Η ΜΕΡΚΕΛ,Η ΕΥΡΩΠΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ («Ελλάδα»)
(η προδιαγεγραμμένη αποτυχία των ευρωπαϊκών συνάξεων)
Κλεάνθης Γρίβας
(Δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη αντιμνημονιακή εφημερίδα «Το Χωνί» στις 25-11-2012)
«Η πιο πιθανή εξέλιξη στο Eurogroup στις 26/11/2012 είναι η καταβολή- μη καταβολή της πολυδιαφημισμένης δόσης στην Ελλάδα, μέσω της «δημιουργικής λογιστικής» στην οποία είναι ειδήμονες οι Γερμανοί».
Κ.Γ. (22/11/2012)
«Εάν αυτό πείραμα [στην Ελλάδα] πετύχει, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα νέο επίπεδο εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο».
Karl Heinz Roth
Η Κριστίν Λαγκάρντ, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στη Μαλαισία για το εάν βρέθηκε λύση στην ελληνική κρίση, δήλωσε ότι «όχι… δεν μίλησε ακόμα η χοντρή κυρία του Βερολίνου», πράγμα που ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου κατά της Μέρκελ και του συστήματος της προσωπικής εξουσίας της που έχει οικοδομήσει στη Γερμανία, από την εκλογή της το 2005 μέχρι σήμερα.
Και, επιπλέον, έκανε φανερό ότι η σύγκρουση ανάμεσα στα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τη Γερμανία και το ΔΝΤ θα ήταν ανελέητη, γεγονός που προδιέγραφε την αποτυχία συμβιβασμού:
● Στο έκτακτο Eurogroup στις 19/12/2012 (με κύριο θέμα το ελληνικό πρόβλημα).
● Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 22/11/2012 (με κύριο θέμα τον προϋπολογισμό του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και δευτερευόντως το ελληνικό ζήτημα).
● Στο έκτακτο Eurogroup στις 26/11/2012 (με θέμα βασικό θέμα το ελληνικό πρόβλημα και πάλι).
Συνεπώς, στο εύλογο ερώτημα για το πού θα μπορούσε να καταλήξουν οι τρεις εν σειρά επεισοδιακές παραστάσεις του θεάτρου σκιών, η απάντηση είναι «πουθενά». Κι αυτό ήταν ολοφάνερο για καθένα που δεν αυταπατάται φιλτράροντας την πραγματικότητα μέσα από τα διαστρεβλωτικά γυαλιά της «ιδεολογίας» ή της ιδιοτέλειας ή της άγνοιας ή των προκαταλήψεών του.
Αυτό σημαίνει ότι όλα τα σημαντικά θέματα παραπέμπονται σε μια επόμενη συνάντηση (τακτική ή έκτακτη, αδιάφορο), πράγμα που ξεκαθάρισε με δηλώσεις της η κ. Μέρκελ, κατά την άφιξή της στις Βρυξέλες την Πέμπτη 22/11/2012, με τις οποίες υποβάθμισε το ενδεχόμενο συμφωνίας στη διήμερη Σύνοδος Κορυφής (η οποία, ανάλογα με τις εξελίξεις, μπορεί να παραταθεί και το Σάββατο 24/11/2012):
«Είναι σημαντικό να φθάσουμε σε λύση. Εάν αυτό μπορεί να συμβεί τώρα σε αυτές τις δύο ημέρες, την Πέμπτη και την Παρασκευή, δεν το γνωρίζω. Η Γερμανία θέλει να επιτύχει το στόχο, αλλά ενδέχεται να χρειαζόμαστε ένα επόμενο στάδιο… καθένας θα πρέπει αναμφίβολα να δείξει συμβιβαστική διάθεση και να είναι σε θέση να το κάνει… η Γερμανία προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με εποικοδομητικό τρόπο αλλά θα παρουσιάσει και τα δικά της συμφέροντα».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δήλωσε: «Έχω την εντύπωση ότι θα είναι πολύ δύσκολο να καταλήξουμε σε έναν δίκαιο συμβιβασμό… Αμφιβάλλω ότι θα καταλήξουμε σε μια συμφωνία».
Αυτές οι διαδοχικές αποτυχίες ανέδειξαν με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο ότι η Ευρώπη βρίσκεται στην περιδίνηση μιας κρίσης δημόσιου χρέους, στο πλαίσιο της οποίας το ελληνικό πρόβλημα αποτελεί μια ασήμαντη πτυχή, που προβάλλεται υπερδιογκωμένο τρόπο προκειμένου να καλυφθεί το μείζον.
Και το μείζον ζήτημα αφορά το ποιος θα πληρώσει τα αβάστακτα χρέη που δημιουργεί ο καπιταλισμός του τζόγου που εφαρμόζεται στην Ευρωζώνη, με αντικειμενικό σκοπό να διασωθούν οι πτωχευμένες τράπεζές της και όχι τα κράτη και οι κοινωνίες.
Οι ηγεσίες των πλεονασματικών χωρών είναι αμετακίνητες σε ό,τι αφορά την απάντηση: Τα χρέη που δημιουργεί η μαύρη τρύπα της συμμορίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, όλων των ευρωπαϊκών χωρών μέσω των κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενων μηχανισμών «διάσωσής» τους που εξαθλιώνουν τις κοινωνίες.
Στον πυρήνα αυτών των συνεχών αναβολών στην αντιμετώπιση της κρίσης του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης από το οποίο εξαρτάται το παρόν και το μέλλον της ευρωπαϊκής κοινωνίας, βρίσκεται το σύστημα της προσωπικής εξουσίας που οργάνωσε σταδιακά η Μέρκελ αφού πέτυχε την «πατροκτονία», εκπαραθυρώνοντας τον μέντορά της Χέλμουτ Κολ στις 22 Δεκεμβρίου 1999. Αυτό αποτελεί τη μόνη σταθερά στην πορεία της Μέρκελ, η οποία περνάει από την αποδόμηση της Γερμανίας και της Ευρώπης.
«Νονά της Ευρώπης… λύκαινα… κυρία Τίποτε… Η καγκελάριος βάζει χέρι στην Ευρώπη… Η «διάσωση» ευρώ: Άδεια για παράκαμψη του Νότου… Δεν υπάρχει χρόνος για Δημοκρατία… Η Ευρώπη στο γερμανικό λουρί…»
Αυτοί είναι λίγοι από τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους σκιαγραφεί το φαινόμενο της αναφροδισιακής «αυτοκράτειρας της Ευρώπης», ανατολικογερμανίδας Αγκελα Μέρκελ, η συντηρητική δημοσιογράφος και πολιτική και οικονομική σύμβουλος Gertrud Hoeler στο βιβλίο της με τον αμφίσημο τίτλο «Η Νονά» [κατά το «Ο Νονός»] και τον καθόλου αμφίσημο υπότιτλο «Πώς η Μέρκελ αποδομεί τη Γερμανία και την Ευρώπη» (εκδόσεις Λιβάνη, 2012).
Η λειτουργία του συστήματος εξουσίας Μέρκελ έχει ως αποτέλεσμα «η Ευρώπη να αποδομεί τη δημοκρατία και η Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνεται όλο και πιο ισχυρή και όλο και λιγότερο δημοκρατική» (Die Weltwoche, 23/11/2011). H Μέρκελ γίνεται πρωταγωνίστρια σ’ ένα σατανικό παιχνίδι που κατατείνει στην εφαρμογή ενός μόλις καλυπτόμενου στόχου: Την αγορά της Ευρώπης.
Σ’ αυτό το σημείο αναδεικνύεται η σπουδαιότητα του ελληνικού ζητήματος στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η ελληνική κρίση, με την οποία οι άρχουσες ελίτ επιχειρούν να καταστρέψουν μια ολόκληρη κοινωνία, αποτελεί το υπόδειγμα που θα εφαρμοστεί σταδιακά σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρεις αρχικά και του κέντρου στη συνέχεια:
«Χρησιμοποιούν μια μικρή εθνική οικονομία προκειμένου να προσδιορίσουν σε ποιο βαθμό οι φτωχότερες τάξεις -και κατά το δυνατόν, μόνο αυτές και κανένας άλλος- θα υποχρεωθούν να πληρώσουν το κόστος της κρίσης, το οποίο έχει μεταφερθεί στον κρατικό προϋπολογισμό. Με τον τρόπο αυτό, οι άρχουσες ελίτ στην Ελλάδα και η Τρόϊκα, είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν όχι μόνο τη μαζική εξαθλίωση αλλά και την κατάρρευση μιας ολόκληρης κοινωνίας. Εάν αυτό πείραμα πετύχει, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα νέο επίπεδο εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο». (Karl Heinz Roth, Η Ελλάδα και η κρίση, Νησίδες 2012)
Ασήμαντη ως οικονομία η Ελλάδα, αλλά σημαντική ως πεδίο πειραματισμού, έχει ιστορικό χρέος να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης των διεργασιών που θα οδηγήσουν στην αποτυχία του πειράματος. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου, το αποτελεσματικότερο σημείο εκκίνησης είναι η συνειδητή άρνηση των πολιτών να υποστούν τη μοίρα του πειραματόζωου που τους επιβλήθηκε.
Κλεάνθης Γρίβας
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η πιο πιθανή εξέλιξη στο Eurogroup στις 26/11/2012 είναι η καταβολή- μη καταβολή της πολυδιαφημισμένης δόσης στην Ελλάδα, μέσω της «δημιουργικής λογιστικής» στην οποία είναι ειδήμονες οι Γερμανοί.
