνει με κάθε πόλεμο, η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του ανήθικου, αποτρόπαιου και καταστρεπτικού αμερικανικού «πολέμου κατά των ναρκωτικών».

Για να μας εξαναγκάσει να συμμετέχουμε στη δολοφονία της αλήθειας και στην ενίσχυση του πλέγματος των ιδιόμορφων αποικιοκρατικών σχέσεων μας με την Ουάσινγκτον, η αμερικανική κυβέρνηση μας επιβάλλει καταναγκαστικά την εξουσιαστική και πολλαπλά κερδοφόρα (από οικονομική και πολιτική άποψη) σχιζοφρενική απαίτησηνα θυσιάσουμε την κριτική σκέψη στο βωμό της δαιμονολογίας, να απαρνηθούμε τον Διαφωτισμό για χάρη της νεκρομαντείας, να καταδικάσουμε τη λογική για χάρη του παραλογισμού και να δολοφονήσουμε την ελευθερία για χάρη της δουλείας. Κι όλα αυτά με πρόσχημα ότι θα μας «σώσει» από έναν κίνδυνο (τον κίνδυνο των «ναρκωτικών») που κατασκευάζεται και συντηρείται τεχνητά από εκείνους που αναλαμβάνουν εργολαβικά την «προστασία» μας.

Από το 1914 (που θεσπίστηκε η πρώτη απαγόρευση -του οπίου και της κοκαίνης και των παραγώγων τους- στις ΗΠΑ με το νόμο Harrison και εν συνεχεία επιβλήθηκε καταναγκαστικά σε όλο τον κόσμο) εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις καταδικάζονται στη στέρηση της ελευθερίας, την εξαθλίωση, την αρρώστια και το θάνατο για ένα έγκλημα χωρίς θύμα.

Από το 1937 (που θεσπίστηκε η δεύτερη απαγόρευση -της κάνναβης και των παραγώγων της- στις ΗΠΑ με το MarihuanaTaxActκαι εν συνεχεία επιβλήθηκε καταναγκαστικά στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη), μόνο στις ΗΠΑ διενεργήθηκαν πάνω από 20.000.000 συλλήψεις, εκδόθηκαν πάνω από 3.000.000 καταδικαστικές αποφάσεις και επιβλήθηκαν συνολικά πάνω από 15.000.000 χρόνια φυλακής για απλή κατοχή, καλλιέργεια και χρήση της κάνναβης, ενός αθώου και πολύτιμου φυτού, που ικανοποιεί ένα πλήθος από καθημερινές ανάγκες.

Αυτή η πρωτοφανής στην ιστορία μας, μαζική ανθρωποθυσία στο βωμό του παραλογισμού και της κτηνωδίας της απαγόρευσης, πρέπει να τερματιστεί. Και όπως δείχνουν οι διεργασίες που συντελούνται διεθνώς, θα τερματιστεί.[1]

1. Το φυτό Κάνναβη

Η κάνναβη είναι ένα φυτό από το οποίο βγαίνει η μαριχουάνα (ένα μίγμα θρυμματισμένων φύλλων και λουλουδιών της κάνναβης), το χασίς (αποξηραμένη ρετσίνη που βγαίνει από τις αδενικές τρίχες των λουλουδιών και των ακρινών στελεχών των θηλυκών, κυρίως, φυτών της κάνναβης), και το χασισέλαιο (που παράγεται με μία επεξεργασία απόσταξης).

Η μεγάλη ποικιλία των παραλλαγών αυτού του φυτού, που ταξινομήθηκε από τον Linneausτο 1753, δημιουργούσε στο παρελθόν πολλές διαφωνίες μεταξύ των βοτανολόγων σχετικά με την ταξινόμησή του, αλλά σήμερα έχει γίνει δεκτό ότι υπάρχει ένα αρχικό είδος, η κάνναβη η ήμερη, από την οποία προέκυψαν διάφορες παραλλαγές ως οικότυποι, όπως η CannabisSativa, η CannabisIndica και η CannabisRuderalis, που διαφέρουν μεταξύ τους, κυρίως, ως προς την περιεκτικότητά τους στο δραστικό συστατικό της κάνναβης, η Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλη (ΤHC).

Με βάση αυτό το δεδομένο, α) η Κάνναβη Σατίβα (ή Κλωστική), που περιέχει μικρή ποσότητα THC, χρησιμοποιείται για την παραγωγή αγαθών που καλύπτουν ανάγκες τις καθημερινής ζωής (βιομηχανικά και κατασκευαστικά προϊόντα, είδη ένδυσης και διατροφής, ενεργειακά μέσα κ.α.) και β) η Ινδική Κάνναβη, που περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα THC, χρησιμοποιείται για ευφορικούς και θεραπευτικούς σκοπούς.

Η κάνναβη μπορεί να αναπτυχθεί σε ύψος 4 έως 7 ή και περισσότερων μέτρων, ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Τα αρσενικά και τα θηλυκά φυτά διαφέρουν αισθητά μεταξύ τους, δεδομένου ότι μόνο τα θηλυκά έχουν ουσιαστική χρηστική αξία από θεραπευτική και ευφορική άποψη.

Το κύριο δραστικό συστατικό της ινδικής κάνναβης είναι η Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλη (ΤHC) που είναι συγκεντρωμένη στη ρετσίνη του φυτού. Τα μίγματα των φύλλων (μαριχουάνα) περιέχουν μικρή ποσότητα ΤHC (1-10%), η αποξηραμένη ρετσίνη (χασίς) περιέχει 10-15% ΤΗC και το χασισέλαιο μπορεί να φτάσει το 50-60%.

Τα αποτελέσματά της κάνναβης στον χρήστη της εξαρτώνται το είδος και την ποιότητά της, τις κλιματολογικές και πολιτιστικές συνθήκες και τον τρόπο παρασκευής και λήψης της. Όταν προσλαμβάνεται απτο αναπνευστικό σύστημα (κάπνισμα) η δράση της διαρκεί 2-4 ώρες. Όταν παίρνεται από το πεπτικό σύστημα (βρώση ή πόση) η δράση της διαρκεί 5-12 ώρες.

Παρ' ότι τα αποτελέσματά της είναι συνάρτηση των προαναφερόμενων παραγόντων. Γενικά αμέσως μετά τη λήψη της κάνναβης προκαλείται ένα αίσθημα ευφορίας, ευκολοσυγκινησία, ελαφρά ξηροστομία, μια αίσθηση αυξημένης ψυχοκινητικής δραστηριότητας, μυικής δύναμης και απώλειας σωματικού βάρους, ηδονικές φαντασιώσεις και επιβραδυνόμενη αντίληψη του χρόνου, και στη συνέχεια χαλάρωση, ηρεμία και ύπνο με ηδονικά όνειρα, ο οποίος ακολουθείται από αφύπνιση με καλή διάθεση.

2. Ιστορικά στοιχεία

Η χρήση της κάνναβης είναι γνωστή και ευρέως διαδεδομένη σε όλους τους ιστορικά γνωστούς πολιτισμούς. Η αρχαιότερη αναφορά στις θεραπευτικές χρήσεις της βρίσκεται στην κινέζικη σύνοψη των φαρμάκων Βοτανοθεραπευτική του αυτοκράτορα ShenNung, που χρονολογείται από το 2737 π.Χ.. Δέκα έως οκτώ αιώνες πρίν απ' τη χρονολογία μας εντοπίζεται στους Ασσύριους, και στη συνέχεια τους Εβραίους, τους Αραβες, τους Πέρσες, τους Κέλτες και τους Ελληνες.

• Η κάνναβη για πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια «χρησιμοποιείται «στην πρακτική ιατρική πολλών χωρών για τη θεραπεία ποικίλων ασθενειών, όπως η χολέρα, η ελονοσία, η διάρροια, οι σπασμοί, η ανορεξία, η απώλεια της μνήμης, ο βήχας, οι ρευματισμοί, η αϋπνία και ο πόνος».[2]

• Το ενδιαφέρον του Ευρωπαϊκού κοινού, που γνώριζε την κάνναβη ήδη από πολλές δεκαετίες, αναζωπυρόθηκε το 1857 από τη δραστηριότητα των Γάλλων ρομαντικών λογοτεχνών και επιστημόνων που ανήκαν στη Λέσχη των Χασισιστών (Gautier, Boissard, DeBoisdenier, Ηugo, DeNerval, Dumas πατήρ, Balzac, ο ψυχίατρος J.J. MoreaudeTours, κ.α.). Από την ίδια περίπου περίοδο χρονολογείται και το ενδιαφέρον της δυτικής ιατρικής για την Κάνναβη: Από το 1839 (που δηοσιεύτηκε μια εργασία του W.B. O'Shaughnessy για τις αναλγητικές, αντισπασμικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητές της κάνναβης) μέχρι το 1900 είδαν το φως της δημοσιότητας 100 περίπου επιστημονικές εργασίες για την κάνναβη.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930 η κάνναβη ήταν αδιαμφισβήτητα καθιερωμένη ως αξιόλογο και ακίνδυνο θεραπευτικό μέσο που συγκέντρωνε την επιδοκιμασία και την εκτίμηση του ιατρικού κόσμου:

Μέχρι το 1937, το βασικό Εγχειρίδιο Φαρμακοποιίας και το Εθνικό Συνταγολόγιο των ΗΠΑ, αναφέρει την ως ακίνδυνο φάρμακο κατάλληλο για ένα ευρύτατο φάσμα ασθενειών. Αλλά το 1937 θεσπίστηκε ο νόμος MarihuanaTaxAct, με τον οποίο ουσιαστικά ποινικοποιήθηκε η καλλιέργεια, η κατοχή, η χρήση και η εμπορία της Ινδικής Κάνναβης και των παραγώγων της.

• Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, R. Adams πέτυχε να απομονώσει το δραστικό συστατικό της ινδικής κάνναβης, την τετραυδροκανναβινόλη, και άνοιξε το δρόμο σε πιο ακριβείς εργαστηριακές μελέτες της.

• Κατά την περίοδο του «κυνηγιού των μαγισσών» (1946-1960) πάγωσε κάθε ερευνητική δραστηριότητα σχετικά με τις θεραπευτικές χρήσεις της κάνναβης. Η έξοδος της κάνναβης από το γκέτο στο οποίο την είχε καθηλώσει το μένος των διωκτών της από το 1937, συντέλεσε στη διαφοροποίηση της στάσης ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού απέναντί της και επανενεργοποίησε το ενδιαφέρον του επιστημονικού κόσμου γι' αυτή.Ετσι, παράλληλα με τους νέους που ανακαλύπτανε τις ευφορικές ιδιότητες της κάνναβης και πρόβαλαν τη χρήση της ως πράξη αμφισβήτησης του κομφορμιστικού κόσμου των προσαρμοσμένων ενηλίκων, άρχισε και ο ιατρικός κόσμος να επανανακαλύπτει τις θεραπευτικές ιδιότητές της και να προβάλει όλο και πιο πειστικά επιστημονικά επιχειρήματα που κονιορτοποιούσαν τα μυθεύματα των απαγορευτών.

Αυτές οι δυο αλληλοκαθοριζόμενες διεργασίες επέδρασαν αποφασιστικά στη βαθμιαία μεταλλαγή της στάσης της κοινωνίας απέναντι στις παράνομες ουσίες γενικά και όχι μόνο απέναντι στην κάνναβη που δεν είναι ναρκωτικό με το ιατρικό περιεχόμενο του όρου.

Το 1965, η Επιτροπή Ναρκωτικών του ΟΗΕ δημοσίευσε ένα κατάλογο με 2.000 εργασίες για την κάνναβη (από τις οποίες 377 είχαν γίνει πριν από το 1900 και 1623 μετά το 1990). Στην περίοδο 1965-1980 οι δημοσιευμένες ερευνητικές εργασίες για την κάνναβη ξεπέρασαν τις 3.000.[3]

Το 1967, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδότησε ένα μεγάλης έκτασης, πολύχρονο ερευνητικό πρόγραμμα για την κάνναβη. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος εργάστηκαν 1.000 ερευνητές απ' όλο τον κόσμο πάνω σε 60 ερευνητικά σχέδια, υπό την αιγίδα του κυβερνητικού οργανισμού ΝationalInstituteonDrugAbuse (NIDA) που υπάγεται στο Αμερικάνικο Υπουργείο Υγείας. [4]Το 1976, το NIDA έδωσε στη δημοσιότητα τα πορίσματα αυτής της πολύχρονης διεθνούς ερευνητικής προσπάθειας σε δυο τόμους με το γενικό τίτλο «PharmacologyofMarihuana». Σ’ αυτούς αναλύονται εξαντλητικά οι χημικές, μεταβολικές, κυτταρικές, ανοσολογικές, ορμονικές, γενετικές, αναπαραγωγικές, νευροφυσιολογικές και νευροφαρμακολογικές δράσεις της κάνναβης, οι επιδράσεις της στη συμπεριφορά, τα αποτελέσματα από τη μακροχρόνια χρήση της, και τέλος οι θεραπευτικές της δυνατότητες.[5]

Το 1968, η Συμβουλευτική Επιτροπή για την Εξάρτηση της Βρετανικής κυβέρνησης (Επιτροπή Wootton), δημοσίευσε την Εκθεσή για την Κάνναβη[6] η οποία χαρακτηρίστηκε από το μεγαλύτερο μέρος του επιστημονικού κόσμου ως «μια από τις πρώτες σύγχρονες προσπάθειες να συνοψιστεί η κατάσταση της επιστημονικής μας γνώσης και να επισκοπηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις της χρήσης της κάνναβης».[7]

Το 1970, η Ερευνητική Επιτροπή για τη Μη-Ιατρική Χρήση των Φαρμάκων της Καναδικής κυβέρνησης (Επιτροπή LeDain), δημοσίευσε τη σημαντική Εκθεσή της με τίτλο Interim Report.[8]

Το 1970, ο LesterGrinspoon, καθηγητής της ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Harvard, δημοσίευσε την πρωτοποριακή μελέτη του «Marihuana Reconsidered», στην οποία συνόψιζε τις μέχρι τότε επιστημονικές γνώσεις για την κάνναβη και δυναμίτιζε τη δαιμονολογία της κατασταλτικής αντιμετώπισής της.[9]

Το 1971, η Ακαδημία Επιστημών της Νέας Υόρκης διοργάνωσε μια διεπιστημονική διάσκεψη που ασχολήθηκε με τις βιολογικές επιδράσεις της μαριχουάνας και με τη χρήση της ως μέσο κοινωνικού ελέγχου. Σ' αυτή τη διάσκεψη διαπιστώθηκε ότι από ιατρική άποψη η μαριχουάνα είναι λιγότερο βλαπτική από το αλκοόλ, το τσιγάρο και διάφορα φάρμακα (όπως τα βαρβιτουρικά) και υποστηρίχτηκε ότι «σε κανέναν δεν πρέπει να επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις εξαιτίας του ότι βάζει σε κίνδυνο τη δική του υγεία και μόνο».[10]

Το 1971, το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ δημοσίευσε την πρώτη ετήσια αναφορά του προς το Κογκρέσο με τον τίτλο «Marihuana and Health», που έκτοτε υποβάλλεται στο Κογκρέσο κάθε χρόνο.[11]

Το 1972, η Εθνική Επιτροπή για τη Μαριχουάνα των ΗΠΑ, έδωσε στη δημοσιότητα την πολύκροτη Εκθεσή της «Marihuana: A Signal of Misunderstanding» και, το 1973, την αναφορά της «Drug Abuse in America: Problem in Perspective».[12]

Το 1973 o Tod Mikuriya, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας, επιμελήθηκε την έκδοση ενός μοναδικού ντοκουμέντου με τίτλο «Marijuana: Medical Papers» το οποίο περιλαμβάνει τις σημαντικότερες ιατρικές εργασίες για την κάνναβη από το 1839 μέχρι το 1972.[13]

Το 1975, η έγκριτη Ενωση Καταναλωτών των ΗΠΑ δημοσίευσε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αναφορά της για τα «Νόμιμα και Παράνομα Ναρκωτικά», που επιμελήθηκε ο Edward Brecher.[14]

Μεταξύ 1970 και 1980, είδαν το φως της δημοσιότητας τα πορίσματα από τις πολύχρονες συγκριτικές μελέτες σε χρόνιους χρήστες κάνναβης που έγιναν στη Τζαμάικα,[15] την Κόστα Ρίκα[16] και την Ελλάδα.[17]

Αυτή η ερευνητική δραστηριότητα, τείνει σήμερα να επανακαθιερώσει την κάνναβη ως πολύτιμο φάρμακο για πολλές καταστάσεις απέναντι στις οποίες δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης, εναντίον της κυρίαρχης δαιμονολογίας που προωθείται από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της εξουσίας.

2. ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΩΝ

Η τρομοκρατική μυθολογία των υπέρμαχων της κατασταλτικής αντιμετώπισης της ινδικής κάνναβης, αποτελεί από ένα μωσαϊκό ετερόκλητων και ανυπόστατων «επιχειρημάτων», τα οποία προβάλλονται ως αυταπόδεικτες επιστημονικές αλήθειες, παρόλο που δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε, στοιχειωδώς σοβαρή, κριτική.

Η ολοκλήρωση των πλέον μακροχρόνιων επίσημων συγκριτικών μελετών για την κάνναβη που έγιναν στην Τζαμάικα, την Κόστα Ρίκα και την Ελλάδα, με προσεκτική συγκριτική μελέτη μεταξύ χρόνιων χρηστών και μη-χρηστών κάνναβης, αποτέλεσε ένα σημαντικό πλήγμα στην ανεξάντλητη μυθοπλασία που χαρακτηρίζει τους ευφάνταστους «σταυροφόρους» της καταστολής. Κι αυτό απλούστατα γιατί και οι τρεις έρευνες, δεν εντόπισαν οποιαδήποτε αξιόλογη διαφορά ανάμεσα στους μη-χρήστες και τους χρόνιους χρήστες της κάνναβης.[18]

Μύθος 1ος - Η κάνναβη «προκαλεί» τοξικομανία

Παρότι διαψεύδονται συνεχώς από την ιστορική πείρα και τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα, οι θιασώτες της κατασταλτικής αντιμετώπισης της κάνναβης, εξακολουθούν να αναμασούν το ψευδολόγημα ότι η κάνναβη «προκαλεί τοξικομανία» (πράγμα που σημαίνει σωματική εξάρτηση, αν και εφόσον εξακολουθούν να διατηρούν τη σημασία τους αυτοί οι όροι).

Για ν' αποφύγει κανείς την κουραστική περιπλάνηση στην ογκώδη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία που διαψεύδει κατηγορηματικά αυτό το «εφεύρημα», μπορεί να το αντιπαρέλθει παραθέτοντας τις διαπιστώσεις των ελλήνων ερευνητών που ασχολήθηκαν επί πολύ με το θέμα:

Ο καθηγητής της ιατροδικαστικής Γ. Αγιουτάντης: «Αντίθετα απ' ότι συμβαίνει με τα Οπιούχα, η παρατεταμένη χρήση του χασίς δεν παρουσιάζει σωματικό σύνδρομο από χρόνια δηλητηρίαση».

O καθηγητής της φαρμακολογίας Δ. Βαρώνος: «Ανθεκτικότητα και σωματική εξάρτηση φαίνεται ότι δεν αναπτύσσονται από τη χρήση της ινδικής κάννάβης (χασίς, μαριχουάνα)».

O καθηγητής της ιατροδικαστικής Α. Κουτσελίνης: «Γεγονός παραμένει ότι η μαριχουάνα δεν είναι «ναρκωτικό» ως τα κλασσικώς παραδεδειγμένα... Δεν είναι διεγερτικό, καταπραϋντικό, ηρεμιστικό, ναρκωτικό ή ψευδαισθησιογόνο... Η λέξη «ευφορικό» ίσως προσεγγίζει περισσότερο... Δεν οδηγεί αναμφισβητήτως σε εθισμό (addiction)».

O καθηγητής της φαρμακολογίας Γ. Λογαράς: «Ο οργανισμός δεν φαίνεται να εθίζεται εις αυτό (το χασίς) διότι η δόση αυτού δεν χρειάζεται να αυξηθεί. Ούτε σωματική εξάρτηση παρατηρείται οία επί των τοξικομανιογόνων φαρμάκων, ήτοι δεν παρατηρείται σύνδρομο στερήσεως».

O καθηγητής της φαρμακολογίας Μ. Μαρσέλος: «Η μακροχρόνια λήψη κανναβινοειδών δεν έχει συσχετισθεί με την εγκατάσταση σωματικής εξάρτησης».

Οι γενικοί αρχίατροι του ελληνικού στρατού Α. Δαβαρούκας και Γ. Σουρέτης: «Το χασίς δεν δημιουργεί εθισμό... δεν αναπτύσσει σωματική εξάρτηση».[19]

Μύθος 2ος - Η κάνναβη «είναι» προστάδιο της ηρωϊνης

Παρεμφερούς αξίας με το ψευδολόγημα της «τοξικομανίας» είναι και το «ευφυολόγημα» των υπέρμαχων της καταστολής ότι η χρήση της κάνναβης αποτελεί «προστάδιο» της χρήσης άλλων σκληρών ναρκωτικών, που το μόνο εχέγγυο της «εγκυρότητάς» του έγκειται απλώς στο ότι... διατυπώνεται.

Οι πολυάριθμες Εκθέσεις κρατικών επιστημονικών οργανισμών και κυβερνητικών επιτροπών από διάφορες χώρες και όλες οι σχετικές έρευνες που η σοβαρότητά τους δεν αμφισβητήθηκε από τον επιστημονικό κόσμο, διαψεύδουν κατηγορηματικά την περιβόητη «θεωρία της κλιμάκωσης».

Ήδη από το 1952, έρευνες μεταξύ των ηρωϊνο-εξαρτημένων στο Σικάγο, έδειξαν ότι μόνο 11 % απ' αυτούς είχε στο ιστορικό του χρήση μαριχουάνας. Την ίδια περίοδο, δύο μεγάλες έρευνες στην πόλη της Ν. Υόρκης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχει αιτιολογική σχέση ανάμεσα στη χρήση της μαριχουάνα και τη χρήση της ηρωίνης».[20]

Ο καθηγητής Ν. Zinberg και ο ερευνητής γιατρός AndrewWeilδιαπίστωσαν ότι «δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι η χρήση της μαριχουάνα οδηγεί στη χρήση ηρωίνης». [21]

Ο W. Patton διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι «η χρήση της κάνναβης και η χρήση της ηρωίνης δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους».[22]

Ο Lester Grinspoon, καθηγητής στην ιατρική σχολή του Harvard, αποφαίνεται κατηγορηματικά: «Δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη ότι η χρήση της μαριχουάνα αποτελεί προστάδιο για τη χρήση άλλων επικίνδυνων ουσιών».[23]

Ο Jerome Jaffe, καθηγητής της ψυχιατρικής, σύμβουλος για τα ναρκωτικά δύο Αμερικάνων προέδρων, γνωστός και ως ο «πάπας» των αντιναρκωτικών εκστρατειών στις ΗΠΑ, συμπληρώνει: «Μερικοί άνθρωποι πίστευαν ότι κατά κάποιο τρόπο η χρήση της μαριχουάνα οδηγούσε σε οπιομανία. Αν αυτό σημαίνει ότι κατά μία φαρμακευτική ή οργανική έννοια, η χρήση της κάνναβης προκαλεί αργότερα την ανάγκη της χρήσης ηρωίνης, τότε η άποψη αυτή είναι λανθασμένη».[24]

Και ο καθηγητής της ιατροδικαστικής κ. Α. Κουτσελίνης αποφαίνεται (1971) ότι: «Υπό ερευνητών τινών υπεστηρίχθη προσέτι ότι είναι δυνατόν η χρήσις της μαριχουάνας να οδηγήση αργότερον και εις την χρήσιν ετέρων ναρκωτικών. Εν τοιούτον ενδεχόμενον δεν φαίνεται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δυνατόν, το αντίθετον δε, ήτοι η εκτροπή εξ ετέρων ναρκωτικών εις την μαριχουάναν, εάν συνέβαινε, θα ηδύνατο να θεωρηθή ευτυχής κατά το μάλλον ή ήττον έκβασις, εάν δηλονότι κατά την θεραπείαν μιας ετέρας τοξικομανίας (ως της ηρωίνης) επετυγχάνετο η εκτροπή του ασθενούς προς την μαριχουάναν».[25]

Μύθος 3ος - Η κάνναβη «προκαλεί» εγκεφαλική ατροφία

Αφορμή για την καλλιέργεια αυτού του ψευδολογήματος ήταν μία εργασία του A. Campbell και των συνεργατών του που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Lancet», το Νοέμβριο του 1971, σύμφωνα με την οποία «τα εγκεφαλογραφήματα 10 τακτικών καταναλωτών μεγάλων ποσοτήτων μαριχουάνας απέδειξαν την ύπαρξη εγκεφαλικής ατροφίας».[26]

Και με πυρήνα αυτό το δημοσίευμα, αναπτύχθηκε μια εντυπωσιακή παραφιλολογία, παρά το γεγονός ότι η εργασία του Campbell και των συνεργατών του δέχθηκε σκληρές κριτικές και απορρίφθηκε από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως αναξιόπιστη και «άνευ σημασίας».[27]

Οπως γράφει ο καθηγητής Lester Grinspoon: «Και τα 10 άτομα (τακτικοί χρήστες κάνναβης του επέλεξε ο Campbell) ήταν ψυχιατρικοί ασθενείς, και δεν έγινε καμιά συγκριτική μελέτη ανάμεσα σ' αυτούς και σε άλλους ψυχιατρικούς ασθενείς που δεν χρησιμοποιούσαν κάνναβη. Τουλάχιστον ένας (ίσως και δύο) απ' αυτούς ήταν επιληπτικοί, αρκετοί υπέφεραν από κακώσεις στον εγκέφαλο, ένας ήταν διανοητικά καθυστερημένος, και πέντε περίπου είχαν διαγνωστεί ως σχιζοφρενικοί. Όλοι είχαν κάνει χρήση LSD, οι περισσότεροι είχαν χρησιμοποιήσει αμφεταμίνες, και λίγοι έκαναν μεγάλη χρήση οπιοειδών, βαρβιτουρικών και ηρεμιστικών. Δεν πάρθηκε υπόψη ο πιθανός ρόλος του αλκοόλ, που ως γνωστό είναι νευροτοξικό (δηλ. προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες). Η ιδιομορφία αυτού του δείγματος και η απουσία ελέγχων, καθιστούν τα πορίσματα του Campbell άνευ αξίας. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να υπάρξουν μελλοντικά ελεγχόμενες έρευνες για την κάνναβη και τις εγκεφαλικές βλάβες, αλλά υπάρχουν μηδαμινοί λόγοι να αναμένει κανείς ότι θα μπορούσε να ανακαλυφθεί οποιαδήποτε σχέση (μεταξύ κάνναβης και εγκεφαλικών βλαβών). Σε μια ελεγχόμενη αναδρομική μελέτη σε χρόνιους χρήστες κάνναβης στην Ελλάδα, για παράδειγμα, εγκεφαλογραφικά δεν εντοπίστηκε οποιαδήποτε ένδειξη εγκεφαλικής ατροφίας».[28]

Σαφώς επικριτική απέναντι στην «εργασία» του Campbell είναι και η στάση του καθηγητή Jerome Jaffe, που διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι: «Έγιναν έρευνες που ήταν καλά ελεγμένες από μεθοδολογική άποψη... αλλά σε καμιά περίπτωση δεν βρέθηκε ο τύπος της ατροφίας του εγκεφάλου που είχε ανακοινωθεί αρχικά» κι ότι «δεν έχουν διαπιστωθεί κάποιες μόνιμες εγκεφαλικές ανωμαλίες».[29]

Και όχι μόνο δεν βρέθηκε η παραμικρή ένδειξη ατροφίας του εγκεφάλου, αλλά επιπλέον κι ότι πολλές μελέτες μεγάλης κλίμακας σε Αμερικανούς φοιτητές «δεν βρήκαν καμιά ένδειξη ότι οι τακτικοί χρήστες της κάνναβης έχουν λιγότερες ακαδημαϊκές επιτυχίες από τους μη-χρήστες».[30]

Μύθος 4ος - Η κάνναβη «προκαλεί» βλάβη των χρωμοσωμάτων

Στο ίδιο επίπεδο σοβαρότητας με τη ιδιότυπη θεωρία της «εγκεφαλικής ατροφίας» που κατασκεύασαν οι θιασώτες της καταστολής, βρίσκεται και η «θεωρία» τους ότι η χρήση της κάνναβης «προκαλεί αρνητικές επιδράσεις στα χρωμοσώματα». Αυτό το μύθευμα άρχισε να διαμορφώνεται το 1972, μετά τη δημοσίευση μιας «εργασίας» του M. Stenchever και των συνεργατών του, σύμφωνα με την οποία υπό την επίδραση της μαριχουάνα «διασπώνται τα χρωμοσώματα των λευκών αιμοσφαιρίων».[31]

Ομως, πέρα από το γεγονός ότι τα πορίσματα αυτής της «εργασίας» διαψεύστηκαν από τις τρεις πολύχρονες μελέτες που έγιναν στη Τζαμάικα, την Κόστα Ρίκα και την Ελλάδα, η ανυποληψία της αποδείχθηκε πλήρως κι από όλες τις συστηματικές έρευνες που έγιναν μετά και απ' αφορμή τη δημοσίευση της. Με βάση το υπάρχον ερευνητικό υλικό:

- Ο καθηγητής S. Matsuyama διαβεβαιώνει ότι «όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δεν δείχνουν καμιά ένδειξη γιά χρωμοσωμικές βλάβες ως αποτέλεσμα της χρήσης της μαριχουάνα».[32]

- Ο καθηγητής Jerom Jaffe διαπιστώνει ότι «όλες οι σύγχρονες έρευνες, τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα δεν έδειξαν χρωμοσωμικές αλλαγές που να σχετίζονται με τη χρήση της μαριχουάνας».[33] Και

- Ο καθηγητής Lester Grinspoon καθησυχάζει τους χρήστες της μαριχουάνα ότι «έχουν έλάχιστους λόγους να στεναχωριούνται γιά γενετικές βλάβες».[34]

Μύθος 5ος - Η κάνναβη «προκαλεί» χασισική ψύχωση

Η υπόθεση της «χασισικής ψύχωσης», που υποστηρίχθηκε το 1957 από το Μαροκινό ψυχίατρο Benabud, αποδείχθηκε αβάσιμη όταν ύστερα από προσεκτική μελέτη «αποδείχθηκε ότι δεν επρόκειτο γιά μόνιμες ψυχώσεις αλλά γιά (παροδικές) τοξινώσεις που οφείλονταν σε τεράστιες δόσεις χασίς, 20-30 πίπες kif, και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούνταν ή επιδεινώνονταν από τον υποσιτισμό ή τις μολύνσεις».[35]

Η υπόθεση αυτή απορρίφτηκε επίσης: 1) Από τις Εκθέσεις της Επιτροπής των ΗΠΑ και του Καναδά.[36] 2) Από τις μελέτες που έγιναν στην Τζαμάικα, την Κόστα Ρίκα και την Ελλάδα.[37] 3) Από το σύνολο σχεδών των επιστημόνων που τη διερεύνησαν.

Οπως παρατηρεί ο Giancarlo Arnao, «πολλοί απ'αυτούς τους επιστήμονες (Fort, Grinspoon, Murphy, κ.α.) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η χρήση της κάνναβης όχι μόνο δεν προκαλεί ψύχωση, αλλ' ότι, αντίθετα, είναι πιθανόν, να καλύπτει και να επανορθώνει ορισμένες παθολογικές ψυχικές καταστάσεις και να αμβλύνει τα πιό εμφανή συμπτώματα σε ορισμένα άτομα»..[38]

Μύθος 6ος - Η Κάνναβη «εξασθενεί» το Ανοσοποιητικό Σύστημα

Τό ίδιο αστήρικτη αποδείχθηκε και η υπόθεση της «εξασθένισης της ανολογικής αντίδρασης», που υποστηρίχθηκε το 1973 από τον Gabriel Nahas, με άρθρο του στους Times της Ν. Υόρκης, και διαψεύστηκε:

1) Από τις μελέτες του S. White και των συνεργατών του (1975).

2) Από την συστηματική ερευνητική εργασία των J. Silverstein και P.Lessin του πανεπιστημίου του Λος Αντζελες που απέδειξαν ότι η χρήση της κάνναβης «δεν εξασθενεί την ανοσολογική αντίδραση».[39]

3) Από τις προαναφερόμενες μελέτες στη Τζαμάικα, την Κόστα Ρίκα και την Ελλάδα.[40]

4) Από National Institute on Drug Abuse(NIDA) και το Υπουργείο Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας των ΗΠΑ, που διαπιστώνουν ότι «μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι οι καταναλωτές μαριχουάνας είναι πιό ευπρόσβλητοι από ασθένειες, όπως οι ιώσεις και ο καρκίνος, που όπως είναι γνωστό συνδέονται με τη μειωμένη παραγωγή κυττάρων Τ».[41]

Μύθος 7ος - Η Κάνναβη «προκαλεί» βίαιες συμπεριφορές

Η ανεκδοτολογική άποψη ότι η χρήση της μαριχουάνας προκαλεί δήθεν βίαιες και επιθετικές συμπεριφορικές εκδηλώσεις, δεν χρειάζεται κάν σχόλια. Κι αυτό γιατί είναι προφανές ότι απευθύνεται σε αδαείς και προέρχεται ή από αφελείς που δικαιολογημένα μπορούν να λένε ό,τι θέλουν ή από γνώστες της πραγματικότητας που τη διαστρέφουν γιά να εξυπηρετηθούν κάποιες σκοπιμότητες.

Γιατί βέβαια είναι «ηλίου φαεινότερον» το γεγονός ότι η χρήση της μαριχουάνας όχι μόνο δεν προάγει τη βία και την επιθετικότητα, αλλ' ότι, αντίθετα, την αποδυναμώνει δραστικά. Και βεβαίως, «τα περισσσότερα εργαστηριακά πειράματα αποκάλυψαν ότι, κατά τη διάκεια της «μαστούρας» η επιθετικότητα ελαττώνεται -αντίθετα με τη μέθη από το αλκοόλ, όπου, συχνά, η βίαιη συμπεριφορά αυξάνεται- και οι περισσότερες ενδείξεις είναι ότι η κάνναβη δεν οδηγεί σε βία».[42]
 

3. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ

 

«Από το 1000 π.Χ. μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, η κάνναβη ήταν η μεγαλύτερη γεωργική καλλιέργεια στον πλανήτη και αποτελούσε τη σημαντικότερη πρώτη ύλη για την παγκόσμια παραγωγή φυτικών κλωστών, υφασμάτων, φωτιστικού λαδιού, χαρτιού, θυμιαμάτων, φαρμάκων και ειδών διατροφής για ανθρώπους και ζώα.

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το 90% των καραβόπανων, το 80% των σχοινιών, το 75-90% του χαρτιού και το 80% των υφαντουργικών προϊόντων που κατασκευάζονταν διεθνώς, φτιάχνονταν από κάνναβη».[43]

 

Σ' όλη τη διάρκειά της γνωστής ιστορίας και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, η κάνναβη γνώριζε μια ευρύτατη και συστηματική καλλιέργεια λόγω της πολλαπλής χρησιμότητάς της τόσο ως κατασκευαστικό, βιομηχανικό και ενεργειακό μέσο (Cannabis Sativa) όσο και ως διατροφικό, θεραπευτικό και ευφορικό μέσο (Cannabis Indica).[44]

Συνεπώς, η σκιαγράφηση αυτής της πολυεπίπεδης χρησιμότητας της κάνναβης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την κατανόηση των πραγματικών λόγων της απαγόρευσής της και τον προσδιορισμό των ομάδων οικονομικής ισχύος που είχαν ζωτικό συμφέρον απ' τον εξοβελισμό της από την καθημερινή ζωή.

1) Διατροφικό μέσο: Μέχρι τον 20ο αιώνα, οι σπόροι της κάνναβης, κονιοποιημένοι ή όχι, για πολλούς λαούς ήταν -και για ορισμένους παραμένει- ένα βασικό διατροφικό μέσο στο οποίο περιέχονται φυτικές πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας.[45]

2) Θεραπευτικό μέσο: Η κάνναβη και τα παράγωγά της κατείχαν εξέχουσα θέση στην καθημερινή θεραπευτική πρακτική σε όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας της ανθρωπότητας. Αφειδώς προσφερόμενη από τη φύση, ατοξική, ασφαλής και με ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, η κάνναβη «πέρασε στην ιατρική πρακτική πολλών χωρών και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ποικίλων ασθενειών, όπως η χολέρα, η ελονοσία, η διάρροια, οι σπασμοί, η ανορεξία, η απώλεια της μνήμης, ο βήχας, οι ρευματισμοί, η αϋπνία και ο πόνος» για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια.[46]

3) Ευφορικό μέσο: Οι ευφορικές δράσεις των παραγώγων της κάνναβης (μαριχουάνα και χασίς) υπερτερούν από κάθε άποψη των αντίστοιχων δράσεων του καπνού και του οινοπνεύματος και τα καθιστούν επίφοβους ανταγωνιστές τους.

4) Ενέργεια: Η βιομάζα που παρέχεται απ' την κάνναβη μπορεί να μετατραπεί σε μεθάνιο, μεθανόλη ή υγρό καύσιμο. Συνυπολογίζοντας στο κόστος παραγωγής της ενέργειας την καταστροφή του περιβάλλοντος που συνεπάγεται η παραγωγή, η επεξεργασία και η χρήση του πετρελαίου, του άνθρκα και της πυρηνικής τεχνολογίας, καθίσταται φανερό ότι η παραγωγή ενέργεια από την κάνναβης έχει μικρότερο κόστος και είναι ανυπολόγιστα ευεργετική για το περιβάλλον.

5) Χαρτί: Το 75-90% του χαρτιού που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο μέχρι το 1883 προερχόταν απ' την κάνναβη: Βιβλία, εφημερίδες, χάρτες, χαρτονομίσματα. Το χαρτί που παράγεται από την κάνναβη είναι το καλύτερης ποιότητας και με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής χαρτί που κατασκευάστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας: «Είναι 50 έως 100 φορές διαρκέστερο και 100 φορές ευκολότερο να κατασκευαστεί απ' οποιοδήποτε άλλο τρόπο παραγωγής χαρτιού».[47]

6) Εξοπλισμός των πλοίων: Το 90% του εξοπλισμού όλων των πλοίων από τον 5ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 19ο αιώνα που εφευρέθηκε το ατμόπλοιο, κατασκευαζόταν από την κάνναβη: Ολα τα πανιά, τα σχοινιά, οι χάρτες, τα ημερολόγια, τα βιβλία και οι σημαίες των πλοίων ήταν προϊόντα της κάνναβης.[48]

7) Υφάσματα και υφαντά: Το 80% των υφασμάτων και των υφαντών που χρησιμοποιούσε η ανθρωπότητα για να κατασκευάσει ρούχα, τέντες, λινά, κουβέρτες, πετσέτες, χαλιά, πάνες μωρών και πολλά άλλα, προέρχονταν απ' την κάνναβη.[49]

8) Σχοινιά, νήματα, κορδόνια: Το 70-90% της παγκόσμιας παραγωγής των κάθε είδους σχοινιών, νημάτων και κορδονιών προέρχονταν απ' την κάνναβη και ήταν 100% ανακυκλώσιμα. Μετά την απαγόρευση της κάνναβης το 1937, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν από μη-ανακυκλώσιμα πετροχημικά προϊόντα που το μονοπώλιό τους ελέγχονταν από την εταιρεία DuPont ύστερα από συμφωνία με τη γερμανική IG Farben που κατείχε τις σχετικές πατέντες.

9) Καμβάδες ζωγραφικής:Όλες οι δημιουργίες των μεγάλων ζωγράφων που ανανέωσαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, από τον Caravagio μέχρι τον VanGogh, αποτυπώθηκαν πάνω σε καμβάδες φτιαγμένους από κάνναβη που έχουν το προσόν να μην αλλοιώνονται και να συντηρούνται σε άριστη κατάσταση επί αιώνες.

10) Χρώματα και βαφές: Για χιλιάδες χρόνια, όλα σχεδόν τα χρώματα και τα βερνίκια που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος παράγονταν απ' την κάνναβη ή περιείχαν λάδι από τους σπόρους της. Μόνο «κατά το έτος 1935, δυο μόλις χρόνια πριν από την απαγόρευσή της, 58.000 τόνοι σπόρων κάνναβης χρησιμοποιήθηκαν στις ΗΠΑ μόνο για την κατασκευή χρωμάτων και βερνικιών. Από το 1937 και μετά, αυτές οι βαφές φυσικής προέλευσης αντικαταστάθηκαν από πετροχημικά προϊόντα".[50]

11) Κατασκευαστικό υλικό: Ο πολτός της κυτταρίνης που βγαίνει από την κάνναβη προσφέρει ένα άριστο οικοδομικό και κατασκευαστικό υλικό που είναι πρακτικό, φτηνό, ανθεκτικό στη φωτιά, με θαυμάσια θερμική και ηχητική μόνωση. Η αντικατάσταση του κατασκευαστικού υλικού που προέρχεται από την ξύλευση και την καταστροφή των δασών με αυτό που εξάγεται από την κάνναβη είναι αναγκαία για να διαφυλαχθούν οι δασικές εκτάσεις που έχουν μειωθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Γιατί η κάνναβη είναι ένα φυτό που, σ' αντίθεση με τα δέντρα του δάσους, αυτοανανεώνεται κάθε χρόνο και από κάθε στρέμμα του παράγεται πολτός κυτταρίνης ίσος μ' αυτόν που βγαίνει από 4,1 στρέμματα άλλων δέντρων.

12) Φωτιστικό λάδι: Μέχρι το 1800 το λάδι από τους σπόρους της κάνναβης κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας κατανάλωσης φωτιστικού λαδιού. Κατά την περίοδο 1800-1870 περιορίστηκε στη δεύτερη θέση λόγω της διάδοσης του λαδιού της φάλαινας, αλλά μετά το 1870 και τα δυο άρχισαν να αντικαθίστανται από τα προϊόντα του πετρελαίου.

Aυτή ακριβώς η πληθώρα των πλεονεκτημάτων της κάνναβης είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί υπό καθεστώς απαγόρευσης και να γίνει αντικείμενο απηνών διώξεων και σκληρής καταστολής από το 1937. Αλλά παρά τους ποινικούς κινδύνους, το «απαγορευμένο χόρτο» και τα παράγωγά του εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως ευφορικά και θεραπευτικά μέσα και ως πρώτες ύλες για την ικανοποίηση διαφόρων αναγκών της καθημερινής ζωής.
 

4. ΟΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ

 

«Εχοντας συνταγογραφήσει την κάνναβη επί τριάντα χρόνια

είμαι πεπεισμένος ότι αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά φάρμακα που διαθέτουμε.»

(Dr. J. Reynolds, προσωπικός γιατρός

της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας, Lancet, 1890)

 

«Aπό πλευράς τοξικότητας, τα παράγωγα της κάνναβης

πρέπει να θεωρούνται τα πιο ασφαλή από τα φάρμακα πλατιάς χρήσης.»

(Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, ΗΠΑ, 1971)

 

Η κάνναβη κατέχει ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην παγκόσμια ιστορία της θεραπευτικής. Αφειδώς προσφερόμενη από τη φύση, ατοξική, ασφαλής και με ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, χρησιμοποιείται απ' όλους τους λαούς για την αντιμετώπιση πολλών ψυχικών δυσλειτουργιών και σωματικών ασθενειών, πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια. «Η κάνναβη πέρασε στην ιατρική πρακτική πολλών χωρών και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ποικίλων ασθενειών, όπως η χολέρα, η ελονοσία, η διάρροια, οι σπασμοί, η ανορεξία, η απώλεια της μνήμης, ο βήχας, οι ρευματισμοί, η αϋπνία και ο πόνος» για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια.[51]

Από τον 16ο αιώνα η θεραπευτική πρακτική της δυτικής ιατρικής ήταν δεμένη σχεδόν αποκλειστικά με το όπιο και τα παρασκευάσματά του. Μετά τον 19ο αιώνα προστέθηκαν σ' αυτά η κάνναβη και τα προϊόντα της. Και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, η έννοια ιατρικά θεραπευτικά μέσα εξαντλούνταν στα προϊόντα δύο φυτών: της οπιο-παπαρούνας και της κάνναβης.

Η κάνναβη ανακαλύφθηκε από τη δυτική ιατρική κατά τον 19ο αιώνα και έκτοτε κατείχε μια προνομιούχα θέση στο θεραπευτικό της οπλοστάσιο μέχρι και το 1937 που εξοβελίστηκε από το θεραπευτικό πεδίο για λόγους που δεν είχαν καμιά σχέση με την ιατρική.

* Το 1839, ο W. B. O'Shaughnessy, Βρετανός γιατρός, καθηγητής Ιατρικής, δημοσίευσε μια εργασία του για τις αναλγητικές, αντισπασμικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητές της κάνναβης, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι «με την κάνναβη, ο ιατρικός κόσμος έχει αποκτήσει ένα αντισπασμικό φάρμακο μεγάλης αξίας».[52]

* Το 1860, ο Dr. R. M' Meen ανακοίνωσε τα ευρήματά του από τη μελέτη των ιατρικών χρήσεων της κάνναβης στην Επιτροπή για την Κάνναβη της Ιατρικής Εταιρείας του Οχάιο: «Η κάνναβη ενδείκνυται στον τέτανο, τη νευραλγία, τη δυσμηνόρροια, τους σπασμούς, το άσθμα, τους ρευματικούς πόνους, τη λεχωϊδική ψύχωση, τη γονόρροια και τη χρόνια βρογχίτιδα».[53]

* Το 1881, ο Dr. H. Kane διαπίστωσε τη χρησιμότητα της κάνναβης ως υποκατάστατου σε άτομα που ήταν εξαρτημένα από το αλκοόλ.

- Το 1889, ο Dr. Ε. Birch αποφάνθηκε ότι η κάνναβη «είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της εξάρτησης από τα οπιούχα και τη θεραπεία του τρομώδους παραληρήματος».

- Το 1899, ο sir William Osler, καθηγητής της ιατρικής στο JohnsHopkins και στο OxfordUniversity, σε ανακοίνωσή του για την ημικρανία και το στρες, συμπέρανε ότι «η κάνναβη είναι προφανώς το πιο ικανοποιητικό φάρμακο για καταστάσεις στρες».[54]

* Το 1890, ο Dr. J. Reynolds, προσωπικός γιατρός της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας, με άρθρο του στο ιατρικό περιοδικό «Lancet», διακήρυξε την αποτελεσματικότητά της κάνναβης στις ημικρανίες, διάφορες επιληπτικές καταστάσεις, την κατάθλιψη, το άσθμα και τη δυσμηνόρροια, και κατέληγε: «Εχοντας συνταγογραφήσει την κάνναβη επί τριάντα χρόνια είμαι πεπεισμένος ότι αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά φάρμακα που διαθέτουμε».[55]

* Το 1891, ο Dr. J. Mattisson αναγνώρισε τη θεραπευτική χρησιμότητα της κάνναβης σε πολλές σωματικές παθολογικές καταστάσεις και ψυχικές δυσλειτουργίες, και τόνισε ότι: «Η χρησιμότητα κάνναβης σε συνδυασμό με την ατοξικότητά της, επικυρώνουν τη θέση που κατείχε κάποτε στη θεραπευτική». [56]

Μ' αυτά τα δεδομένα, κατά την εκπνοή του 19ου αιώνα κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι μερικές δεκαετίες αργότερα η κάνναβη θα κατείχε μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στις ουσίες-αποδιοπομπαίους τράγους και ότι οι χρήστες της θα αντιμετώπιζαν μια ανελέητη ποινική μεταχείριση με ποινές που θα κυμαίνονταν από φυλάκιση μερικών χρόνων έως ισόβια ή τη θανατική καταδίκη σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μέχρι το 1937, η κάνναβη περιέχονταν σε περισσότερα από 30 φαρμακευτικά προϊόντα που κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ. Μετά το 1937 που θεσπίστηκε ο νόμος Marijuana Tax Act με τον οποίο η κάνναβη καταχωρήθηκε στις παράνομες ουσίες, έγινε εξαιρετικά δύσκολη η νόμιμη συνταγογράφηση των παραγώγων της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους.

Κατά την περίοδο του «κυνηγιού των μαγισσών» (1946-1960) πάγωσε κάθε ερευνητική δραστηριότητα σχετικά με τις θεραπευτικές χρήσεις της κάνναβης. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η κοινή γνώμη άρχισε να απορρίπτει έμπρακτα την τρομοκρατική προπαγάνδα του «Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών» και ο επιστημονικός κόσμος έστρεψε και πάλι το ερευνητικό του ενδιαφέρον στις θεραπευτικές ιδιότητες του «απαγορευμένου χόρτου», με αποτέλεσμα το 1965 να επιτευχθεί η σύνθεση της Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλης (THC).

Κατά τη δεκαετία του 1970, η Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και η Διεύθυνση Καταστολής των Ναρκωτικών (DEA) των ΗΠΑ, υποχωρώντας στις πιέσεις της κοινής γνώμης, αποδέχτηκαν την εφαρμογή ενός πειραματικού προγράμματος μέσω του οποίου οι γιατροί είχαν πια τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν κάψουλες συνθετικής THC και τσιγάρα φυσικής μαριχουάνας για την αντιμετώπιση καταστάσεων ναυτίας και εμετού, ενώ παράλληλα 34 Πολιτείες νομιμοποίησαν τη χρήση της για ιατρικούς λόγους. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η μαριχουάνα ήταν (και παραμένει) καταχωρημένη στον Πίνακα Ι των Ελεγχόμενων Ουσιών της ομοσπονδιακής νομοθεσίας.

Κατά τη δεκαετία του 1980, ο όγκος των αποδείξεων για τη θεραπευτική αξία της φυσικής μαριχουάνας για πολλές σοβαρές αρρώστιες που συσσωρεύτηκαν από τα ομοσπονδιακά ερευνητικά προγράμματα, έκαναν επιτακτική την ανάγκη της αλλαγής του νομικού της καθεστώτος, πράγμα που βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με την «αντιναρκωτική πολιτική» των Reagan και Bush.

Το 1985, η αμερικανική κυβέρνηση, προσπάθησε να κερδίσει χρόνο, υιοθετώντας μια συμβιβαστική λύση: Το Υπουργείο Υγείας και η Διεύθυνση Τροφίμων Φαρμάκων (που μέχρι το 1979 διακήρυτταν ότι η κάνναβη δεν έχει καμιά θεραπευτική αξία), αναγνώρισαν και παρουσίασαν στο κοινό [57] μια έκδοση της συνθετικής THC με την ονομασία Dronabinolπου κυκλοφορεί στην αγορά με το εμπορικό όνομα Marinol[58] από την εταιρεία Lilly. Αρχικά το Dronabinol είχε ως κύρια ένδειξη τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας, αλλά εν συνεχεία άρχισε να χρησιμοποιείται αποτελεσματικά και ως διεγερτικό της όρεξης σε ασθενείς με Aids. Λίγο αργότερα στο Dronabinol προστέθηκε μια ακόμη μορφή συνθετικής THC, το Nabiloneπου διατίθεται στην αγορά με το εμπορικό όνομα Cesamet. Έτσι, για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα, άρχισαν να σημειώνονται κάποιες ρωγμές στο οικοδόμημα της καθολικής κυριαρχίας του διωκτικού παραληρήματος των απαγορευτών μέσα στους κόλπους του μπλοκ εξουσίας.

Αλλά το 1991, κατόπιν εντολών του G. Bush (που επέμενε στην εφαρμογή της κατασταλτικής «αντιναρκωτικής πολιτικής» του), το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ προσπάθησε να σταματήσει την έρευνα για τις θεραπευτικές εφαρμογές της μαριχουάνας περικόπτοντας τα κονδύλια των ομοσπονδιακών προγραμμάτων ή αποθαρρύνοντας και εκφοβίζοντας τους ερευνητές. Και επιπλέον (κι αυτό είναι το σοβαρότερο), αποπειράθηκε να καταστρέψει όλο το ερευνητικό υλικό που συγκεντρώθηκε από τις κοπιώδεις ερευνητικές προσπάθειες των 30 τελευταίων χρόνων (1960-1990), εκδηλώνοντας μια νοοτροπία και υιοθετώντας μεθόδους παρεμφερείς μ' αυτές των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Αυτή η απόφαση, εκτός των άλλων είχε ως αποτέλεσμα και την παρεμπόδιση της ανάπτυξης νέων φαρμάκων από την κάνναβη, πράγμα που «συμπτωματικά» ευνοούσε τη μονοπώληση αυτού του πεδίου από τα προϊόντα της Lilly που κυκλοφορούσαν ήδη από το 1985. Ας σημειωθεί ότι ο G. Bush ανέλαβε διευθυντής της Lilly μετά την απομάκρυνσή του από την αρχηγία της CIA το 1977 και η οικογένειά του είναι μεγαλομέτοχος σ’ αυτή την εταιρεία που ιδιοκτήτης της είναι ο Κουέιλ, ο γιός του οποίου (Ντάν Κουέιλ) ήταν αντιπρόεδρος του G. Bush

Το 1969, ο καθηγητής T. Mikuriyaερεύνησε συστηματικά τη σχετική ιατρική φιλολογία και συνόψισε τις θεραπευτικές εφαρμογές των προϊόντων της κάνναβης στα εξής πεδία: «Σωματική παθολογία: άσθμα, επιληψία, σπασμοί, άλγη (γενικής αιτιολογίας, ημικρανίες, επώδυνα τικ), ταχυκαρδίες κατά τον τοκετό, ανορεξία, διάφορες λοιμώξεις, τοπική αναισθησία. Ψυχιατρική: Άγχος, κατάθλιψη, υποστηρικτική ψυχοθεραπεία, στερητικό σύνδρομο από αλκοόλ και οπιούχα».[59]

Και το 1990, ο καθηγητής J. Jaffe τον επιβεβαίωσε πλήρως, γράφοντας στο πλέον έγκυρο φαρμακο-θεραπευτικό εγχειρίδιο στους κύκλους της κατεστημένης ιατρικής «The Pharmacological Basis of Therapeutics» των Goodman και Gilman: «Η μαριχουάνα, η Δ9-THC και κάποια συνθετικά ανάλογα έχουν μια καταξιωμένη και αρκετές δυνητικές θεραπευτικές εφαρμογές. Μερικά συνθετικά κανναβινοειδή θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα ως αναλγητικά και αντισπασμικά. Η ικανότητα ορισμένων φυσικών και συνθετικών κανναβινοειδών να μειώνουν την ενδοφθάλμια πίεση έχει ακόμη μικρή κλινική εφαρμογή. Η Δ9-THC και ένα συνθετικό κανναβινοειδές, το nabilone, διατίθενται σήμερα ως εντιεμετικά που λαμβάνονται από το στόμα και επίσης ενδείκνυνται για τον έλεγχο της ναυτίας που συνοδεύει τη χημειοθεραπεία».[60]

Σήμερα, η θεραπευτική χρησιμότητα της κάνναβης και των παραγωγών της είναι αποδεδειγμένη και αποδεκτή για το ακόλουθο ευρύ φάσμα παθολογικών καταστάσεων:

1. Γλαύκωμα (ενδοφθάλμια υπέρταση)

2. Παρενέργειες της χημειοθεραπείας (Ναυτία και εμετοί)

3. Άσθμα

4. Επιληψία και σπασμοί

5. Κατάθλιψη, άγχος, ανορεξία

6. Άλγη διαφόρου αιτιολογίας

7. Κακοήθεις νεοπλασίες

8. Εξάρτηση από οπιούχα και αλκοόλ.[61]

Η κάνναβη έχει τέσσερα σημαντικά πλεονεκτήματα που την καθιστούν μοναδική από θεραπευτική άποψη:

1. Είναι το πιο ατοξικό από τα διαθέσιμα φάρμακα.

2. Έχει ευρύτατο πεδίο θεραπευτικών εφαρμογών.

3. Δρα μέσω μηχανισμών που διαφέρουν απ' αυτούς των άλλων φαρμάκων.

4. Μπορεί συνδυαστεί αποτελεσματικά και με ασφάλεια με οποιοδήποτε φάρμακο.

 

1. Γλαύκωμα (ενδοφθάλμια υπέρταση)

 Ο όρος «γλαύκωμα» αναφέρεται σε μια ομάδα οφθαλμικών παθήσεων που έχουν ως κοινό τους χαρακτηριστικό την αύξηση της ενδοφάλμιας υπέρτασης, λόγω της οποίας προκαλούνται βλάβες στο οπτικό νεύρο με αποτέλεσμα τη μείωση και τελικά την απώλεια της όρασης.

Τα φάρμακα που διατίθενται σήμερα (μυωτικά, αναστολείς της καρβοανυδράσης, αδρεναλίνη) είναι ελάχιστα αποτελεσματικά, δεν κάνουν για όλους τους ασθενείς, έχουν σοβαρές παρενέργειες και πρέπει να λαμβάνονται ισοβίως. Οι ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σ' αυτά ή δεν μπορούν να ανεχθούν και να αντιρροπήσουν τις σοβαρές παρενέργειές τους, είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν ανάμεσα σε μια (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) χειρουργική επέμβαση και την τύφλωση. Το γλαύκωμα αποτελεί τη δεύτερη αιτία τύφλωσης στις ΗΠΑ, και κάθε χρόνο οδηγεί στην απώλεια της όρασης περισσότερους από 240 χιλιάδες ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο.

Μέχρι το 1972 είχαν γίνει αρκετές παρατηρήσεις, έρευνες και ανακοινώσεις αναφορικά με τις επιδράσεις της μαριχουάνας και των παραγώγων της σε ασθενείς που έπασχαν από γλαύκωμα. Όπως γράφει ο καθηγητής J. Jaffe: «Οι επιστήμονες ενώ μελετούσαν συστηματικά τις επιπτώσεις γνωστών δόσεων μαριχουάνας σε νέους άνδρες εθελοντές, παρατήρησαν ότι η μαριχουάνα μείωνε την αρτηριακή πίεση στο μάτι. Έτσι συμπέραναν ότι αν συνέβαινε αυτό σε φυσιολογικά άτομα, θα μπορούσε ίσως να συμβαίνει και στα θύματα του γλαυκώματος. Και τελικά, αυτό συμβαίνει». [62]

Στα πλαίσια της πολύχρονης έρευνας για την κάνναβη που προγραμμάτισε και χρηματοδότησε το Νational Institute on Drug Abuse (NIDA),[63] οι προσπάθειες σ' αυτό τον τομέα, επικεντρώθηκαν στη διερεύνηση των αποτελεσμάτων που προκαλεί α) το κάπνισμα της μαριχουάνας, β) η λήψη Δ9-THC από το στόμα και γ) η ενέσιμη χορήγησή της σε ασθενείς με γλαύκωμα. [64]

1) Κάπνισμα μαριχουάνας και λήψη THC από το στόμα.

Η σχετική έρευνα έγινε με τη μέθοδο του διπλού-τυφλού πειράματος από τους R. Hepler, I. Frankκαι R. Petrus της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Λος Αντζελες της Καλιφόρνιας (UCLA), ύστερα από παραγγελία του NIDA.[65]Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας[66] και της επεξεργασίας των ευρημάτων τους, οι ερευνητές ανακοίνωσαν: «Διαπιστώθηκε ότι η ενδοφθάλμια πίεση μειώθηκε κατά 30% στους ασθενείς πήραν φυσική μαριχουάνα και Δ9-THC 2%. Ενώ στους ασθενείς που πήραν εικονικό φάρμακο μειώθηκε κατά 10% (έχουμε παρατηρήσει ότι η πίεση μειώνεται όχι μόνο υπό την επίδραση της Δ9-THC αλλά και άλλων κανναβινοειδών, τα οποία πρέπει να περιέχονταν σε ικανές ποσότητες στα χωρίς THC φύλλα μαριχουάνας που χρησιμοποιήθηκαν ως εικονικά φάρμακα)... Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη τοξικής δράσης του καπνίσματος της μαριχουάνας στην οπτική λειτουργία ή τη δομή του οφθαλμού. Είναι λογικό να θεωρούμε ότι η πτώση της ενδοφθάλμιας πίεσης που προκαλεί η μαριχουάνα γίνεται μ' ένα μηχανισμό που πρέπει να διαφέρει από το μηχανισμό δράσης των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σήμερα κατά του γλαυκώματος... Ελπίζουμε πως ένα παράγωγο της μαριχουάνας ή μια τυποποιημένη μορφή χορήγησής της, θα μας εφοδιάσει με ένα αποτελεσματικό μέσο που θα είναι απαλλαγμένο από τις ψυχοτρόπες ενέργειες αυτού του φαρμάκου».[67]

2) Ενέσιμη χορήγηση Κανναβινοειδών.

Η σχετική μελέτη ανατέθηκε από το NIDA στους ερευνητές M. Perez-Reyes, D. Wagner, M. Wallκαι K. Davis, της ιατρικής σχολή του πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας, οι οποίοι συνόψισαν την εργασία και τα ευρήματά τους, ως εξής: «Xορηγήσαμε 6 διαφορετικά κανναβινοειδή σε 12 υγιή άτομα και καταμετρήσαμε τα αποτελέσματά στην ενδοφθάλμια πίεσή τους: H Δ8-THC, η Δ9-THC και η 11-hydroxy-Δ9-THC προκάλεσαν αξιοσημείωτες μειώσεις στην ενδοφθάλμια πίεση, ενώ η κανναβινόλη, η 8β-ΟΗ-Δ9-THCκαι η κανναβινδιόλη αποδείχτηκαν λιγότερο αποτελεσματικές».[68]

Σήμερα, είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι «η μαριχουάνα αποδεδειγμένα μειώνει την ενδοφθάλμια υπέρταση του γλαυκώματος, η οποία καταστρέφει το οπτικό νεύρο και οδηγεί βαθμιαία σε τύφλωση»[69]και ήδη από το 1990 άρχισε να διατίθεται στο εμπόριο συνθετική THC σε σταγόνες.

2. Παρενέργειες της χημειοθεραπείας (ναυτία και εμετοί)

 Παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες των υποστηρικτών της απαγόρευσής της, η θεραπευτική αξία της κάνναβης είναι γενικά αναγνωρισμένη σήμερα στο πεδίο της αντιμετώπισης των παρενεργειών της χημειοθεραπείας στην οποία υποβάλλονται ασθενείς με καρκίνο, ενώ παράλληλα είναι ήδη σε κυκλοφορία ειδικά σκευάσματά της γι' αυτό το σκοπό.

Ο καθηγητής J. Jaffe γράφει στην όγδοη έκδοση του «The Pharmacological Basis of Therapeutics» των Goodman και Gilman (1990), που ας σημειωθεί είναι το πλέον έγκυρο και εκτιμώμενο φαρμακο-θεραπευτικό εγχειρίδιο στους κύκλους της κατεστημένης ιατρικής, διεθνώς: «Η μαριχουάνα, η Δ9-THC και κάποια συνθετικά ανάλογα έχουν μια καταξιωμένη και αρκετές δυνητικές θεραπευτικές εφαρμογές... Η Δ9-THC και ένα συνθετικό κανναβινοειδές, το nabilone, διατίθενται σήμερα ως εντιεμετικά που λαμβάνονται από το στόμα και επίσης ενδείκνυνται για τον έλεγχο της ναυτίας που συνοδεύει τη χημειοθεραπεία». [70]

Οι καθηγητές G. Winger, F. Hofmann και J. Woods στην τρίτη έκδοση του διδακτικού εγχειριδίου τους «Α Handbook on Drug and Alcohol Abuse» (1992), σημειώνουν: «H THC και τα συνθετικά ανάλογα της THC έχουν καταστεί υπολογίσιμα για την ικανότητά τους να ελέγχουν τη σοβαρή και επιμένουσα ναυτία και εμετό που εμφανίζεται σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία». [71]

3. Άσθμα

Η μαριχουάνα εφαρμοζόταν συστηματικά στη θεραπεία του βρογχικού άσθματος κατά τον προηγούμενο αιώνα,[72] αλλά πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι η λήψη της Δ9-THC από το αναπνευστικό ή το πεπτικό σύστημα προκαλεί αξιοσημείωτη βρογχοδιαστολή σε υγιή νέα άτομα.[73] Απ' αυτή τη διαπίστωση προέκυψε το ερώτημα εάν η μαριχουάνα προκαλεί παρόμοια αποτελέσματα σε άτομα με βρογχοσυσπαστικές ασθένειες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην αντιμετώπιση των ασθματικών κρίσεων. Η απάντηση που έδωσε η σύγχρονη έρευνα είναι καταφατική.

'Υστερα από πρόσκληση του NIDA, οι L. Vachon, P. Mikus, W. Morrissey, M. Fitzgerald και E. Gaensler, καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Βοστώνης, μελέτησαν τις επιδράσεις του καπνίσματος της μαριχουάνας στο άσθμα (σε 17 ενήλικες εθελοντές μεταξύ 18 και 30 ετών με ιστορικό άσθματος που όλοι, πλην ενός, είχαν και κάποιο συγγενή που έπασχε από άσθμα): «Μελετήθηκαν τα αποτελέσματα της επίδρασης της μαριχουάνας στο βρογχικό μηχανισμό μιας ομάδας ασθενών με άσθμα. Η διάγνωση του άσθματος έγινε με τα ισχύοντα κριτήρια και κατά τη διάρκεια της μελέτης οι ασθενείς ήταν ελεύθεροι συμπτωμάτων. Πήραν μια στάνταρ ποσότητα αέρος και καπνού φυσικής μαριχουάνας που περιείχε δυο διαφορετικές συγκεντρώσεις Δ9-THC (1,9% και 0,9%). Και οι δυο συγκεντρώσεις έδειξαν σημαντική και παρατεταμένη αναστροφή της βρογχοσυστολής, καθώς επίσης και σεσημασμένη αλλά μικρότερης διάρκειας ταχυκαρδία».[74]

Παράλληλα, κατόπιν παραγγελίας του NIDA, οι D. Τashkin, B. Shapiro και I. Frank, καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (UCLA), μελέτησαν τις άμεσες επιδράσεις της μαριχουάνας στη δυναμική των αεροφόρων οδών τόσο κατά την αυτόματη όσο και κατά την προκλητή εκδήλωση βρογχικού άσθματος: «Τα ευρήματά μας από τη μελέτη των επιδράσεων σε 10 ασθενείς με κλινικά μόνιμο βρογχικό άσθμα, μέτριας έως σοβαρής έντασης, στους οποίους χορηγήθηκε φυσική μαριχουάνα και Δ9-TΗC… δείχνουν ότι το κάπνισμα της μαριχουάνας ή η λήψη από του στόματος της TΗC προκαλούν αξιοσημείωτη βρογχοδιαστολή που διαρκεί τουλάχιστον δυο ώρες και ότι επιπλέον το κάπνισμα της μαριχουάνας μπορεί να αντιστρέφει τον βρογχόσπασμο που προκαλείται τεχνητά για πειραματικούς λόγους».[75]

4. Επιληψία και σπασμοί

To 1949, οι J. Davisκαι H. Ramsey μελέτησαν τις αντισπασμικές επιδράσεις της κάνναβης σε 5 παιδιά με επιληψία και ήταν υπό θεραπεία με φαινοβαρβιτάλη και dilantin. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους ήταν πολύ ελπιδοφόρα: «Τα τρία από τα πέντε παιδιά ανταποκρίθηκαν στην κάνναβη τόσο καλά όσο και στην προηγούμενη θεραπεία, το τέταρτο απαλλάχτηκε πλήρως από τις κρίσεις και το πέμπτο σχεδόν πλήρως».[76]

Το 1969, ο καθηγητής T. Mikuriya, ωθούμενος από τα αποτελέσματα των ερευνών σ' αυτό το πεδίο, συμπεριέλαβε τους σπασμούς και την επιληψία στον πίνακα των καταστάσεων όπου ενδεχομένως θα είχε θεραπευτική αξία η εφαρμογή της κάνναβης.[77]

Και το 1990, ο καθηγητής J. Jaffe, έχοντας υπ' όψη τα πορίσματα των σχετικών ερευνών κατά την εικοσαετία που μεσολάβησε, επιβεβαίωσε την αποτίμηση του T. Mikuriya, διαπιστώνοντας ότι: «Η μαριχουάνα, η Δ9-THC και κάποια συνθετικά ανάλογά της έχουν μια καταξιωμένη και αρκετές δυνητικές θεραπευτικές εφαρμογές. Μερικά συνθετικά κανναβινοειδή θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα ως αναλγητικά και αντισπασμικά».[78]

5. Κατάθλιψη και ανορεξία

Η απώλεια βάρους, ο πόνος και η κατάθλιψη (ως προϊόν της απελπισίας και της αγωνίας του θανάτου), είναι κυρίαρχα συμπτώματα σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο και αποτελούν δυσεπίλυτα θεραπευτικά προβλήματα γιατί τα φαρμακευτικά μέσα που διατίθενται σήμερα για τον έλεγχό τους, είναι ανεπαρκέστατα και αναποτελεσματικά.

Οι αναφορές προηγουμένων ερευνητών ότι η Δ9-τετραϋδροκανναβινόλη (Δ9-THC) «προκαλεί ευφορία, διεγείρει την όρεξη, είναι αξιόλογο αναλγητικό και αντιεμετικό»,[79] την καθιστούσαν πολύ ελκυστικό αντικείμενο μελέτης ως μέσου βοήθειας των ασθενών με καρκίνο και ήταν φυσικό να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του ιατρικού κόσμου και του NIDA, το οποίο ζήτησε από μια ομάδα επιστημόνων να διερευνήσει τις ορεξιογόνες, τις αντικαταθλιπτικές, τις αναλγητικές και τις αντιεμετικές δράσεις της κάνναβης στα πλαίσια του πολυσύνθετου ερευνητικού προγράμματος για τη «Φαρμακολογία της Μαριχουάνας» (1967-1974).

Οι W. Regelson, T. Kirk, M. Green, J. Schulzκαι M. Zalisτης Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Richmond της Βιρτζίνια, σε συνεργασία με τους J. Butlerκαι L. Peek του τμήματος ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Denton του Τέξας, μελέτησαν με τη μέθοδο του διπλού τυφλού πειράματος τις επιδράσεις της THC σε ενδο-νοσοκομειακούς και εξω-νοσοκομειακούς ασθενείς με καρκίνο,[80] και συνόψισαν την εργασία και τα ευρήματά τους ως εξής:

«Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ΤΗC έχει αξία ως αντικαταθλιπτικό τόσο για ενδονοσοκομειακούς όσο και για εξωνοσοκομειακούς ασθενείς. Η δυναμική της THC είναι φανερή. Πολλοί ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο διακατέχονται από κατάθλιψη και άγχος που δεν οφείλονται σε κάποια ενδογενή διεργασία αλλά προκύπτουν καθαρά ως κοινή αντίδραση σε ένα καταστροφικό συμβάν, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιρροπιστούν με τα διαθέσιμα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που προκαλούν ελάχιστα ή μόνο αρνητικά αποτελέσματα... Τα προαναφερθέντα σε συνδυασμό με τις κλινικές παρατηρήσεις επί των επιδράσεων της Δ9-THCδείχνουν αξιοσημείωτη αργή αναστροφή της χαρακτηριστικής απώλειας βάρους που συνδέεται με τον καρκίνο. Αυτό μαζί με τις διαπιστώσεις σχετικά με τις αναλγητικές και αντιεμετικές δράσεις της, ανοίγουν το δρόμο σε μια πολλά υποσχόμενη έρευνα για την αποτελεσματικότητα της Δ9-THC ως υποστηρικτικής θεραπείας για τον έλεγχο των δευτερευόντων συμπτωμάτων (κατάθλιψη, απώλεια βάρους, πόνος, ναυτία, έμετοι) των ασθενών με καρκίνο... Στην έρευνά μας, σημειώθηκε ανάκτηση του σωματικού βάρους σε περισσότερο από το 50% των ασθενών, πράγμα που μπορεί να εκληφθεί ως ένα επιπρόσθετο στοιχείο ότι η Δ9-THC ενισχύει την όρεξη, όπως υποστηρίχτηκε ήδη από πολλούς μελετητές...[81] Συμπέρασμα: Η Δ9-THC που χορηγήθηκε σε καλώς ανεκτή δόση (0.1 mgt.i.d., από το στόμα) σε ασθενείς με καρκίνο είχε τα αποτελέσματα ενός ηρεμιστικού και ενός ήπιου ενισχυτικού της σκέψης, αναμφίβολα χωρίς καμιά επίδραση στη λειτουργία της αντίληψης και ολοφάνερα χωρίς καμιά επίδραση στη σταθερότητα των στοιχείων της προσωπικότητας και του συναισθήματος (τουλάχιστον στο βαθμό που μπορούν να καταμετρηθούν με τα ψυχολογικά τεστ). Από ιατρική άποψη, οι κλινικές παρατηρήσεις και τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η Δ9-THC ενισχύει την όρεξη και βοηθάει στην αναστροφή της χρόνιας απώλειας βάρους που συνοδεύει τον καρκίνο, και προκαλεί κάποια αναλγητικά και αντιεμετικά αποτελέσματα. Οι οριακές παρενέργειες που περιόρισαν τη χρήση της στο 25% των ασθενών ήταν η υπνηλία, η ζάλη και η διάσχιση. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η Δ9-THC μπορεί να ενισχύει την όρεξη και να μειώνει την απώλεια του βάρους σε ασθενείς με καρκίνο, αλλά απαιτείται περισσότερη δουλειά για να εμπεδωθούν τα ορεξιογόνα, τα αναλγητικά, τα αντιεμετικά και τα υπνογόνα αποτελέσματά της».[82]

6. Αναλγητικές ιδιότητες

'Υστερα από πρόσκληση του NIDA, οι R. Noyes, S. Bruk, D. Baran και A. Canter, του Τμήματος παθολογίας και ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Iowa, διερεύνησαν τις αναλγητικές επιδράσεις της THC σε ασθενείς με καρκινικά άλγη, και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: «Μια αρχική εκτίμηση της THC που χορηγήθηκε απ' το στόμα σε αλγούντες ασθενείς με καρκίνο, καταδεικνύει ένα αναλγητικό αποτέλεσμα του φαρμάκου. Σε 10 ασθενείς χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο και 5, 10, 15 και 20 mgTHC, με τεχνικές του διπλού-τυφλού πειράματος. Στους ασθενείς που χορηγήθηκαν οι μεγαλύτερες δόσεις της THC (15 και 20 mg) διαπιστώθηκε μείωση του άλγους σημαντικά υπέρτερη του placebo. Σ' αυτή τη δοσολογία της THC, υπήρξαν αναφορές ασθενών για καταπράϋνση και διανοητική θόλωση».[83]

7. Αντικαρκινικές δράσεις

Το 1976, δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της έρευνας που έκαναν για λογαριασμό του NIDA, οι L. Harris, A. Munsonκαι R. Carchman της Iατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Richmond, σχετικά με την ανασταλτική δράση που ασκούν κάποια κανναβινοειδή σε ορισμένα νεοπλάσματα,[84] ως συμβολή στη συζήτηση που προκάλεσαν οι ανακοινώσεις αντικρουόμενων συμπερασμάτων από διάφορες μελέτες που είχαν γίνει προηγουμένως σε ζώα[85] και σε ανθρώπους.[86]

«Ενα ενδιαφέρον συμπέρασμα της έρευνάς μας είναι ότι η ανασταλτική δράση των κανναβινοειδών στα νεοπλάσματα είναι πιθανό να μη σχετίζεται με τις συμπεριφορικές τους ιδιότητες, δεδομένου ότι η κανναβινόλη είναι δραστική στον οργανισμό μας ενώ είναι αδρανής από την άποψη της επίδρασής της στην συμπεριφορά... Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας προσθέτουν μια νέα αντίληψη στα αυξανόμενα στοιχεία ότι η Δ9-THC έχει κάποιες άλλες κυτταρικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη σημασία στο μέλλον, γιατί είναι δυνατό να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας νέας ομάδας θεραπευτικών φαρμάκων. Ελπίζουμε ότι το μοντέλο που επεξεργαστήκαμε θα δώσει τα μέσα με τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν νέα και πιο αποτελεσματικά αντικαρκινικά φάρμακα».[87]

8. Απεξάρτηση από αλκοόλ και οπιούχα

Οι σύγχρονες έρευνες για την εφαρμογή της κάνναβης και των προϊόντων της στην απεξάρτηση ή τη συντήρηση των εξαρτημένων από αλκοόλ, οπιούχα και διάφορες άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες, βασίζονται στη θεραπευτική πείρα και τις γνώσεις που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία εκατό χρόνια από την ιατρική χρήση της κάνναβης ως μέσου αντιμετώπισης των συμπτωμάτων του στερητικού συνδρόμου και ως υποκατάστατου αυτών των ουσιών.

To 1887, ο H. Kane ανακοίνωσε τις παρατηρήσεις τους από την επιτυχή εφαρμογή της κάνναβης ως υποκατάστατου σε άτομα εξαρτημένα από το αλκοόλ. Οι παρατηρήσεις του επιβεβαιώθηκαν το 1889 από τον Ε. Birch που χορήγησε κάνναβη σε πελάτες του εξαρτημένους από οπιούχα, και εν συνεχεία το 1891 από τον J. Μattison που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κάνναβη «είναι αποτελεσματικό υποκατάστατο για τα προϊόντα της παπαρούνας» [όπιο και τα παράγωγά του].[88]

Το 1942, οι S. Allentuck και K. Bowman διαπίστωσαν ότι τα παράγωγα της κάνναβης ήταν αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση της συμπτωματολογίας του στερητικού συνδρόμου από οπιούχα. Σε μελέτη τους που αφορούσε 49 άτομα εξαρτημένα από οπιούχα, υπογραμμίζουν ότι: «Tα στερητικά συμπτώματα αποδυναμώθηκαν ή εξαλείφτηκαν γρήγορα. Οι ασθενείς ήταν σε καλύτερη κατάσταση από διανοητική και ψυχολογική άποψη. Η φυσική τους κατάσταση αποκαταστάθηκε πολύ σύντομα και εξέφρασαν την επιθυμία να επανέλθουν στην επαγγελματική τους δραστηριότητα όσο το δυνατό γρηγορότερα».[89]

Το 1953, οι L. Thompson και R. Proctor ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα της ικανοποιητικής εφαρμογής ενός συνθετικού προϊόντος της κάνναβης (pyrahexil) στην αντιμετώπιση του στερητικού συνδρόμου από αλκοόλ, βαρβιτουρικά και ορισμένες άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες, τονίζοντας ότι: «H κάνναβη δεν προκαλεί σωματική ή ψυχική εξάρτηση και η διακοπή της λήψης της δε συνοδεύεται από στερητικά συμπτώματα».[90]

Μετά τον πόλεμο στην Κορέα και την πλήρη κυριαρχία της υστερίας του ψυχρού πολέμου, τα ναρκωτικά και η κάνναβη «συνδέθηκαν άμεσα με την κομμουνιστική συνωμοσία»,[91] με αποτέλεσμα την τρομακτική αυστηροποίηση των ποινικών κυρώσεων που συνεπαγόταν η χρήση τους[92] και το «πάγωμα» των ερευνών για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Η σχετική ερευνητική δραστηριότητα ξανάρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 (όταν σημειώθηκε κάποια χαλάρωση των δρακόντειων ποινικών περιορισμών) και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με αξιόλογα αποτελέσματα, στα πλαίσια προγραμμάτων που εφαρμόζονται από διάφορους κρατικούς και μη-κρατικούς οργανισμούς υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ.[93]

9. Φαρμακευτικά σκευάσματα της κάνναβης

Στην εποχή μας, η θεραπευτική αξία της κάνναβης τείνει να (ξανα)καθιερωθεί στη συνείδηση του ιατρικού κόσμου, πράγμα που αναμφίβολα συντελεί στη δραστική υπονόμευση της δαιμονολογίας των υπέρμαχων της απαγόρευσής της και της δίωξης των χρηστών της και κινητοποιεί ένα διαρκώς αυξανόμενο αριθμό γιατρών στη διεκδίκηση του αιτήματος «να αποφασίζουν οι γιατροί και όχι οι πολιτικοί» για τις θεραπευτικές χρήσεις οποιασδήποτε ουσίας, σύμφωνα με τα πορίσματα της επιστημονικής έρευνας κι όχι με βάση τα παραληρήματα των μανιακών της καταστολής.[94]

Σήμερα, στις ΗΠΑ διατίθενται ήδη αρκετά φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλη (ΤΗC), για την αντιμετώπιση της ναυτίας και του εμετού που εμφανίζονται ως παρενέργειες της χημειοθεραπείας στην οποία υποβάλλονται ασθενείς με καρκίνο και για την αντιρρόπηση της ανορεξίας. Και το γεγονός αυτό είναι εξόχως αποκαλυπτικό των σύγχρονων τάσεων που διαμορφώνονται διεθνώς απέναντι στην κάνναβη.[95]

Τα πρώτα φάρμακα αυτού του είδους που κυκλοφόρησαν το 1985 είναι το Dronabinol (εμπορική ονομασία Μarinol) και το Nabilone (εμπορική ονομασίαCesamet).[96]

Η κάνναβη, έχει μηδαμινή τοξικότητα, δεν εγκαθιστά σωματική εξάρτηση και είναι αναμφίβολα η λιγότερο επικίνδυνη από τις ευφορικές ουσίες που υπάρχουν και η ασφαλέστερη από τις θεραπευτικές ουσίες που διαθέτει το θεραπευτικό οπλοστάσιο της ιατρικής.[97]Κι αυτό αναγνωρίζεται δημόσια από το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ που, ήδη από το 1971, αποφάνθηκε ότι «από πλευράς τοξικότητας, τα παράγωγα της κάνναβης πρέπει να θεωρούνται τα πιο ασφαλή από τα φάρμακα πλατιάς χρήσης».[98]

 

5. Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ

 

1. Οι πραγματικοί λόγοι της απαγόρευσης της κάνναβης

Η τύχη της κάνναβης κρίθηκε αποκλειστικά και μόνο από το συνδυασμό των πολιτικών, οικονομικών και τεχνολογικών αλλαγών που συντελέστηκαν κατά τη δεκαετία του 1930. Η πληθώρα των πλεονεκτημάτων και των εφαρμογών αυτού του φυτού το καθιστούσαν υπολογίσιμο αν όχι μοναδικό ανταγωνιστή των προϊόντων πολλών βιομηχανικών κλάδων (πετρελαιοειδή, οινόπνευμα, καπνός, φάρμακα, παραγωγής χαρτιού) οι οποίοι συνεργάστηκαν αρμονικά προκειμένου να πετύχουν την ποινικοποίηση της κάνναβης, μέσα σε επτά κρίσιμα χρόνια (1930-1937) που σφραγίστηκαν από τα εξής γεγονότα:

1) Το 1930 ιδρύθηκε το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών (FBN, FederalBureauofNarcotics, FBN) και στελεχώθηκε από πρώην πράκτορες της Ποτοαπαγόρευσης μ' επικεφαλής τον διαβόητο Harry Anslinger και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία που οδήγησε στην απαγόρευση της κάνναβης το 1937.

Εν όψει της άρσης της ποτοαπαγόρευσης (1933), και ενώ το Κογκρέσο περιέκοπτε δραστικά τον προϋπολογισμό του FBN και μείωνε τον αριθμό των πρακτόρων του, ο Anslinger και το FBN έπρεπε -για λόγους επιβίωσης- να δώσουν κάποια απόδειξη της «χρησιμότητάς» τους που να δικαιολογεί τη συντήρησή του από το δημόσιο προϋπολογισμό. Ετσι, ο Anslinger και οι επιτελείς του έστρεψαν ευθύς εξ' αρχής την προσοχή τους στην κάνναβη, για την οποία διέβλεψαν ότι τους άνοιγε ένα νέο και ευρύτατο πεδίο δραστηριότητας. Ας σημειωθεί λοτι ο Anslinger τοποθετήθηκε στο FBN με πρωτοβουλία του Andrew Mellon, ιδιοκτήτη της μιας από τις δύο τράπεζες με τις οποίες συνεργαζόταν η αυτοκρατορία DuPont[99] και κατέστησε το FBN το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για τη θέσπιση και τη συντήρηση της απαγόρευσης σύμφωνα με τα συμφέροντα των «εργοδοτών» του.

2) Το 1933 καταργήθηκε η Ποτοαπαγόρευση, με αποτέλεσμα να νομιμοποιηθεί η παραγωγή και η διάθεση του αλκοόλ. Κυριότερος ανταγωνιστής του οινοπνεύματος στην αγορά ήταν τα προϊόντα της κάνναβης. Και οι νεοσύστατες βιομηχανίες οινοπνεύματος στις οποίες επενδύθηκε ένα μέρος των κερδών του οργανωμένου εγκλήματος που έλεγχε τη διακίνηση και την εμπορία του παράνομου αλκοόλ κατά την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης (1920-1932), είχαν ζωτικό συμφέρον από την εξάλειψη αυτών των ανταγωνιστικών προϊόντων.

3) Το 1935, η αμερικανική εταιρεία DuPont[100] εισήγαγε στην αγορά το μη-ανακυκλώσιμο νάιλον και το 1937 απέκτησε την πατέντα του.[101] Μοναδικός ανταγωνιστής του νέου προϊόντος ήταν η ανακυκλώσιμη κάνναβη και συνεπώς η επιβίωσή του νάιλον εξαρτιόταν απ' τη δυνατότητα της εταιρείας DuPont να εκτοπίσει την κάνναβη από την αγορά. Όπως παραδέχτηκε ο Lammot DuPont «τα συνθετικά πλαστικά βρήκαν εφαρμογή στην κατασκευή μιας πληθώρας πραγμάτων που μέχρι τότε φτιάχνονταν από φυσικά υλικά».[102]

4) To 1936, η DuPont κατάφερε να εξασφαλίσει το μονοπώλιο των πετροχημικών προϊόντων που οι πατέντες τους εκχωρήθηκαν στις ΗΠΑ από τη γερμανική IG Farben ως μέρος των αποζημιώσεων που έπρεπε να καταβάλει η Γερμανία από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μ' αυτή τη μεθόδευση, το 30% της πανίσχυρης IG Farben πέρασε στην ιδιοκτησία της DuPont. Κυριότερος ανταγωνιστής των ποικίλων προϊόντων της πετροχημικής βιομηχανίας (χρώματα, βαφές, λάδια μηχανών, λιπάσματα και πλήθος άλλων) ήταν η κάνναβη και τα παράγωγά της και συνεπώς το βιομηχανικό μεγαθήριο της DuPont είχε ζωτικό συμφέρον από την απαγόρευσή τους: Χωρίς την απαγόρευση της κάνναβης, θα ήταν αδύνατο να υπάρξει το 80% των επιχειρήσεων της αυτοκρατορίας DuPont.

5) Το 1936, το 70% της παραγωγής του χαρτιού που παραγόταν στις ΗΠΑ με ξύλευση και καταστροφή των δασών, ελέγχονταν από τις οι εταιρείες του γνωστού «ληστοβαρώνου» του τύπου William Randolph Hearst.[103]Το 75-90% του χαρτιού που χρησιμοποιούνταν σε όλο τον κόσμο μέχρι το 1883 προερχόταν απ' την κάνναβη. Το χαρτί αυτό είναι φθηνότερο, καλύτερης ποιότητας και με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής απ' το χαρτί που άρχισε να παράγεται από την ξύλευση και της καταστροφή των δασών όταν αυτό έγινε δυνατό με την τεχνολογική εξέλιξη. Στη δεκαετία του 1930, η κάνναβη ήταν ο υπ' αριθμόν 1 ανταγωνιστής του συγκροτήματος Hearst που έλεγχε το 70% της παραγωγής χαρτιού από την ξύλευση των δασών.

6) Παράλληλα, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, η τεχνολογικές δυνατότητες επέτρεψαν στις φαρμακοβιομηχανίες να κατασκευάζουν εργαστηριακά χημικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να αναχθούν από επεξεργαστές και διακινητές των φυσικών φαρμακευτικών μέσων σε ανεξάρτητους παραγωγούς που είχαν τον αποκλειστικό έλεγχο των προϊόντων που συνέθεταν στα εργαστήριά τους. Στην καθημερινή θεραπευτική πρακτική των νεότερων χρόνων είχαν κυριαρχήσει δυο μεγάλες κατηγορίες φυσικών θεραπευτικών μέσων: τα παράγωγα του οπίου και τα παράγωγα της κάνναβης.

Τα παράγωγα του οπίου εξοβελίστηκαν από το θεραπευτικό πεδίο με το νόμο Harrison το 1914. Συνεπώς, στη δεκαετία του 1930, μοναδικός ανταγωνιστής των χημικών προϊόντων της φαρμακευτικής βιομηχανίας ήταν η κάνναβη και τα παράγωγά της: Hεμπέδωση των συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας και το πέρασμα στην εποχή της καθολικής χημικής φαρμακοδηλητηρίασης προϋπέθετε τον εξοστρακισμό της κάνναβης απ' το θεραπευτικό πεδίο. Και για την επίτευξη αυτού του σκοπού, η φαρμακοβιομηχανία συνεργάστηκε στενά με τους άλλους βιομηχανικούς κολοσσούς και την ιατρική συντεχνία.

Η δημιουργία του «Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών» (1930), η άρση της Ποτοαπαγόρευσης (1933), η κατασκευή μηχανών υψηλής τεχνολογίας για την παραγωγή χαρτιού από τη δασική ξυλεία και η μονοπώληση αυτής της παραγωγής από το συγκρότημα Hearst (1930-1936), η μαζική εισαγωγή στην αγορά των προϊόντων της πετροχημικής βιομηχανίας (1926-1936) και του νάιλον (1936) και, τέλος η κατάκτηση της δυνατότητας της φαρμακοβιομηχανίας να παράγει μαζικά συνθετικά φάρμακα (1928-1932), συντελέστηκαν μέσα σε λιγότερο από 7 χρόνια και έκριναν οριστικά την τύχη της κάνναβης, που ήταν ο κυριότερος ανταγωνιστής των προϊόντων τους.

Το 1935, με την καθοδήγηση των επιτελών της εταιρείας DuPontκαι του δικτύου των κίτρινων εφημερίδων του συγκροτήματος Hearst, το Γραφείο Δίωξης Ναρκωτικών (FBN) εξαπέλυσε μια εκτεταμένη προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον της κάνναβης και το 1937, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των θιγόμενων βιομηχανικών κλάδων (με αιχμή τους τις εταιρείες DuPont και Hearst), χρησιμοποίησαν την ισχύ τους στην κυβέρνηση και τη διοίκηση, και πέτυχαν να τεθεί η κάνναβη υπό καθεστώς απαγόρευσης, με τη θέσπιση του νόμου Marihuana Tax Act.[104]

Η θέσπιση αυτού του νόμου διευκόλυνε την αντικατάστασή της κάνναβης ως πρώτης ύλης στη βιομηχανία υφασμάτων από πετροχημικά προϊόντα που έλεγχε μονοπωλιακά η DuPont κατόπιν αδείας της γερμανικής IG Farben και επέτρεψε την σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία της σε όλους τους συναφείς τομείς της παραγωγής (ενώ παράλληλα εξασφάλισε τα συμφέροντα του Hearstως αδιαμφισβήτητου μονοπωλητή της παραγωγής χαρτιού). Το 50% όλων των τοξικών χημικών λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται σήμερα στην αγροτική παραγωγή της Αμερικής και των περισσότερων χωρών (δηλητηριάζοντας το έδαφος, τις πηγές νερού και το περιβάλλον) καταναλώνονται στην καλλιέργεια πρώτων υλών για την υφασματοβιομηχανία προς αποκλειστικό όφελος των εταιρειών, και κυρίως της DuPont, που ελέγχουν την παραγωγή και τη διάθεση αυτών των λιπασμάτων.

O εξοστρακισμός της κάνναβης από την παραγωγή και την αγορά με τον απαγορευτικό νόμο Marihuana Tax Act του 1937 που «ομαλοποίησε» την αμερικάνικη (και κατ' επέκταση και την παγκόσμια) οικονομία προς όφελος των κέντρων οικονομικής και πολιτικής ισχύος που καθορίζουν την πορεία των ΗΠΑ, έγινε στo όνομα της «προστασίας της κοινωνίας» από ένα φυτό που επί χιλιάδες χρόνια αποτελούσε ευεργεσία της φύσης. Με το νόμο Marihuana Tax Act του 1937, η συμμαχία των ισχυρότερων μπλοκ της αμερικάνικης οικονομίας πέρασε στον παράδεισο της διαρκούς συσσώρευσης τεράστιων κερδών, ενώ η ανθρωπότητα εισήλθε στην κόλαση της χημικοποίησης και πλαστικοποίησης της ζωής της.

2. Το «παράδοξο»: Το κράτος υπέρ της κάνναβης (1942-1945)

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, μετά την εισβολή Ιαπώνων στις Φιλιππίνες, οι ΗΠΑ αποκόπηκαν ξαφνικά από τις πηγές μιας πρώτης ύλης, της κάνναβης, που ήταν απαγορευμένη αλλά και συγχρόνως πολύ σημαντική για την πολεμική προσπάθεια της χώρας γιατί απ' αυτή κατασκευάζονταν τα αλεξίπτωτα, τα αντίσκηνα, οι σάκοι, οι σημαίες, οι στολές εργασίας, ένα εξαιρετικά χρήσιμο καύσιμο, διάφορα λιπαντικά και πολλά άλλα εφόδια που χρησιμοποιούσε ο στρατός και η αεροπορία.

Για ν' αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση ανάγκης, η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε καθεστώς «χειμερίας νάρκης» στην απαγόρευση που η ίδια είχε επιβάλλει και, αφήνοντας προς στιγμή κατά μέρος το «αντιναρκωτικό» της μένος, μεταμορφώθηκε οβιδιακά από διώκτη σε υπερασπιστή της κάνναβης, μετονόμασε το χόρτο από «δολοφόνο των νέων» σε «φυτό για τη νίκη» και προέτρεπε με κάθε δυνατό μέσο τους αγρότες να το καλλιεργήσουν.

Μέχρι την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, οι αγρότες που αποτολμούσαν να καλλιεργήσουν έστω και ένα δενδρύλλιο κάνναβης αντιμετωπίζονταν ως «εγκληματίες» από τη δικαιοσύνη και ως «εθνικώς ύποπτοι» από το FBI και το FBN. Μετά την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, η αμερικάνική κυβέρνηση προέτρεπε τους αγρότες να καλλιεργήσουν κάνναβη σε όσα στρέμματα ήθελαν, προβάλλοντας αυτή τη δραστηριότητα ως «πατριωτικό καθήκον».

1) Το 1942, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ κυκλοφόρησε πολλά διαφημιστικά φυλλάδια και έκανε ένα ειδικό προπαγανδιστικό φιλμ για την κάνναβη με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Φυτό για τη Νίκη», το οποίο προβάλλονταν σε όλους τους κινηματογράφους των ΗΠΑ.[105]

2) Το 1942, η αμερικανική κυβέρνηση κυκλοφόρησε χαρτόσημα φόρου για τη μαριχουάνα των 5 δολαρίων, έθεσε ως στόχο της να αυξήσει την έκταση καλλιέργειας της κάνναβης σε 1.400.000 στρέμματα μέσα στο 1943[106] και διέθεσε στους αγρότες ειδικά μηχανήματα για την καλλιέργεια κάνναβης σε πολύ χαμηλές τιμές. Και το πλέον απρόσμενο:

3) Μεταξύ 1942-1945, κάθε αγρότης που συμφωνούσε να καλλιεργήσει κάνναβη για το κράτος, απαλλασσόταν από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, τόσο ο ίδιος όσο και οι γιοι του (εν καιρώ... πολέμου). 

 

6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Από όσα εκτέθηκαν παραπάνω, καθίσταται προφανές ότι η απαγόρευση της κάνναβης και η δίωξη των χρηστών της ήταν αποτέλεσμα του συνδυασμού των συμφερόντων της πολιτικής εξουσίας, των βιομηχανιών πετρελαίου, πετροχημικών, φαρμάκων, καπνού και αλκοόλ και των κύκλων που ενδιαφέρονταν για τη συντήρηση του ρατσιστικού καθεστώτος σε βάρος των μειονοτήτων των μαύρων και των Μεξικάνων στο παρελθόν και του συνόλου των ισπανόφωνων σήμερα.

Η κατασταλτική πολιτική απέναντι στην κάνναβη, που υιοθετήθηκε με απαίτηση όλων αυτών των παραγόντων, αποσκοπούσε αφ' ενός στον έλεγχο και τη χειραγώγηση του φτηνού εργατικού δυναμικού των μαύρων και των Μεξικανών και αφ' ετέρου στη μονοπώληση της παραγωγής και της εμπορίας των τοξικών προϊόντων αυτών των βιομηχανιών, για τα οποία μοναδικός υπολογίσιμος ανταγωνιστής ήταν τα ατοξικά προϊόντα της κάνναβης.

Σοβαροί ιατρικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και οικολογικοί λόγοι επιβάλλουν την αναθεώρηση της «παράλογης» απαγορευτικής πολιτικής απέναντι στην κάνναβη, το κόστος της οποίας δεν μπορεί να αντέξει ή να ανεχθεί πια η κοινωνία. Το παραλήρημα των ιδιοτελών μανιακών της καταστολής δεν μπορεί να εξακολουθήσει να κανοναρχεί τις επιλογές του κοινωνικού σώματος, υπονομεύοντας όλο και πιο πολύ τη συνοχή του.

Η επισκόπηση της ιστορικής διαδρομής της απαγόρευσης της κάνναβης καθιστά προφανές το συμπέρασμα ότι η ποινικοποίηση και η δίωξή της δεν οφείλεται στην ανάγκη να «προστατευτούν οι χρήστες και η δημόσια υγεία» (όπως διακηρύσσουν οι καριερίστες της καταστολής), αλλά στην εξουσιαστική απαίτηση να εξυπηρετηθούν ορισμένες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες οι οποίες στο παρελθόν συνδέονταν (α) με την καταπίεση και τη χειραγώγηση ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων (μειονότητες, μετανάστες, εργάτες) και (β) με τη μονοπώληση της παραγωγής και της κατανάλωσης ενός πλήθους προϊόντων καθημερινής χρήσης από βιομηχανικά μεγαθήρια τα οποία εξαντλούν τις πηγές των μη-ανανεώσιμων πρώτων υλών και καταστρέφουν ανενδοίαστα το περιβάλλον, εξαλείφοντας τις προοπτικές επιβίωσης της ζωής στο πλανήτη. Αυτές οι σκοπιμότητες είναι συναρτημένες:

1) Με την υπεράσπιση των συμφερόντων των βιομηχανικών μεγαθηρίων που ελέγχουν τους τομείς των πετροχημικών, των φαρμάκων, του αλκοόλ, του καπνού, του χαρτιού, κ.α.

2) Με την επιδιωκόμενη διαρκή ενδυνάμωση της λευκής αγοράς των νόμιμων τοξικών και εξαρτησιογόνων ψυχοτρόπων ουσιών (αλκοόλ, καπνός, ψυχοφάρμακα) και την ενίσχυση της μαύρης αγοράς των παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών (οπιούχα/οπιοειδή, κ.α.) στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιούνται ανυπολόγιστα κέρδη.

3) Με τη συντήρηση των παραγωγικών και καταναλωτικών αξιών της ανταγωνιστικής κοινωνίας και του αδιέξοδου «βιομηχανικού πολιτισμού», γιατί το εξουσιαστικό πλέγμα που έχει συμφέρον από τη διαιώνιση της δίωξής της κάνναβης, μπορεί να καλλιεργεί και να διαδίδει συστηματικά το μύθο ότι η κάνναβη «καθιστά τον χρήστη της αδιάφορο για τις νόρμες που χαρακτηρίζουν αυτά τις αξίες».

Τις τελευταίες δεκαετίες, παρά τη σκληρή καταστολή και τις διώξεις της κάνναβης, αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των ατόμων που παραδέχονται ότι έχουν δοκιμάσει κάνναβη ή κάποιο από τα παράγωγα της. Κι αυτό αποτελεί μια από το πλήθος των αδιαμφισβήτητων αποδείξεων για τις συνέπειες της κατασταλτικής θεωρίας και πρακτικής, που η αποτελεσματικότητά της εξαντλείται στην παραγωγή αμέτρητων ατομικών και κοινωνικών τραγωδιών.

Η απαγόρευση των ψυχοτρόπων ουσιών και η μαζική τελετουργική ανθρωποθυσία που τη συνοδεύει συνιστούν ένα αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του ατόμου, της κοινωνίας, του πολιτισμού και της ελευθερίας, ακόμη και εάν γίνουν αποδεκτές ως "αληθείς" οι μυθοπλασίες των υποστηρικτών της. Γιατί η χρήση οποιασδήποτε επικίνδυνης ουσίας βλάπτει αποκλειστικά και μόνο τον χρήστη της.

Συνεπώς, η χρήση τους αποτελεί τυπική πράξη αυτοπροσβολής και, ως τέτοια, σε μια πολιτισμένη κοινωνία δεν μπορεί να υπόκειται σε καμιά απαγορευτική ή κατασταλτική παρέμβαση. Γιατί όπως διακήρυττε ο John Stuart Mill:

«Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να επεμβαίνουν ατομικά ή συλλογικά στην ελευθερία δράσης ενός συνανθρώπου τους, είναι η αυτοπροστασία τους. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί νόμιμα να ασκείται εξουσία σε οποιοδήποτε μέλος μιας πολιτισμένης κοινωνίας παρά τη θέλησή του, είναι η αποτροπή της ζημιάς των άλλων... Η μόνη δραστηριότητα για την οποία ο άνθρωπος είναι υπόλογος απέναντι στην κοινωνία, είναι αυτή που αφορά τους άλλους. Ως προς τη συμπεριφορά του απέναντι στον εαυτό του, η ελευθερία του είναι δικαιωματικά απόλυτη: Οσον αφορά το κορμί και το μυαλό του, το άτομο είναι κυρίαρχο».[107]



[1]Όλα τα στοιχεία του παρόντος προέρχονται από το Κλεάνθης Γρίβας: Κάνναβη: Μαριχουάνα - Χασίς (Ν. Σύνορα, 1993). Αγγλική έκδοση Kleanthis Grivas: Cannabis: Marihuana - Hashish (London, Minerva Press, 1997).

[2]J. Jaffe, R.Peterson, R. Hodgson: Ναρκωτικά, Τσιγάρο, Aλκοόλ (Αθήνα, Ψυχογιός, 1981), σ. 79

[3] Jaffe, Peterson, Hodgson: Addictions, (1981), σ. 81.

[4] Από δω και πέρα, το Αμερικάνικο Υπουργείο Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας θα αναφέρεται ως Υπουργείο Υγείας, για λόγους συντομίας.

[5] M. Braude και S. Szara: Pharmacology of Marihuana, Α Monograph of the National Institute on Drug Abuse (Raven Press, N.Y., 1976, τόμοι 2).

[6] Advisory on Drug Dependence Report: Cannabis ή «Wootton Report» (1968).

[7] R. DuPont: Marihuana, An Issue Comes of Age (στο Braude και Szara, 1976), τ. 1, σ. 4.

[8] Commission on Inquiry into Non-Medical Use of Drugs: Interim Report ή LeDain Report, (1970).

[9] L. Grinspoon: Marihuana Reconsidered (1977), σ. 3.

[10]Απο των R. Brotman και Fr. Suffet, καθηγητών ψυχιατρικής στην Iατρική Σχολή της Νέας Υόρκης που υποστηρίχτηκε από τoυς περισσότερους επιστήμονες που πήραν μέρος στη διάσκεψη ης Ακαδημίας Επιστημών της Ν.Υ.(1971).

[11] Department of Health: Marihuana and Health. First Annual Report to the US. Congress (1971)

[12] National Commission on Marihuana and Drug Abuse (NDMDA)Marihuana, A Signal of Misunderstanding (1972 & NDMDA: Drug Abuse in America: Problem in Perspective (1973)

[13] T. Mikuriya, ed.: Marijuana, Medical Papers (Medi-Comp Press, Oakland, California, 1973)

[14] E. Brecher: Licit and Illicit Drugs (1972).

[15] S. Rubin και L. Commitas: Canja in Jamaica (1975).

[16] P. Satz, J. Fletcher και L. Sutker: «Neurophysiologic, intellectual and personality correlates of chronic marihuana use in native Costa Ricans» (στο New York Academy of Sciences: Chronic Cannabis Use, 1977).

[17] C. Stefanis, A. Boulougouris και A. Liakos: «A Clinical and Psychophysiological Effects of Cannabis in Long-term Users» (περιλ. στο Braude και Szara, 1976)

[18] S. Rubin, P. Satz, C. Stefanis, ο.π.

[19] Γ. Αγιουτάντης, Ιατροδικαστικά Θέματα, 1971. Δ. Βαρώνος, Φαρμακολογία, 1976. Α. Κουτσελίνης, Ιατροδικαστικά Προβλήματα επί της Τοξικομανίας του «Χασίς», Αθήνα, 1971. Γ. Λογαράς, Ψυχοτρόπα και Ψυχοφαρμακολογία, 1971. Μ. Μαρσέλος, Ναρκωτικά, 1986. Α. Δαβαρούκας και Γ. Σουρέτης, Τοξικομανία, 1981. Βλ. Επιλογή βιβλιογραφίας.

[20] L. Grinspoon, o.π., σ. 243.

[21] N. Zinberg και A. Weil:«A Comparison of Marihuana Users and Non-Users», Nature, 226 (1970), 122.

[22] W. Patton:«Drug Dependence: A Socio-Pharmacological Asessment», Advance Sci. Dec.1968, σ. 200-12.

[23] L. Grinspoon, o.π., σ. 251.

[24] J. Jaffe, ο.π., σ. 77.

[25] Α. Κουτσελίνης, ο.π., σ. 75-76.

[26] A. Campbell, M. Evans, J. Thomson, M. Williams: «Cerebral Atrophy in Young Cannabis Smokers», Lancet, 2 (1971), 1219-1224.

[27] Εκθέσεις Επιτροπών ΗΠΑ και Καναδά, ο.π.

[28] L. Grinspoon, ο.π., σ. 387

[29] J. Jaffe, ο.π., σ. 76-77. ΚαιJones R., Human: Effects (of Marijuana), Marijuana Research Findings: 1976, National Institute on Drug Abuse (NIDA), Research Monograph 14 (Washington, DC, U.S. Goverment Printing Office, 1977).

[30] J. Jaffe, ο.π., σ. 74.

[31] M. Stenchever και M. Allen: «The Effect of Δ-9-tetrahydro-cannabinol in the Chromosomes of Human Lymphocytes», Amer. J. Obstet. Gynecol., 114 (1972), 821.

[32] S. Matsuyama: Cytogenic Studies of Marijuana, στο Marijuana and Health Hazards: Methodological Issues in Current Research, (N.Y., Academic Press, 1975).

[33] J. Jaffe, ο.π., σ. 75.

[34] L. Grinspoon, ο.π., σ. 390.

[35] Εκθεση Καναδικής Επιτροπής, σ. 71.

[36] Εκθεση Καναδικής Επιτροπής, ο.π., σ. 13 & 104. Και L. Grinspoon, ο.π.

[37] S. Rubin, P. Satz, C. Stefanis, ο.π.

[38] G. Arnao, ο.π., σ. 105-107.

[39] V. Rubin, P. Satz, C. Stefanis, ο.π.

[40]MarihuanaandHealth: Eτήσιες αναφορές 1976 και 1979 του Υπουργείου Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας προς το Κογκρέσσο των ΗΠΑ, U.S. PrintingOffice, Washington, 1977 και 1980 (αντιστοίχως).

[41]Ετήσια αναφορά του ΝΙΜΗ στο Αμερικάνικο Κογκρέσσο. Αναφ. από τον G. Arnao, ο.π., σ. 107.

[42] Ετήσια αναφορά του Υπουργείου Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας στο Κογκρέσσο των ΗΠΑ, με τίτλο MarijuanaandHealth (WashingtonDC, USGovermentPrintingOffice, 1979). Επίσης, L. Grinspoon, ο.π., και J. Jaffe, ο.π., σ. 78.

[43]J. Herer: TheEmperorWearsNoClothes (1992) και «Η ξεχασμένη ιστορία του Χόρτου» (περιοδικό GreenLine, Μάρτιος 1991).

[44] Στην Ελλάδα η κάνναβη αποτελούσε βασική γεωργική καλλιέργεια και εξαγώγιμο προϊόν μέχρι το 1932: «Εν Ελλάδι υπήρχαν τω 1928 δέκα εργοστάσια ασχολούμενα ειδικώς με την κλωστοϋφαντουργίαν της καννάβεως η οποία αποτελούσε εξαγωγικό είδος» (Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, λήμμα «κάνναβις», Αθήνα, 1930).

[45] Οι σπόροι της κάνναβης αποτελούν ιδεώδη τροφή για πλήθος ήμερων και άγριων πουλιών: «Μόνο το έτος 1937 καταναλώθηκαν στις ΗΠΑ 2 εκατ. τόνοι σπόρων κάνναβης ως τροφή ωδικών πτηνών.»

[46] Jaffe, Peterson, Hodgson, Addictions (1981, σ. 79).

[47] J. Herer, The Emperor Wears No Clothes (1992) , σ. 7.

[48] E. Abel, Marijuana: The first 12,000 Years (1980).

[49] Μέχρι το 18ο αιώνα, από την κάνναβη κατασκευάζονταν τα φημισμένα ιρλανδικά υφάσματά και τα περίφημα ιταλικά λινά. Μετά τον 18ο αιώνα, τα παντελόνια Levi's, τα χειροποίητα βαμβακερά υφάσματα τζιν. Και μέχρι τη μεταπολεμική περίοδο, τα αλεξίπτωτα, τα αντίσκηνα, οι σάκοι και οι σημαίες που χρησιμοποιούσε ο στρατός και η αεροπορία.

[50] R. Bonnie και Ch. Whitebread: The Marijuana Conviction, (1974).

[51] Jaffe, Peterson, Hodgson: Addictions (1981), σ. 79.

[52] L. Grinspoon: Marihuana Reconsidered (1977), σ. 219.

[53] L. Grinspoon: Marihuana Reconsidered (1977), σ. 219-220.

[54] T. Mikuriya: Marijuana in Medicine, Past, Present and Future (California Medicine, 110 /1969, σ. 34-40).

[55] R. Reynolds: “On the Therapeutic Use and Toxic Effects of Cannabis Indica”, 1890 (Lancet, 22.3.1970, σ. 637)

[56]G. Arnao: Το Απαγορευμένο Χόρτο (1978), σ. 128.

[57]Mέσω της Διεύθυνσης Τροφίμων και Φαρμάκων (FoodandDrugAdministration, FDA).

[58] To Dronabinol (Marinol) καταχωρήθηκε στον Πίνακα ΙΙ των Ελεγχόμενων Ουσιών (χορηγείται με απλή φυλασσόμενη συνταγή). Αρχικά κυριότερη ένδειξή του ήταν οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας και στη συνέχεια προστέθηκε και η ανορεξία.

[59] T. Mikuriya: “Historical Aspects of Cannabis Sativa in Western Medicine” (New Physician, 1969/904).

[60] J. Jaffe: “Cannabinoids / Marihuana” (στο Goodman και Gilman, 1990), σ. 549.

[61] Jaffe, Peterson, Hodgson: Addictions (1981), σ. 79-80.

[62] Jaffe, Peterson, Hodgson: Addictions (1981), σ. 80.

[63] To National Institute on Drug Abuse (NIDA) είναι τμήμα του Νational Institute of Mental Health (NIMH) του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ.

[64] H έρευνα έγινε με πρωτοβουλία του «Centre for the Study of Narcotics and Drug Abuse» (που είναι τμήμα του «National Institute of Mental Health» του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ) το οποίο σήμερα είναι διοικητικά γνωστό ως «National Institute on Drug Abuse» (NIDA). Τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν το 1976 στο συλλογικό έργο Pharmacology of Marihuana, A monograph of the National Institute on Drug Abuse (Raven Press, N. York, 1976), που επιμελήθηκαν από κοινού η κλινική φαρμακολόγος Monique Braude και ο βιοχημικός Stephen Szara, διευθυντικά στελέχη του ερευνητικού τμήματος του ΝΙDΑ.

[65]. R. Hepler, I. Frank, R. Petrus: “Ocular Effects of Marihuana Smoking” (στo Braude και Szara, 1976, τ. 2ος, σ. 815-824)

[66]Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά ενήλικες άνδρες ηλικίας 21-29 χρονών κατανεμημένοι σε 4 ομάδες στις οποίες χορηγήθηκε α) φυσική μαριχουάνα με κάπνισμα, β) συνθετική Δ9-THC αναμεμειγμένη με εικονικά υλικά μαριχουάνας για κάπνισμα, γ) συνθετική Δ9-THC από το στόμα και δ) ένα εικονικό φάρμακο από φύλλα μαριχουάνας χωρίς Δ9-THC.

[67] Hepler, Frank, Petrus, 1974 (στo Braude και Szara, 1976, τ. 2ος, σ. 815-824).

[68] M. Perez-Reyes, D. Wagner, M. Wall, K. Davis: “Intravenous Administration of Cannabinoids and Intraocular Pressure” (στo Braude και Szara, 1976, τ. 2ος, σ. 829-832)

[69] Ch. Carroll: Drugs in Modern Society (1993, σ. 346)

[70] J. Jaffe: “Cannabinoids / Marihuana” (στο Goodman και Gilman, 1990), σ. 549.

[71] G. Winger, F. Hofmann και J. Woods: Α Handbook on Drug and Alcohol Abuse, (1992), σ. 130.

[72] L. Grinspoon: “Marihuana” (Scientific American, 221/1969, σ. 17-25)

[73] L. Vachon, M. Fitzgerald, N. Soliday: “Single-dose effect of marihuana smoke. Bronchial dynamics and respiratory-center sensitivity in normal subjects” (New England Journal of Medicine, 1973/289:985)

[74] L. Vachon, P. Mikus, W. Morrissey, M. Fitzgerald, E. Gaensler: “Bronchial Effect of Marihuana Smoke in Asthma” (στο Braude και Szara, 1976), τ. 2ος, σ. 777-784.

[75] D. Tashkin, B. Shapiro, I. Frank: “Acute Effects of Marihuana on Airway Dynamics in Spontaneous and Experimentally Induced Bronchial Asthma” (στο Braude και Szara, 1976), τ. 2ος, σ. 785-801.

[76] J. Davis, H. Ramsey: “Antiepileptc Action of Marihuana-Active Substances” (Federation Proceedings, 8/1949), σ. 284-5.

[77] T. Mikuriya: “Historical Aspects of Cannabis Sativa in Western Medicine” (New Physician, 1969/904)

[78] J. Jaffe: “Cannabinoids / Marihuana” (στο Goodman και Gilman, 1990), σ. 549.

[79] Για τις ευφορικές ιδιότητες: Jones και Stone (1971), Weil, Zinberg και Nelson (1968) DHEW (1971). Για τις ορεξιογόνες ιδιότητες: Freedman και Rockmore (1946), Hollister, Richards και Gillespie (1968), DHEW (1971). Για τις αναλγητικές ιδιότητες: DHEW (1971). Για τις αντιεμετικές ιδιότητες: ClarksonB. (1971)

[80] Χρησιμοποιήθηκε αληθινό THC και εικονικό φάρμακο (placebo) σε δυο ομάδες ασθενών.

[81] Freedman & Rockomre (1948), Hollister (1968), Clark, Hugges & Nakashima (1970), DHEW (1971).

[82] W. Regelson, J. Butler, J. Schulz, T. Kirk, L. Peek, M. Green, M. Zalis, (1976): “Δ9-THC as an Effective Antidepressant and Appetite-stimulating Agent in Advanced Cancer Patients” (στο Braude και Szara, 1976), τ. 2ος, σ. 763-776.

[83] R. Noyes, S. Bruk, D. Baran, A. Canter: “Analgesic Effects of Δ9-THC” (στo Braude και Szara, 1976), τ. 2ος, σ. 833-836)

[84] L. Harris, A. Munson, R. Carchman: “Antitumor properties of Cannabinoids” (στo Braude και Szara, 1976, τ. 2ος, σ. 749-762)

[85] A. Singer: «Marihuana: Chemistry, pharmacology and patterns of social use» (Ann. NYAS, 191/1971 σ. 253-261). A. Zimmerman, D. McClean: «Action of Narcotic and hallucinogenic agents on the cell cycle» (στο Drugs and Cell Cycle, N.Y., Academic Press, 1973). J. Levy, A. Munson, L. Harris, W. Dewey: «Effects of Δ8 and Δ9-tetrahydrocannabinol on immune response in mice» (Pharmacologist, 16/1974, σ. 256).

[86] C. Lucthenberger (1973): «Effects of marihuana and tobacco smoke on human lung physiology» (Nature, 241/1973, σ. 137-139). R. Kolodny: «Depression of plasma testosterone levels after chronic intensive marihuana use», (New England Journal of Medicine, 290/1974, σ. 872-874). M. Stenchener: «Chromosome breakage in users of marihuana» (Amer. Journal of Obstetrics and Gynaecology, 118/1974, σ. 106-113). J. Jaffe: «Cannabinoids/Marihuana» (στο Goodman και Gilman, 1990), σ. 553.

[87] L. Harris, A. Munson, R. Carchman: «Antitumor properties of Cannabinoids».(στo Braude και Szara, 1976), τ. 2ος, σ. 761.

[88] L. Grinspoon: Marihuana Reconsidered (1977), σ. 220, 223, 224.

[89] S. Allentuck, K. Bowman (1942): «The Psychiatric Aspects of Marihuana Intoxication» (American Journal of Psychiatry, 99/1942, σ. 250).

[90] L. Thompson, R. Proctor R.: «Ryrahexyl in the Treatment of Alcoholic and Drug Withdrawal Conditions» (North Carolina Medical Journal, 14/1953, σ. 520-523).

[91] D. Musto: The American Disease: Origins of Narcotic Control (1987), σ. 231

[92] Ο νόμος HaleBogg'sBill (1951) προέβλεπε 5 χρόνια φυλάκισης (αν επρόκειτο για πρώτη καταδίκη) και έως ισόβια (αν επρόκειτο για δεύτερη καταδίκη) για την κατοχή ή τη χρήση οποιασδήποτε παράνομη ουσίας. Και θέσπιζε την ποινή του θανάτου για πώληση ηρωίνης από ενήλικες σε άτομα κάτω των 18 χρονών.

[93] Οπως τα InvestigationNewDrug (IND) που ρυθμίζονται με ειδικά πρωτόκολλα.

[94] Εχει συγκροτηθεί ένα «Διεθνές Ιατρικό Κίνημα για τη Μαριχουάνα» με έδρα το SanFrancisco, για το συντονισμό των προσπαθειών των γιατρών στην κατεύθυνση να γίνει σεβαστό το αίτημα ότι σε ιατρικά θέματα πρέπει «να αποφασίζουν οι γιατροί, όχι οι πολιτικοί.» International Medical Marijuana Movement, San Francisco Headquarters, 3745 Seventeenth Street, San Francisco, CA 94114, USA.

[95] M. Pomeroy, J. Fennelly, M. Towers: “Prospective Randomized Double-Blind Trial of Nabilone versus Dronabinol in the Treatment of Cytoxic-Induced Emesis”, (Cancer Chemotherapy and Pharmacology 17/1986, σ. 285-288). M. Manzo: “Dronabinol and Nabilone Ease Cancer Chemotherapy”, (Nursing 18/1988, σ. 81).

[96] Το Νabilone καταχωρήθηκε στον πίνακα 2 των Ελεγχόμενων Ουσιών με την αφελή αιτιολογία ότι «προκαλεί υποκειμενικά αποτελέσματα παραπλήσια αυτά της Δ9-THC», παρά το γεγονός ότι οι παρενέργειές του είναι ασήμαντες σε σύγκριση μ' αυτές των μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενων φαρμάκων. Κι αυτό επειδή έπρεπε να «αποτραπεί» το κοινό από τη χρήση του για μη-ιατρικούς λόγους.

[97]Θεραπευτικό μέσο που εξοβελίστηκε από το ιατρικό οπλοστάσιο για περισσότερο από μισό αιώνα, λόγω της κυριαρχίας του κατασταλτικού παραλογισμού.

[98] US Department of Health and Welfare (DHEW), National Institutte of Mental Health (NIMH): Marihuana and Health. Annual Report to the US Congress, 1972. (Το NIMH είναι τμήμα του Υπουργείου Υγέίας των ΗΠΑ).

[99]HMellonBank του Pittsburgh ήταν μια από τις έξι μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ το 1937.

[100] J. Golby, DuPont Dynasties (Lyle Stewart, 1984). Η αυτοκρατορία DuPont δημιουργήθηκε από την ομώνυμη οικογένεια των «ληστοβαρόνων» (έτσι ονομάζονται στις ΗΠΑ όσοι αναδείχτηκαν σε παράγοντες οικονομικής ισχύος εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο). Το 1902 η DuPont έλεγχε τα δύο τρίτα της εθνικής παραγωγής εκρηκτικών υλών και το 40% του εφοδιασμού των Ενόπλων Δυνάμεων.

[101] Η απαγόρευση της κάνναβης το 1937 είχε προδιαγραφεί σ' ένα μεγάλο βαθμό μεταξύ 1926-1936 όταν ο WallaceCarothers, κορυφαίος χημικός των εργαστηρίων της DuPont πέτυχε να συνθέσει το νάιλον με υλικά πετροχημικής προέλευσης.

[102] L. DuPont (στο Popular Mechanics, June 1938), σ. 805.

[103] Hearst Paper Manufacturing Division.

[104] D. Musto «Opium, Cocaine and Marijuana in American History» (1991), σ. 36.

[105] US Department of Agriculture, Hemp for Victory (1942). Το φιλμ διατίθεται σήμερα σε βιντεοκασέτα από την HEMP (Help End Marijuana Prohibition, 5632 Van Nuys Blvd., Suite 210, Van Nuys, CA 91401, USA).

[106] US Department of Agriculture, Ag. Extension Leaflet 25, Μάρτιος 1943.

[107] John Stuart Mill: On Liberty (1859). Ελληνική έκδοση: Περί Ελευθερίας (Επίκουρος, 1983), σ. 32.

Pin It