ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 3 Μαϊου 1999
Γράφει από το ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ
ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ πίσω από τον «Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσόβου».
Οι ΗΠΑ, η CIA και ο πόλεμος για το μονοπώλιο των ναρκωτικών.
Το πορτραίτο του UCK: Απελευθερωτικό Κίνημα ή Συμμορία τρομοκρατών
Ποιοι θέλουν τον UCK
διεθνές καρτέλ ηρωίνης
UCK: «Πατριωτισμός» και Μισθοφόροι
Ο αυτοαποκαλούμενος «Απελευθερωτικός Στρατός του Κόσσοβου» είναι μια συμμορία μισθοφόρων που, από την αρχή της εμφάνισής του, δεν κατάφερε να "στρατολογήσει" παρά μόνο 1-2 χιλιάδες άτομα που πρόσφατα αυξήθηκαν σε 5 χιλιάδες (Washington Post: Balkans Report).
Ο UCK έκανε την εμφάνισή του το 1996 με μια δήλωση προς τους εκδότες των αλβανόφωνων εφημερίδων του Κόσσοβου και τη «Ντόϊτσε Βέλε» (20-6-1999) και, έκτοτε, αναπτύσσει τρομοκρατική δραστηριότητα, με επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και κυβερνητικών τμημάτων και σταθμών, Σέρβων και Μαυροβούνιων και Αλβανόφωνων που δεν συμφωνούν με τους σκοπούς, τη θεωρία και την πρακτική του UCK.
Σκοπός του UCK είναι η απόσχιση του Κόσσοβου από τη Γιουγκοσλαβία και η συμβολή του στη συγκρότηση της «Μεγάλης Αλβανίας». Επικεφαλής του UCK είναι ο Hashim Thaqui, 30 ετών, ο αυτοαποκαλούμενος «Φίδι», που ήταν επικεφαλής της αλβανόφωνης αντιπροσωπείας στις συναντήσεις του Ραμπουγέ. (Washington Post: Balkans Report)
Στις ετήσιες Εκθέσεις για την Τρομοκρατία του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, μέχρι το 1998, ο UCK κατείχε εξέχουσα θέση μεταξύ των τρομοκρατικών οργανώσεων. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του James Rubin, εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών το 1998:
"Οι ΗΠΑ έχουν σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια τόσο των Σέρβων όσο και των Αλβανών πολιτών στο Κόσοβο. Ανησυχούμε για τις επιθέσεις κατά Σέρβων πολιτών στο Κόσοβο από εξτρεμιστικές ομάδες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και ο Απελευθερωτικός Στρατός Κοσσόβου (UCK). Όπως αναφέρθηκε, τις τελευταίες εβδομάδες ένας αριθμός Σέρβων πολιτών έχει απαχθεί από ένοπλες Αλβανικές ομάδες. Μια τέτοια δραστηριότητα δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Οι απαχθέντες πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως και χωρίς όρους. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η ομηρία και η απαγωγές πολιτών θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας από τους ερευνητές του ICTY."
Μέχρι το 1998, οι αμερικανικές υπηρεσίες δημοσίως κατήγγειλαν αλλά ανεπισήμως υπέθαλπαν τη δράση του UCK. Η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει όταν στις 24 Ιουνίου 1998, ο αμερικανός μεσολαβητής Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ συναντήθηκε (και φωτογραφήθηκε) με άνδρες του UCK στο χωριό Γιούνικ, πράγμα που εγκαινίασε την επίσημη συνεργασία του αμερικανικού παράγοντα με τον UCK, που ξεκινάει από την πολιτική χρησιμοποίησή του για την επίτευξη των αμερικανικών σχεδίων στην περιοχή (από τον Ιούνιο 1998) μέχρι την οικονομική ενίσχυσή του με απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου (Απρίλιος 1999).
Ο UCK διαθέτει δύο στρατόπεδα εκπαίδευσης στη βόρεια Αλβανία που, ουσιαστικά βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ιδιωτικού στρατού του Σαλί Μπερίσα, στρατού που, από άποψη αριθμού ανδρών και ισχύος, είναι ισοδύναμος με τον επίσημο Αλβανικό στρατό. Άλλα στρατόπεδα υπάρχουν στο Λίβανο, Αφγανιστάν και Σουδάν.
Ένα σημαντικό μέρος των μελών του UCK αποτελείται από μισθοφόρους που αμείβονται με 5-15 χιλιάδες μάρκα το μήνα, ανάλογα με την πείρα και την ειδικότητά τους, και εκπαιδεύονται από Άγγλους και Γερμανούς. Σ' αυτούς περιλαμβάνονται ισλαμιστές από τις πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες (όπως η Γερμανία, με επίκεντρο το Μόναχο) και μουζαχεντίν από διάφορες ισλαμικές χώρες.
Σε μάχες του γιουγκοσλαβικού στρατό με τον UCK στις 18-19 Ιουλίου 1998, σκοτώθηκαν μισθοφόροι από την Υεμένη (Αμπντουλάχ Αμπού, Μοχάμετ Αμπού, Ουμέρ Αμπού και Χαζμα Αμπού), από τη Σαουδική Αραβία (Ελάντ Εμπού, Ζουμπέρ Εμπού, Μουμπάρεκ Εμπού, Ραχάμ Εμπού και Σαλεχ Εμπού) και άλλες χώρες.
Η Αλβανική τηλεόραση προβάλλει σε καθημερινό της πρόγραμμα τις δραστηριότητες του UCK.
UCK: Χρηματοδότηση και Ηρωίνη
Βασικότερη πηγή χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων του UCK (που αποτελεί τον κύριο κορμό της Αλβανικής Μαφίας) είναι η διακίνηση και η εμπορία της ηρωίνης. Θέσεις κλειδιά για την ανάπτυξη αυτής της δραστηριότητας είναι η Πρίστινα, τα Σκόπια, το Σκέντερ, η Βράτνιτσα, η Μπλάστιτσα, το Γκόστιβαρ και η Τροπόγια. Όπως προκύπτει από τις αναφορές των αντιναρκωτικών υπηρεσιών των διαφόρων χωρών, η Αλβανική Μαφία και ο UCK ελέγχει:
α) Tο 100% της διακίνησης και της μαύρης αγοράς σύνολο της μαύρης αγοράς στην Αλβανία, τα Σκόπια, την Κροατία, τη Σλοβενία.
β) Tο 80% της μαύρης αγοράς της ηρωίνης στην Ουγγαρία (εφημ. Magyar Hirlap και Nasa Borba 31/3/1998), την Ελβετία (όπου κρατούνται πάνω από 500 αλβανόφωνοι για διακίνηση ηρωίνης) και τη Γερμανία (με το Μόναχο ως βασικό κέντρο για τις δραστηριότητες του UCK).
γ) Eνα μεγάλο μέρος της μαύρης αγοράς στην Ιταλία (όπως αποδείχθηκε μετά την Επιχείρηση Μακεδονία της ιταλικής αστυνομίας στις 18/5/98).
δ) Ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό της μαύρης αγοράς στην Ελλάδα, τη Βρετανία και την Ισπανία.
Με δεδομένο ότι από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, η παγκόσμια διακίνηση και εμπορία της ηρωίνης και της κοκαΐνης γίνεται από Δίκτυα που ελέγχονται από τη CIA και ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για καμιά συμμορία να παρεμβληθεί σ' αυτό το πεδίο χωρίς την "έγκριση" της εν λόγω υπηρεσίας (Κ. Γρίβας, Πλανητική κυριαρχία και "ναρκωτικά"), είναι φανερό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία που αποβλέπει:
α) Στη σταδιακή εκτόπιση από τη μαύρη αγορά των παραδοσιακών δικτύων και στην αντικατάστασή τους από το Αλβανικό Δίκτυο. Αυτό επιτελείται με τον ίδιο ακριβώς που, στη δεκαετία του 1960, μέσω του αποκαλούμενου Μεγάλου Πραξικοπήματος της Ηρωίνης που καθοδηγήθηκε από τον Λευκό Οίκο, εκτοπίστηκε από τη διεθνή σκηνή το Γαλλικό Δίκτυο της Κορσικανικής Μαφίας της Μασσαλίας και αντικαταστάθηκε από το Δίκτυο της Ν.Α. Ασίας με επικεφαλής τον αρχιμαφιόζο Σάντο Τραφικάντε τζούνιορ, κάτοχο διπλωματικού διαβατηρίου, το οποίο οργανώθηκε και ελέγχονταν από τη CIA. (βλ. Κ. Γρίβας, Πλανητική Κυριαρχία και "Ναρκωτικά", Αθήνα, 1997).
β) Στη διασφάλιση του μονοπωλιακού ελέγχου των ΗΠΑ στη διακίνηση και την εμπορία της ηρωίνης που παράγεται στη νέα οπιοπαραγωγό περιοχή που πρόβαλε στο διεθνές προσκήνιο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, όπως κατέδειξε η ιστορική έρευνα, η CIA αναδιοργάνωσε, ενίσχυσε και ισχυροποίησε τα τρία σημαντικότερα και μεγαλύτερα δίκτυα που έλεγχαν την παγκόσμια διακίνηση της ηρωίνης κατά τη μεταπολεμική περίοδο: Την Αμερικανο-σικελική μαφία, την Κορσικάνικη μαφία και την Κινέζικη μαφία. Χάρη στη βοήθεια που τους παρασχέθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αυτές οι εκφάνσεις του οργανωμένου εγκλήματος, μετεξελίχτηκαν από συμμορίες περιορισμένης τοπικής εμβέλειας σε αληθινά διεθνή δίκτυα διακίνησης απαγορευμένων ουσιών, που έπαιζαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη συντήρηση των οικονομικών και πολιτικών ισορροπιών στον πλανήτη.
Σήμερα, οι ίδιες υπηρεσίες προωθούν τη μετεξέλιξη της Αλβανικής μαφίας από τοπική συμμορία σε διεθνές δίκτυο διακίνησης και εμπορίας των τεράστιων ποσοτήτων ηρωίνης που παράγονται στη νέα, προνομιούχα οπιοπαραγωγό περιοχή του σημερινού κόσμου. Προς δόξα της αμερικανικής αυτοκρατορίας και του αμερικανικού "πολέμου κατά των ναρκωτικών".
UCK: Απελευθερωτικό κίνημα ή Συμμορία;
Σε σχέση με το χαρακτήρα του λεγόμενου «Απελευθερωτικού Στρατού του Κόσσοβου» (εάν πρόκειται για απελευθερωτικό κίνημα ή τρομοκρατική συμμορία), πέρα από τις ενδελεχείς προσεγγίσεις της θεωρίας και της πρακτικής του UCK που επιχειρούν οι διάφοροι αναλυτές, θα μπορούσαν να τεθούν τρία τουλάχιστον κρίσιμα ερωτήματα, που βοηθούν ουσιαστικά οποιαδήποτε προσπάθεια προσδιορισμού της φύσης του UCK:
α) Υπάρχει κανένα άλλο απελευθερωτικό κίνημα στην ιστορία που να πέτυχε να στρατολογήσει μόνο 1-2 χιλιάδες άτομα, τη στιγμή που διατείνεται ότι "εκφράζει" 1,6 εκατομμύρια ανθρώπους σε μια περιοχή με 1,8 εκατομμύρια κατοίκους";
β) Υπάρχει κανένα άλλο απελευθερωτικό κίνημα στην ιστορία που να στήριξε τη δράση του στις υπηρεσίες μισθοφόρων "στρατιωτών της τύχης" ή έμμισθων φονιάδων;
γ) Υπάρχει κανένα άλλο απελευθερωτικό κίνημα στην ιστορία που ο ηγέτης του να επέλεξε το «επαναστατικό» προσωνύμιο «Φίδι» και ο υπαρχηγός του το «Σουλτάνος»;
UCK και ΡΚΚ: Μια «αφελής» απορία
Από ορισμένους κύκλους γίνεται σύγκριση του UCK και του κουρδικού PKK προκειμένου να δημιουργηθεί σύγχυση με τη διατύπωση "αφελών" ερωτήσεων του τύπου "γιατί υποστηρίζετε το PKK και όχι τον UCK που και οι δύο επιδιώκουν την ανεξαρτησία των λαών τους, με την απόσπαση εδάφους από τη χώρα στην οποία αναπτύσσουν τη δράση τους;"
Σε σχέση μ' αυτό (και ανεξάρτητα από τις προσωπικές θέσεις του καθενός απέναντι στο PKK), θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το PKK και ο UCK δεν συνιστούν συγκρίσιμα μεγέθη για τον απλούστατο λόγο ότι:
α) Το UCK δρα στο έδαφος ενός κυρίαρχου κράτους, επιδιώκοντας την απόσπαση ενός μέρους του εδάφους του. Αντίθετα το PKK δρα σε έδαφος που κατέχεται στρατιωτικά από την Τουρκία (κυρίως) το Ιράκ και το Ιράν (δευτερευόντως), έδαφος στο οποίο, με βάση τη Συνθήκη των Σεβρών, οι Κούρδοι είχαν το δικαίωμα να οικοδομήσουν το δικό τους κράτος (δηλαδή πρόκειται για έδαφος που με την προαναφερόμενη διεθνή συνθήκη, αναγνωρίστηκε ότι ανήκε στους Κούρδους).
β) To UCK, παρόλο που κινείται σ' ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον από την άποψη της πληθυσμιακής σύνθεσης, αδυνατεί να προσελκύσει ικανό αριθμό εθελοντών Αλβανόφωνων και χρησιμοποιεί μισθοφόρους. Αντίθετα, το PKK στηρίζει την ύπαρξη και τη δράση του στην εθελοντική στρατολόγηση Κούρδων.
Κλεάνθης Γρίβας
