Κλεάνθης Γρίβας
Ας τελειώνουμε με τη μεταπολιτευτική δικομματική μπορντελο-κλεπτοκρατία
Κανένας δεν μπορεί να διώξει την Ελλάδα
από την Ευρωζώνη
(δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη αντιμνημονιακή εφημερίδα "ΤΟ ΧΩΝΙ" στις 3-6-2012)
«Είναι αρρώστια του καιρού μας,
να οδηγούν στραβούς τρελοί…»
Σαίξπηρ: Βασιλιάς Ληρ
«Το κυνικό νόημα του ελληνικού δράματος: λιγότερη δημοκρατία είναι καλύτερη για τις αγορές. Όταν η επιλογή υφίσταται μόνο μεταξύ πανώλης και χολέρας, η απόφαση δεν πρέπει να λαμβάνεται πάνω από τα κεφάλια ενός δημοκρατικού πληθυσμού. Δεν είναι μόνο ζήτημα δημοκρατίας, εδώ διακυβεύεται η αξιοπρέπεια».
Γιούργκεν Χάμπερμας
Frankfurter Allgemeine Zeitung
(Καθημερίνη, 8-11-2011)
Η Ευρώπη βιώνει μια εν εξελίξει συστημική κρίση, η οποία θα περάσει μέσα από μια, αναπόφευκτη, «γιγαντομαχία» ανάμεσα στο κερδοσκοπικό Χρηματοπιστωτικό Σύστημα και το Κράτος (που, μέχρι σήμερα, λειτουργεί ως απλός διεκπεραιωτής των αποφάσεων του χρηματοπιστωτικού συστήματος), η οποία θα αλλάξει την εικόνα ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, αλλά και με μια ελπιδοφόρα πιθανότητα να προσβληθεί από το «Σύνδρομο Ερντογάν», πράγμα που θα επιτρέψει μια καθαρτήρια παρέμβαση της κοινωνίας, η οποία θα σαρώσει το μεταπολιτευτική δικομματική μπορντελο-κλεπτοκρατία (στο βωμό της οποίας θυσίαζε αστόχαστα μέχρι σήμερα τη ζωή και την αξιοπρέπειά της), και θα στείλει όλο το διαβρωμένο και εξωνημένο παρασιτικό-κλεπτοκρατικό κομματικό προσωπικό στη χαβούζα της ιστορίας.
«Ή αποδέχεστε ένα (άγνωστο, μέχρι τώρα) πακέτο που ΘΑ υλοποιεί τη Συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της 26ης και 27ης Οκτωβρίου 2011 ή σας πετάμε έξω από την Ευρωζώνη και της Ευρωπαϊκή Ένωση».
Με πρόσχημα αυτόν τον απαράδεκτο γκανγκστερικό εκβιασμό που έγινε από τους θλιβερούς υπαλληλίσκους (οι οποίοι συγκροτούν τα -σκοτεινά και χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση- «ανακτοβούλια» της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης), «δικαιολογήθηκε» ο έξωθεν επιβαλλόμενος συμβιβασμός των εμπνευστών, οργανωτών, διαχειριστών και επικαρπωτών του καθεστώτος της πολιτικής κλεπτοκρατίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα: του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., των δύο τέως μεγάλων εκφάνσεων της κλεπτοκρατρίας που κυριαρχούσαν στη δημόσια ζωή της χώρας, οι οποίες είναι τύποις ανταγωνιστικές σε συνθήκες ομαλότητας (με βάση την αλληλοδιαδοχή τους στο διαγούμισμα του τόπου), και ουσιαστικά συμπληρωματικές σε συνθήκες κρίσης.
Η διεθνής τοκογλυφία και οι εγχώριοι υποτελείς της (πολιτική, οικονομική, σεξουαλική και μιντιακή διαπλοκή), συμπαρατάσσονται σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασώσουν (όχι τη χώρα, αλλά) τη δυνατότητά τους να εξακολουθήσουν τη ληστρική δράση τους και στο μέλλον.
Η μόνη απάντηση σ’ αυτό τον, τυπικά μαφιόζικο, εκβιασμό είναι:
Διώξτε μας από την Ευρωζώνη,
εάν μπορείτε (που δεν μπορείτε)
και εάν τολμάτε (που δεν τολμάτε).
1) Δεν μπορούν. Γιατί δεν υπάρχει κανένα θεσμικό εργαλείο και καμιά νομική ρύθμιση (συνθήκη):
● Που να επιτρέπει να αναχθεί «η διαφωνία ενός λαού με κάποιο ‘πακέτο μέτρων’ σε εθελούσια έξοδο από την Ε.Ε.».
● Που να απαγορεύει σε ένα λαό να διαφωνήσει με τις καταστροφικές συνταγές της συμμορίας του ΔΝΤ και του ευρωπαϊκού ιερατείου, υπό την απειλή ότι η διαφωνία θα τιμωρηθεί με αποπομπή.
● Που να επιτρέπει σε κάποιους ηγετίσκους (τύπου Μέρκελ) «να γράψουν, κατά το δοκούν, στα παλιά τους τα παπούτσια την Συμφωνία της Λισαβόνας η οποία ρητώς λέει πως «δεν υπάρχει διαδικασία αποπομπής χώρας-μέλους της ευρωζώνης».
2) Δεν τολμούν. Γιατί ξέρουν ότι την επομένη της αποπομπής μιας χώρας από την Ευρωζώνη, δεν θα υπάρχει Ευρώ.
Όπως, σωστά, τονίζει ο καθηγητής Γιάνης Βαρουφάκης:
● «Το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω είναι ότι, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των ευρωπαίων και τα λόγια των διαδρόμων στις Βρυξέλλες, ο μόνος τρόπος να πάψουν να έχουν την Ελλάδα στα πόδια τους (να μοιράζονται δηλαδή μαζί μας κοινό νόμισμα) είναι να βγουν εκείνοι (και δη οι Γερμανοί) από την ευρωζώνη. Εμάς, δεν μπορούν να μας βγάλουν από το κοινό νόμισμα (κι ας το ποθούν όσο τίποτα άλλο) χωρίς το κοινό νόμισμα να πάψει να υπάρχει εντός ημερών. Τελεία και παύλα». (Γιάνης Βαρουφάκης: «Η κούφια απειλή της εκδίωξης», 30/5/2011)
● «Επειδή για να υπάρχει και στο μέλλον ευρώ, πρέπει πρώτα να διασωθεί το κοινό νόμισμα. Και επειδή για να διασωθεί το ευρώ, πρέπει να καταργηθεί η Συμφωνία του Οκτωβρίου 2011. Γιατί; Επειδή η εφαρμογή της θα επισπεύσει, αντί να σταματήσει, την κατάρρευση της ευρωζώνης». (Γιάνης Βαρουφάκης: «Ενα Οχι Υπέρ της Ευρώπης», 3-11-2011)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο ξεκίνημά της προβλήθηκε ως ελπίδα για την πολιτική ενοποίηση των ευρωπαϊκών λαών και τη διασφάλιση συνθηκών ελευθερίας, ειρήνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και ευημερίας στην πολύπαθη ήπειρο. Αλλά, στην πορεία της εξέλιξής της αποδείχθηκε ένα εξόχως αντιδημοκρατικό και αντιδραστικό μόρφωμα, το οποίο:
● Αποσκοπεί στη διασφάλιση της δικτατορίας των «αγορών» (τουτέστιν, των πιο επιθετικών εκφάνσεων της διεθνούς κερδοσκοπικής αλητείας), και
● Καθοδηγείται από σκοτεινά «ανακτοβούλια» (κατά το πρότυπο της μαφίας), τα οποία δεν εκλέγονται από κανέναν, δεν ελέγχονται από κανένα και δεν λογοδοτούν σε κανένα δημοκρατικό θεσμό ή όργανο (παρά μόνο στο μπλοκ των διαπλεκόμενων ελίτ του ευρωπαϊκού καπιταλισμού-καζίνο από το οποίο διορίζονται)
Μ’ άλλα λόγια, με αφορμή την παρούσα (και, συνεχώς επιδεινούμενη) κρίση της Ευρζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξαιτίας της πλήρους ανεπάρκειας και των γελωτοποιών που αυτοπροβάλλονται ως «ευρωπαίοι ηγέτες», αποκαλύπτεται «το αποικιοκρατικό και αντιδημοκρατικό πρόσωπο δανειστών-τοκογλύφων (και όχι εκλεγμένων ηγετών δημοκρατιών), πρόσωπα που εκφέρουν ρητορική εκβιασμού, εθνοτικής ανωτερότητας και αυταρχισμού». (Νίκος Ξυδάκης, Καθημερινή, 9-11-2011)
● Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτά τα σκοτεινά αντιδημοκρατικά «ανακτοβούλια», (έχοντας ως πολιτική ομπρέλα σπιθαμιαίες μαριονέτες του τύπου της παλαιοκομμουνίστριας Μέρκελ, του μιζαδόρου Σόϊμπλε, του κλόουν Σαρκοζί και των τέταρτης διαλογής, «ομότεχνων» υπαλληλίσκων τους, όπως οι διάφοροι Θαπατέρο, Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες, Αντωνάκηδες, κ.α.), της επέβαλαν μια πολιτική λιτότητας, περικοπών και ύφεσης, εξωθώντας τους σε μια ύπαρξη κάτω από τα όρια της φτώχειας:
1) Με την καταιγιστική προβολή της ανυπόστατης απειλής της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή «οικογένεια» (Ε.Ε. και Ευρωζώνη), θεωρώντας ότι αυτή η «οικογένεια» αποτελεί ιδιοκτησία τους από την οποία μπορούν να εξώνουν όποιον δεν εναρμονίζεται με τα σχέδιά τους), και
2) Με την έντεχνη απόκρυψη του γεγονότος ότι «η έξοδος από το ευρώ έστω και μιας μόνο μικρής χώρας θα σημάνει την άμεση κατάρρευση του κοινού νομίσματος» (Γ. βαρουφάκης).
Συνεπώς, η Ελλάδα δεν πρέπει να φοβάται τους γελωτοποιούς της Ε.Ε. Εκείνο που πρέπει να φοβάται και πρέπει να αντιμετωπίσει με τρόπο ριζικό και οριστικό είναι «το πρωταρχικό έγκλημα της κομματοκρατίας που οδήγησε την ελλαδική κοινωνία στα νύχια των κερδοσκόπων, στον εφιάλτη του ‘Μνημονίου’: Tο κομματικό κράτος του πράσινου και του γαλάζιου ΠAΣOK» (Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή, 6-11-2011).
Στο διάστημα από τις 5 Νοεμβρίου 2011 μέχρι τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, ο πλήρης και τέλειος δημόσιος αυτό-εξευτελισμός της εγχώριας κομματικής κλεπτοκρατίας, επιτρέπει να ελπίζει κανείς ότι στις επικείμενες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 θα μπορούσε να πυροδοτήσει και στην Ελλάδα το «σύνδρομο Ερντογάν» για την οριστική και αμετάκλητη εκρίζωση της δικομματικής μπορντελο-κλεπτοκρατίας από την ελληνική πολιτική σκηνή και ζωή.
● Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1963, η μαύρη προπαγάνδα εστιάστηκε στην ανυπόστατη απειλή που εκφράστηκε με τρομοκρατικό σλόγκαν: «Αυτή η Δραχμή είναι δική σου. Μην αφήσεις τον Παπανδρέου να την πετάξει στον αέρα» (προκήρυξη της ΕΡΕ, Νοέμβριος 1963).
Αλλά, αυτό δεν εμπόδισε τον ελληνικό λαό να σαρώσει το Κράτος του Ζόφου που επέβαλε στην Ελλάδα κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο η Αμερικανοκρατία, χρησιμοποιώντας ένα εθελόδουλο εγχώριο πολιτικό προσωπικό.
● Στις εκλογές του Ιουνίου 2012, η μαύρη προπαγάνδα εστιάζεται στην ίδια ανυπόστατη απειλή που εκφράζεται με το τρομοκρατικό σλόγκαν: «Αυτό το Ευρώ είναι δικό σου. Μην αφήσεις τον Τσίπρα να το πετάξει στον αέρα» (το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς και μονότονα από τους πολιτικούς και μιντιακούς μπαμπουίνους στα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης).
Αλλά, αυτή η μαύρη τρομοκρατική προπαγανδιστική εκστρατεία του μειοδοτικού «Κόμματος του Μνημονίου» και της καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και λοιπά αποκόμματα) δεν πρέπει να εμποδίσει να σαρωθεί η δικομματική μπορντελο-κλεπτοκρατία την οποία επέβαλε στην Ελλάδα κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο η διεθνής τοκογλυφία, χρησιμοποιώντας τους εγχώριους μπαμπουίνους της πολιτικής, οικονομικής, μιντιακής και σεξουαλικής διαπλοκής.
Κλεάνθης Γρίβας
ΥΓ. 1: Από τις αρχές του 2011, υποστήριξα σε διάφορες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές ότι "Η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το Ευρώ, μετά τη τη Γερμανία". Σήμερα, είμαι βέβαιος γι' αυτό περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο όρος «σύνδρομο Ερντογάν» υποδηλώνει την εντυπωσιακή αντίδραση των Τούρκων ψηφοφόρων, οι οποίοι στις εκλογές του 2002, έδωσαν τη νίκη στο κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και σάρωσαν με μια κίνηση όλα τα βρωμερά, δύσοσμα και παρασιτικά «πολιτικά τζάκια» που επί δεκαετίας βυσσοδομούσαν πάνω στο κορμί της κοινωνίας τους, ρίχνοντας στη χαβούζα τους «επιφανέστερους» εκπροσώπους αυτών των «τζακιών» (Τσιλέρ, Ετσεβίτ, Γκιλμάζ, κ.α.), οι οποίοι δεν κατάφεραν καν να εκλεγούν βουλευτές.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Τούρκος πολιτικός, πρώην δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, πρωθυπουργός της χώρας (νικητής τριών διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων: 2002, 2007, 2011). Το κόμμα του (το ισλαμικών καταβολών κόμμα AKP - Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) κέρδισε στις εκλογές του 2002, αλλά ο Ερντογάν δεν έγινε Πρωθυπουργός, λόγω δικαστικού «κωλύματος εκλογιμότητας». Στη θέση του ορίστηκε ο στενός του συνεργάτης Αμπντουλάχ Γκιουλ, μέχρι τις 14 Μαρτίου 2003, οπότε ο Ερντογάν ανέλαβε την πρωθυπουργία.
Το κόμμα του Ερντογάν, σημείωσε περιφανή νίκη στις εθνικές εκλογές του 2002, στις πρόωρες εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2007 (πάνω από το 46% των ψήφων), και στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2011.
