ΤΙ ΑΠΑΙΤΩ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

 

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

Κλεάνθης Γρίβας

 

 (δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη αντι-μνημονιακή εφημερίδα «Το Χωνί», 18 Ιανουαρίου 2015)

 

 

 

Εάν δεχθούμε ότι κάθε προσπάθεια κρίνεται από την αποτελεσματικότητά της και όχι από τις προθέσεις που την πυροδοτούν, καταλήγουμε αβίαστα στην παραδοχή ότι όλοι οι άνθρωποι της γενιάς μου απέτυχαν οικτρά να εναντιωθούν αποτελεσματικά στην καθολική εκπόρνευση, στην εξαχρείωση και, στη, συνέχεια, στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας από το ένα διεφθαρμένο, παρασιτικό και κλεπτοκρατικό αληταριάτο (πολιτικό, οικονομικό, «πνευματικό» και μιντιακό).

 

Αρχής γενομένης από τη δολοφονία του Καποδίστρια (1831), η καλλιέργεια της εξαχρείωσης του κοινωνικού σώματος προωθούνταν συστηματικά άνωθεν, εξασφαλίζοντας την  μαζική υποστήριξη του πληθυσμού στην απο-κοινωνικοποίηση της κοινωνίας και στη μετάλλαξη των ατόμων σε κοινωνικο-πολιτικά ζόμπι, με την ενεργητική ή παθητική σύμπραξή τους στη διαδικασία της μετάλλαξής τους.

 

Η κατασκευασμένη οικονομική κρίση που σάρωσε τον πλανήτη μετά την κατάρρευση της LeahmanBrothers στις ΗΠΑ το 2008, αντιμετωπίστηκε με την προσπάθεια της πιο επικίνδυνης έκφανσης του οργανωμένου εγκλήματος που καλύπτεται με την ευφημιστική ετικέτα «χρηματοπιστωτικό σύστημα», να μεταθέσει το κόστος της παροξυντικής τζογαδόρικης δραστηριότητάς του στις πλάτες των φορολογούμενων πολιτών, μετασχηματίζοντας σε δημόσιο το ιδιωτικό χρέος των κερδοσκοπικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

 

Αυτό είχε ως συνέπεια  την αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου και τον έσχατο ευτελισμό των πολιτικών διαχειριστών που ανέλαβαν αυτό το εγχείρημα προς όφελος της χρηματοπιστωτικής μαφίας και σε βάρος των κοινωνιών τους, με αποτέλεσμα να απειληθεί η σταθερότητα του διπολικού κλεπτοκρατικού συστήματος και να αρχίσουν υπόγειες διεργασίες που οδηγούν στην κατάρρευσή του.   

 

Δεδομένου ότι σε συνθήκες αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας»(φιλελεύθερης ολιγαρχίας) είναι αδύνατη η πλήρης εξάλειψη της παρασιτικής τάξης των επαγγελματιών πολιτικών, θα πρέπει να επιδιωχθεί η περιστολή των πιο αρνητικών παρενεργειών της ύπαρξης της, με τη λήψη μιας σειράς απλών και εφαρμόσιμων μέτρων.

 

 

ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

 

Στα μέτρα άμεσης εφαρμογής, μπορούν να περιλαμβάνονται τα εξής:

 

 

1.Η στάση (εξωτερικών) πληρωμών, με την επίκληση της κατάστασης ανάγκης και η επιδίωξη δραστικού «κουρέματος» του χρέουςσε ποσοστό άνω του 60% ώστε να καταστεί διαχειρίσιμο

 

(κι αυτό ανεξάρτητα από την παραλογισμό εκείνων που υποστήριζαν το 2019 ότι το χρέος ως ποσοστό 115% του ΑΕΠ ήταν μη-διαχειρίσιμο για να μας βάλουν στο Μνημόνιο, και σήμερα υποστηρίζουν ότι το χρέος ως ποσοστό 180% του ΑΕΠ είναι διαχειρίσμο για να μας ξαναβάλουν σε αλυσιδωτά μνημόνια).

 

2. Η μετατροπή του προϋπολογισμούσε πλεονασματικό(με καταχώρησητου «κατοχικού δανείου» στον κρατικό προϋπολογισμό, στη στήλη «Έσοδα Βεβαιωθέντα αλλά μη Εισπραχθέντα»).

 

 

Στα μέτραμεσοπρόθεσμης εφαρμογής μπορούν να περιλαμβάνονται τα εξής:

 

 

1. Ακύρωση των μνημονίων (που δεν έχουν λόγο ύπαρξης σε περίπτωση διευθέτησης του χρέους).

 

2.Πληρωμή από τις τράπεζεςτου μέρους του χρέους που οι ίδιες δημιούργησαν με τις τοκογλυφικές τους δραστηριότητες.

 

3.Κατάργηση του Τραπεζικού Απόρρητου.

 

4. Απαγόρευση στις Τράπεζεςνα είναι Εμπορικές και Επενδυτικές (τζογαδόρικες), συγχρόνως

 

5.Απαγόρευση στις Τράπεζες να εκδίδουν κερδοσκοπικά χρηματοοικονομικά εργαλεία (όπως Καλυμμένα Ομόλογα, Δομημένα Ομόλογα, κ.α.)

 

6. Διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας στην Ελλάδα.

 

7.Θέσπιση φορολογικού συστήματος(πάγιου, απλού και δίκαιου)που θα διασφαλίζει τη μικρότερη δυνατή παρεμβολή του υποκειμενικού παράγοντα -δηλ. την επαφή εφόρου και φορολογούμενου- με την αντιγραφή ενός από τα αποτελεσματικά συστήματα που λειτουργούν στον ευρωπαϊκό χώρο.

 

8. Άνοιγμα όλων των φακέλων της μεταπολιτευτικής Κλεπτοκρατίας (Siemens, C4I, υποβρύχια που γέρνουν, Λέοπαρντ, ΟΤΕ, αξονικοί τομογράφοι στα νοσοκομεία, δημόσια έργα που πήραν χαριστικά γερμανικές εταιρείες, κ.α.) και επιβολή κυρώσεων (ποινικών και αστικών) σε όλους τους κυβερνητικούς, κομματικούς και κρατικούς κλεπτοκράτες που ενήργησαν σε βάρος της κοινωνίας, κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο.

 

ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

 

Αντικειμενικά, είναι αδύνατο να διασφαλιστεί η μη-ανασυγκρότηση της δικομματικής κλεπτοκρατίας εάν δεν αναθεωρηθεί ριζικά το ισχύον «Σύνταγμα» (δηλαδή, ο καταστατικός χάρτης, με τον οποίο η ίδια η μεταπολιτευτική κλεπτοκρατία θωράκισε τη μαφιόζικη δραστηριότητά της). Συνεπώς, απαιτείται ένα νέο Σύνταγμα, που θα θεσπίζει τα εξής:

 

1. Κατάργηση όλων των προνομίων, των ασυλιών και των κάθε είδους «πρόσθετων» αμοιβών των βουλευτών και των κυβερνητικών, κρατικών και κομματικών «αξιωματούχων».

 

2. Περιορισμό του αριθμού των βουλευτών (σε 150).

 

3. Περιορισμό του ορίου των θητειώντων βουλευτών(μέχρι δύο).

 

4. Καθορισμός της συνολικής αμοιβής των βουλευτών στο τριπλάσιο της κατώτατης αμοιβής των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα.

 

5. Συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής.

 

6. Άμεση παραπομπή στη δικαιοσύνη και ανάκληση της βουλευτικής ιδιότητας εκείνων που παραβιάζουν τις συνταγματικές υποχρεώσεις τους (με τους όρους που ισχύουν για όλους τους πολίτες).

 

7.Καθιέρωση του υποχρεωτικού Δημοψηφίσματος,κατά το Ελβετικό πρότυπο.

 

8. Δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου

 

9. Δημιουργία μόνιμης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εποπτείας των Δυνάμεων Καταστολής.

 

10.Διαχωρισμός του Κράτους από την Εκκλησία.

 

11. Στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτωνσε όλους εκείνους που συντέλεσαν στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας (είτε με την κλεπτοκρατική τους δραστηριότητα είτε ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας τα μειοδοτικά «Μνημόνια»).

 

 

Ένα τέτοιο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και ανακούφισης της ελληνικής κοινωνίας (το οποίο, σε ό,τι αφορά το πολιτικό σκέλος του και ένα μέρος του οικονομικού σκέλους του, δεν έχει καμιά σχέση με και δεν εξαρτάται από κανένα μνημόνιο) θα μπορούσε να εξασφαλίσει την κρίσιμη μάζα της κοινωνικής και πολιτικής στήριξης που θα καταστήσει δυνατή την εφαρμογή του.

 

Κλεάνθης Γρίβας

 

 

Υ.Γ. Στις 13/1/2015, ο εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ζήτησε να απορριφθεί η προσφυγή του Δ’ Ράιχ κατά του δικαιώματος της ΕΚΤ να αγοράζει κρατικά ομόλογα απευθείας. Την επομένη, ο κ. Ολι Ρεν ανακοίνωσε ότι «αυτό σημαίνει διάλυση της Τρόϊκα», πράγμα που στερεί από τον κ. Σαμαρά την ευχαρίστηση να συνεχίσει «να σκίζει τα μνημόνια, σελίδα-σελίδα» (παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι μπορεί κανείς να «σκίζει φύλλα» αλλά είναι αδύνατο «να σκίζει σελίδες») και «να διώξει την Τρόϊκα», μερικές μέρες πριν του στερήσει οριστικά αυτή την ιδεοληψία ο ελληνικός λαός…