Μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη σκακιέρα
ΟΧΙ
Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τους πολιτικούς υπαλλήλους του χρηματοπιστωτικού συστήματος
Κλεάνθης Γρίβας
«Για την τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα, δεν ευθύνεται η Ευρώπη, ούτε η σημερινή κυβέρνηση. Ευθύνονται οι απολύτως διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ που κυβέρνησαν την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες».
Ζίγκμαρ Γκάμπριελ
Γερμανός αντικαγκελάριος ,
ομιλία στη γερμανική βουλή, 1/7/2015
Αυτές ακριβώς «οι απολύτως διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ»(που «λαδώνονταν» διαρκώς από την «ανεύθυνη» Ευρώπη) συγκροτούν τον πυρήνα μιας λυσσαλέας εκστρατείας κατατρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας με στόχο την επιβίωσή τους μέσω υπερψήφιση του «Ναι», χρησιμοποιώντας ως βασικό εργαλείο τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και τις (κατά τον John Swinton) «διανοούμενες πόρνες» που τα υπηρετούν. [βλ. παρακ. Σημείωμα Νο. 2]
ΟΧΙ
• Επιλέγω «Όχι» έχοντας επίγνωση ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την ιστορία μας αυτοσχεδιάζοντας διαρκώς σ’ ένα γενικό πλαίσιο που καθορίζεται από την αναγκαιότητα γιατί «η ιστορία είναι ένα θέατρο που δεν έχει θεατές. Έχει μόνο ηθοποιούς [όλους εμάς]. Κανένας δεν παρακολουθεί απ’ έξω την παράσταση. Όλοι συμμετέχουν».
• Επιλέγω «Όχι» έχοντας απόλυτη πεποίθηση ότι σε συνθήκες διαρκούς αναγκαστικού αυτοσχεδιασμού, κανένας δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι κατέχει την «απόλυτη αλήθεια» χωρίς να αποτελεί αντικείμενο όχι πολιτικής κριτικής αλλά ψυχιατρικής διερεύνησης.
• Επιλέγω «Όχι» γιατί δεν θέλω να μετασχηματιστώ από πολίτης σε δούλο με τη θέλησή μου, έχοντας εσωτερικεύσει τη δουλεία μου.
Το πλαίσιο της αντιπαράθεσης
Η ιστορία είναι δημιουργία. Αλλά μια δημιουργία που δεν παράγεται εκ του μηδενός, ούτε επιτελείται στο κενό. Ακριβώς επειδή εμπεριέχει το παρόν και το μέλλον, συντελείται μέσα σ’ ένα αξεδιάλυτο πλέγμα αναγκαιότητας και τυχαιότητας. Η αναγκαιότητα έχει τις ρίζες της στο παρελθόν και καθορίζει τις συνθήκες πάνω στις οποίες θα δράσει η τυχαιότητα, για να αναδυθεί ένα πρόπλασμα του μέλλοντος.
Ο άνθρωπος είναι μια τραγική ύπαρξη, γιατί βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με μια αντινομική κατάσταση: Μπορεί να έχει συνείδηση της αναγκαιότητας, αλλά δεν μπορεί να έχει επίγνωση του τυχαίου.
Συνεπώς, είναι καταδικασμένος να διαμορφώνει την πορεία του υπό την επίδραση της αναγκαιότητας (της οποίας μπορεί να έχει επίγνωση) και του τυχαίου (που η επίγνωσή του είναι αδύνατη), ξέροντας ότι αυτή η πορεία μπορεί να τροποποιείται διαρκώς από το τυχαίο.
Έτσι, παρά την αφόρητη ανοητολογία των κατόχων της απόλυτης αλήθειας των μεταφυσικών «νόμων της ιστορίας», η ιστορία είναι αέναη δημιουργία. «Η ιστορία είναι ένα θέατρο που δεν έχει θεατές. Έχει μόνο ηθοποιούς [όλους εμάς]. Κανένας δεν παρακολουθεί απ’ έξω την παράσταση. Όλοι συμμετέχουν».
Το γενικό πλαίσιο-μήτρα του σεναρίου έχει γραφεί από πριν (αναγκαιότητα) αλλά ως ηθοποιοί είμαστε καταδικασμένοι να εφευρίσκουμε διαρκώς τον ρόλο μας, αυτοσχεδιάζοντας εν θερμώ (τυχαιότητα).
Οι αντιπαρατιθέμενοι
Έτσι, μέσα από ένα δρόμο διάσπαρτο με αυτοσχεδιασμούς (πιέσεις, εκβιασμούς, ταλαντεύσεις, συμβιβασμούς, υπαναχωρήσεις, μιντιακά και επικοινωνιακά παιχνίδια), φτάσαμε στο κομβικό σημείο μιας αντιπαράθεσης που μορφοποιείται στην επιλογή «Ναι» ή «Όχι», μέσω της οποίας αντιπαρατίθενται:
• Από τη μια μεριά οι πολιτικοί υπάλληλοι των δανειστών,ως εκπρόσωποι της πιο επιθετικής έκφανσης της Διεθνούς του Εγκλήματος (του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποτελεί την πιο αδίστακτη και ανθρωποβόρα μορφή του οργανωμένου εγκλήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας). Και
• Από την άλλη η Ελλάδα, μια μικρή χώρα (με μόλις το 2% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Δ’ Ράιχ) που βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης ύστερα από 40 χρόνια κατοχής από μια αδίστακτη ληστρική δικομματική κλεπτοκρατία, που κάποτε πρέπει να λογοδοτήσει για την μειοδοτική λειτουργία, τον παρασιτικό βίο και τα άνομα έργα της.
• Με τους πρώτους έτοιμους να κατασπαράξουν τη δεύτερη.
Η τελική φάση
Ύστερα από πέντε μήνες εξαντλητικών «διαπραγματεύσεων», η σκακιστική αναμέτρηση βρίσκεται στην τελική της φάση.
• 26 Ιουνίου. Οι δανειστές κάνουν την πρώτη λάθος κίνηση στο σκάκι: θέτουν στην Ελλάδα ένα τελεσίγραφο (ένα πακέτο μέτρων που μετατρέπουν τη χώρα σε δουλοπαροικία χρέους εις το διηνεκές) με τη μορφή του «πάρτο ή φύγε», το οποίο η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να απορρίψει (γιατί η αποδοχή του θα σήμαινε ότι στέφθηκε με επιτυχία το σχέδιο των δανειστών για ανατροπή της κυβέρνησης , δεδομένου ότι η κυβέρνηση -ακόμη κι αν ήθελε να αυτοκτονήσει πολιτικά αποδεχόμενη το τελεσίγραφο- δεν θα μπορούσε να το περάσει από τη Βουλή, διατηρώντας τη δεδηλωμένη).
• 27 Ιουνίου. Η ελληνική κυβέρνηση, κάνοντας χρήση του μόνου εργαλείου που της επιτρέπει να αποδείξει ότι δεν μπλοφάρει (γιατί θεωρεί ότι παίζει σκάκι και όχι πόκερ με το πιστόλι πάνω στο τραπέζι όπως οι δανειστές), απορρίπτει το τελεσίγραφο και καλεί τον ελληνικό λαό που θα υποστεί τις συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων, να αποφασίσει με δημοψήφισμα εάν αποδέχεται ή απορρίπτει το «πακέτο» των δανειστών.
• 28 Ιουνίου. Αιφνιδιασμένοι οι δανειστές κάνουν μια νέα κίνηση: Θυσιάζουν έναν «στρατιώτη» τους (αποδεχόμενοι την επαναφορά του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία στο 13% από το 23% που είχαν επιβάλλει οι ίδιοι προηγουμένως) και απαιτούν ως αντάλλαγμα την παράδοση του «βασιλιά» μας (αποδοχή του ίδιου πακέτου μέτρων που θα καταδικάσουν την ελληνική κοινωνία σε μόνιμη κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης ή/και ακύρωση του δημοψηφίσματος). Η ελληνική κυβέρνηση αποκρούει την «προσφορά».
• 29 Ιουνίου. Οι δανειστές επιχειρούν μια νέα κίνηση: Θυσιάζουν έναν «αξιωματικό» τους (την «υπόσχεση» της έναρξης της διαδικασίας αναδιάρθρωσης του χρέους από το Φθινόπωρο του 2015) και επιμένουν να απαιτούν ως αντάλλαγμα τον «βασιλιά» μας (ακύρωση του δημοψηφίσματος και αποδοχή του ίδιου πακέτου μέτρων).
• 30 Ιουνίου. Οι δυνάστες απαντούν με μια επιθετική κίνηση οπλίζοντας το «περίστροφο» που έχουν στο τραπέζι(απορρίπτουν ομόφωνα την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για μικρή παράταση του ισχύοντος προγράμματος «διάσωσης»).
Ναι ή Όχι
Έτσι, φτάσαμε στις 5 Ιουλίου 2015 και στην επιλογή ανάμεσα στο Ναι ή το Όχι
• Εάν οι πολίτες επιλέξουν ΟΧΙ
υπάρχει δυνατότητα η αντιπαράθεση μεταξύ θυτών και θυμάτων να λήξει με ισοπαλία. Οι δανειστές θα μπορούσαν να θυσιάσουν την «βασίλισά» τους και η ελληνική πλευρά τη δική της, αφήνοντας ανέπαφους τους «βασιλιάδες». Ισοπαλία σημαίνει αμοιβαίες ουσιαστικές υποχωρήσεις που δεν θα διατυπωθούν με όρους «νικητών» και «ηττημένων». Γιατί, είναι έσχατη αφέλεια να θεωρεί κανείς ότι η ηγεμονική δύναμη της σημερινής Γερμανικής Ευρώπης θα αποδεχόταν ποτέ να εμφανιστεί ως «ηττημένη».
• Εάν οι πολίτες επιλέξουν ΝΑΙ
οι δανειστές θα νομιμοποιήσουν το «δικαίωμά» τους να εξαθλιώσουν ακόμα πιο περισσότερο την ελληνική κοινωνία με ένα αφανιστικό καινούριο «μνημόνιο» και να επιβάλλουν στην Ελλάδα μια κατάσταση χρεο-δουλοπαροικίας εις το διηνεκές. Ενώ, οι Έλληνες θα στερηθούν (με την ψήφο τους) το δικαίωμά τους να εναντιώνονται στις συνέπειες που θα υποστούν από την εφαρμογή αυτού του νέου πακέτου εξαθλιωτικών μέτρων, στο οποίο θα έχουν προσχωρήσει οι ίδιοι εκ των προτέρων.
Και οι συνέπειες θα είναι σκληρές, εάν ρίξει κανείς μια ματιά στα μέτρα που περιλαμβάνει το πακέτο εξαθλίωσης που προτείνεται από τους δανειστές. [βλ. παρακ. Συνοδευτικό Σημείωμα Νο. 1]
Μπορούμε να επιλέξουμε «Ναι» ή «Όχι», έχοντας πάντα υπόψη ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την ιστορία μας. Γιατί «η ιστορία είναι ένα θέατρο που δεν έχει θεατές. Έχει μόνο ηθοποιούς [όλους εμάς]. Κανένας δεν παρακολουθεί απ’ έξω την παράσταση. Όλοι συμμετέχουν».
Και υφίστανται τις συνέπειες της συμμετοχής και των επιλογών τους...
Κλεάνθης Γρίβας
Υ.Γ. Πριν ψηφίσετε, θα έπρεπε να δείτε το αριστουργηματικό φιλμ ΝΟ (ΟΧΙ) του χιλιανού σκηνοθέτη Pablo Larraín (Χιλή, 2012).
Σημείωμα 1
«ΝΑΙ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΚΡΟΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ
Νομιμοποίηση των δύο κειμένων των δανειστών της 25ης και της 28ης Ιουνίου 2015
(το τελευταίο δόθηκε ως τελεσίγραφο), με τα οποία απαιτούν:
• Επιβολή 23% ΦΠΑστην Εστίαση
• Επιβολή 23% ΦΠΑ στα ξενοδοχεία(εκ των υστέρων αναθεωρήθηκε στο 13%)
• Επιβολή προκαταβολής φόρου 100% σε εταιρίες και ελεύθερους επαγγελματίες
• Κατάργηση των εκπτώσεων φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο, φόρος εισοδήματος)
• Περικοπή των δαπανών για κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ) κατά €900 εκατ. (0,5% του ΑΕΠ)
• Άμεσος περιορισμόςτων πρόωρων συντάξεων(άμεσος)
• Κατάργησητου ΕΚΑΣ (σταδιακά)
• Εφαρμογή μνημονιακού νόμου 3863/2010 για το ασφαλιστικό
• Επιβολή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων
μόνο από ίδιους πόρους
• Κατάργηση όλων των εισφορών υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία (πράγμα που σημαίνει μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από €700 εκατ.)
• Αύξηση κρατήσεων για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις (από το 4% στο 6%)
• Πάγωματων συντάξεων ως το 2021
• Θέσπιση των ομαδικών απολύσεων
• Καμία επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων χωρίς την άδεια των δανειστών
• Μείωσητου ακατάσχετου των €1500 στις καταθέσεις
• Αύξηση του ισχύοντος επιτοκίου για τη ρύθμιση οφειλών
• Μείωση των μισθών στο δημόσιο
• Εφαρμογή των εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, Κυριακές, κ.α.).
• Επιβολή συντριπτικών πληγμάτων στο ελληνικό φάρμακο.
• Ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας)
• Πώληση των μετοχών του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο
• Μη επιβολή έκτακτης εισφοράς 12 %στα κέρδη άνω των 500.000 για τη χρήση του 2014
• Όχι στην επάνοδο των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών στα επίπεδα του 2014
• ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ (κατά 700 εκατ. το 2016 και 2017)
Σημείωμα 2
ΜΜΕ:
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ»
Eν όψει του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου 2015, οι «διανοούμενες πόρνες» (κατά τον επιφανή δημοσιογράφο John Swinton) των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης έχουν αποδυθεί σε μια λυσσαλέα εκστρατεία κατατρομοκράτησης, με στόχο να καθοριστεί η μοίρα της ελληνικής κοινωνίας, σύμφωνα με τα συμφέροντα των εργοδοτών τους
O John Swinton (*) όταν μια νύχτα του 1880 σε μια σύναξη δημοσιογράφων κάποιος έκανε μια πρόποση «στο ανεξάρτητο του Τύπου», απάντησε:
«Δεν υπάρχει κάτι,μέχρι τη σημερινή μέρα στην Αμερική,που να χρίζει τον τίτλο ‘ανεξάρτητος Τύπος’. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Δεν υπάρχει ούτε ένας από εσάς που να τολμάει να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνετε ξέρετε εκ των προτέρων ότι δεν θα τυπωθεί ποτέ.
Πληρώνομαι για να κρατάω τις έντιμες απόψεις μου έξω από την εφημερίδα με την οποία συνδέομαι. Άλλοι από εσάς λαμβάνετε παρόμοιους μισθούς για παρόμοια θέματα και όποιος από εσάς φανεί τόσο ανόητος ώστε να γράψει ειλικρινείς απόψεις, θα βρεθεί στο δρόμο να ψάχνει για άλλη δουλειά. Αν επέτρεπα στις ειλικρινείς απόψεις μου να εμφανιστούν στην εφημερίδα μου, πριν περάσουν 24 ώρες, θα έχανα τη δουλειά μου.
Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφορα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλει, να κολακεύει το θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους τουγια το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ‘ανεξάρτητο Τύπο’.
Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων.Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
(*) John Swinton (1829-1901): διακεκριμένος Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα New York Times (1860-1870) και της προοδευτικής εφημερίδας The New York Sun (1875-1897). Ανάμεσα στις σημαντικές επιτυχίες που είχε ως δημοσιογράφος, συγκαταλέγεται η συνέντευξη που πήρε από τον Karl Marx τον Αύγουστο 1880 και δημοσιεύτηκε στην προοδευτική εφημερίδα Sun στις 6 Σεπτεμβρίου 1880.
Σταχυολόγηση
Οι υπάλληλοι του συστήματος αλλάζουν γλώσσα(2 Ιουλίου 2015)
Γερούν Ντάισελμπλουμ: «Ένα ΝΑΙ προσφέρει περισσότερη ‘προοπτική’ για συζήτηση. Αν κερδίσει το στρατόπεδο του ΟΧΙ, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη Grexit». (συνέντευξη τύπου 2/7/2015)
Πιερ Μοσκοβισί: «Η Ελλάδα θα είναι μέλος της Ευρώπης όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα». (2/7/2015)
Ματέο Ρέντσι: «Ανεξάρτητα από την έκβαση του δημοψηφίσματος, η διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί. Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το ευρώ» (Reuters, 2/7/2015).
Ενας οικονομολόγος καταγγέλει
Τομά Πικετί: «Το σχέδιο που προτείνουν οι δανειστές στην Ελλάδα, είναι κακό και υφεσιακό και η απάντηση σε αυτό είναι «ΟΧΙ»… Εκείνοι που πιστεύουν ότι η έξοδος μιας χώρας θα επέτρεπε να επιβληθεί πειθαρχία και σταθερότητα στην Ευρωζώνη είναι μαθητευόμενοι μάγοι. Στην πραγματικότητα, η έξοδος μιας χώρας θα τράνταζε το σύνολο της ζώνης. Θα ήταν πιθανώς η αρχή του τέλους». (συνέντευξή στη βελγική εφημερίδα Le Soir)
Ο Σουλτς εξηγεί το σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Τσίπρα
2 Ιουλίου 2015
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς εξηγεί στη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, «πως θα τελειώσουμε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Τα βήματα (όπως τα περιγράφει ο ίδιος) είναι:
«Ναι στο δημοψήφισμα. Πτώση Τσίπρα. Κυβέρνηση τεχνοκρατών με λογική συμφωνία. Τέλος εποχής για ΣΥΡΙΖΑ».
Ο Μάρτιν Σουλτς αναφέρει ότι «εάν ο ελληνικός λαός ψηφίσει ΝΑΙ στο πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων και επομένως υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη, ο Αλέξης Τσίπρας, κατά λογική συνέπεια, θα παραιτηθεί… Για να εξασφαλιστεί η συνέχεια του κράτους την περίοδο ως τις εκλογές πρέπει να διοριστεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε. Αν αυτή η μεταβατική κυβέρνηση καταλήξει σε μια λογική συμφωνία με τους πιστωτές, τότε θα πρόκειται για το τέλος της εποχής ΣΥΡΙΖΑ… Έπειτα από αυτό, η Ελλάδα θα έχει ξανά μια πιθανότητα».
Επιμύθιο
«Το παιχνίδι είναι κανονισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίζει πάντα ο ίδιος παίκτης… ένα παιχνίδι όπου ο άνθρωπος παίζοντας σκάκι με ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή που ο ίδιος τροφοδότησε με πληροφορίες και του έμαθε να παίζει είναι καταδικασμένος να χάνει… Και εδώ βρίσκεται ο παραλογισμός της ανθρώπινης κατάστασης: Ο παραλογισμός δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί που δημιούργησε ο άνθρωπος είναι, κάτω από ορισμένες συνθήκες, πιο ισχυροί και μάλιστα πιο έξυπνοι από τον άνθρωπο. Βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί αυτοί δημιουργούν αναγκαστικές καταστάσεις που υποχρεώνουν τον άνθρωπο να παίζει σε ένα παιχνίδι όπου οι πιθανότητες της ολοκληρωτικής συντριβής του μεγαλώνουν ολοένα».
Γιάν Κοττ: Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας
