Οι BRICS ακολουθούν την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με τη δύση
Εξετάζοντας την 16η Σύνοδο Κορυφής των BRICS στο Καζάν
«Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός»
Κλεάνθης Γρίβας
18 Νοεμβρίου 2024
Ξαφνικά εισέβαλε και πάλι στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο ο όρος ζώνες επιρροής που σημαίνει μοίρασμα του κόσμου. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε:
▪ στο Γερμανο-Σοβιετικό Σύμφωνο (ή Σύμφωνο Χίτλερ–Στάλιν, Μόσχα, 23 Αυγούστου 1939)
▪ στη Συμφωνία των Ποσοστών (Τσόρτσιλ και Στάλιν, Μόσχα στις 9-10 Οκτωβρίου 1944),
▪ επικυρώθηκε στη Διάσκεψη της Γιάλτας (από τους Στάλιν, Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ στις 12 Φεβρουαρίου 1945),
▪ μας συνόδευσε καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (1945-1989),
▪ περιέπεσε σε λήθη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας (1989),
▪ και ανασύρθηκε στον 21ο αιώνα κατά την –ακόμη όχι θερμή– σύγκρουση ΗΠΑ–ΚΙΝΑΣ για τη μεγιστοποίηση του μερτικού της καθεμιάς στην υπό διαμόρφωση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης που θα καλύψει αναγκαία το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε από την ανατροπή της Παγκόσμιας Τάξης μεταξύ ΗΠΑ–ΕΣΣΔ.]
Κλεάνθης Γρίβας
Οι BRICS δεν αποτελούν εναλλακτική λύση στη δυτική παγκοσμιοποίηση. Είναι σύμμαχος και συνεργάτης της, σε μια διαδικασία επιβολής ενός μονο-διπολικού κόσμου με μια κυβέρνηση παγκόσμια κυβέρνηση (τον ΟΗΕ), υπεροπλισμένη με μια Gestapo (τον ΠΟΥ) και με δύο συνεργαζόμενα κέντρα εξουσίας (την Ουάσιγκτον και το Πεκίνο).
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, τα δύο στρατόπεδα συμπλησιάζουν διαρκώς μεταξύ τους, ενσωματώνοντας το ένα στοιχεία του άλλου:
- τα μεν αυταρχικά κράτη (δικτατορίες, απόλυτες μοναρχίες και ολοκληρωτισμοί που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία τόσο του ΟΗΕ όσο και των BRICS) ενσωματώνουν τις οικονομικές πολιτικές των δυτικών φιλελεύθερων ολιγαρχιών (ελεύθερη αγορά, κλπ.),
- οι δε δυτικές φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες ενσωματώνουν σταδιακά τις εσωτερικές πολιτικές για τον έλεγχο και την πειθάρχηση των πολιτών που εφαρμόζουν τα αυταρχικά κράτη.
Στην 16η Σύνοδο Κορυφής της BRICS (Καζάν της Ρωσίας, 22-24 Οκτωβρίου 2024), πήραν μέρος τα 5 κράτη του αρχικού μπλοκ (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) και τα 5 νεοεισελθέντα κράτη (Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράν, Σαουδική Αραβία).
Το μπλοκ αναμένεται να διευρυνθεί με άλλα 13 ακραιφνώς «δημοκρατικά» (!) κράτη που προσκλήθηκαν να ενταχθούν: Αλγερία, Βιετνάμ, Βολιβία, Ινδονησία, Καζακστάν, Κούβα, Λευκορωσία, Μαλαισία, Νιγηρία, Ουγκάντα, Ουζμπεκιστάν, Ταϊλάνδη, Τουρκία, τα οποία αναμένεται να γίνουν τακτικά μέλη σε μεταγενέστερη ημερομηνία.
Το 2014, τα κράτη μέλη της BRICS συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) που επισήμως αναφέρεται ως Τράπεζα Ανάπτυξης BRICS, ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που συνεργάζεται με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, δύο όργανα που εγκαθιδρύθηκαν το στο Bretton Woods του New Hampshire τον Ιούλιο του 1944, και κυριαρχούνται από τη Δύση.
Η 16η Σύνοδος των BRICS αντιμετωπίστηκε ευνοϊκά τόσο από τα συστημικά όσο και από τα μη-συστημικά μέσα ενημέρωσης αλλά, κυρίως, από μέρους μιας μονίμως αυταπατώμενης απροσδιόριστης «αριστεράς» η οποία (διαρκώς εν συγχύσει διατελούσα και υφιστάμενη ως γελοιογραφικό ή μουσειακό αντικείμενο) εξέλαβε το μπλοκ των BRΙCS ως μια «εναλλακτική» της δυτικής παγκοσμιοποίησης, όπως είχε κάνει στο παρελθόν και με το «Κίνημα» των Αδεσμεύτων» των δεκαετιών 1960 και 1970, που –επίσης αυταπατώμενη– το εξέλαβε ως ένα όργανο «διεθνούς συντονισμού» των αγώνων του Τρίτου Κόσμου ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό.
- Μια πρώτη ματιά στη σύνθεση των κρατών-μελών της BRICS, δείχνει ότι πρόκειται για ένα μπλοκ αυταρχικών, δικτατορικών, ή ολοκληρωτικών κρατών, που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως μια νεότευκτη αντιδημοκρατική διεθνής που συνυπάρχει με την υφιστάμενη κοινοβουλευτική-ολιγαρχική διεθνή.
- Μια δεύτερη πιο προσεκτική ματιά στις δηλώσεις των αξιωματούχων της BRICS και στις Διακηρύξεις των δύο τελευταίων ετήσιων Συνόδων της (Νότια Αφρική τον Αύγουστο 2023 και Καζάν της Ρωσίας τον Οκτώβριο 2024), αποκαλύπτει ότι οι BRICS ακολουθούν την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με τον δυτικό κόσμο, και, μάλιστα, με μεγαλύτερη συνέπεια γιατί διαθέτουν το πλεονέκτημα της ανυπαρξίας εσωτερικής αντιπολίτευσης, αποδεικνύοντας πως «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός», παρά μόνο στα μάτια των πιστών του.
ΟΙ BRICS ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ:
- Την «παγκόσμια διακυβέρνηση και τον κεντρικό ρόλο του ΟΗΕ στο διεθνές σύστημα».
- Τον «ηγετικό ρόλο του ΔΝΤ στην παγκόσμια χρηματοδότηση».
- Την εφιαλτική «ΑΤΖΕΝΤΑ του 2030 του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη».
- Τις «συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για να “βοηθήσουν” τα έθνη να επιτύχουν τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης» (SDGs).
- Την «μείωση των αερίων του θερμοκηπίου για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής».
- Την «δημιουργία αγορών άνθρακα».
- Τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) με «κεντρικό συντονιστικό ρόλο για την ενίσχυση του διεθνούς συστήματος πρόληψης, ετοιμότητας και αντιμετώπισης της πανδημίας».
- Την «ανάπτυξη ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων».
- Τον «ψηφιακό μετασχηματισμό, με τη χρήση 5G και άλλων αναδυόμενων τεχνολογιών».
- Τον «Ενίσχυση της πολυμερούς προσέγγισης για δίκαιη παγκόσμια ανάπτυξη και ασφάλεια» (αντί του στόχου «Χτίζοντας έναν δίκαιο κόσμο και έναν αειφόρο πλανήτη»).
Στις Διακηρύξεις των δύο τελευταίων ετήσιων Συνόδων τους (15η στη Νότια Αφρική τον Σεπτέμβριο 2023 και 16η στο Καζάν της Ρωσίας, τον Οκτώβριο 2024), οι BRICS διατυπώνουν σε δύο κείμενα –που καθένα εκτείνεται σε πολλές δεκάδες σελίδες– τις ίδιες ανοησίες μ’ αυτές που διατυπώνονται στις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της G20 και της G7. Βλέπε:
▪ Διακήρυξη του Γιοχάνεσμπουργκ - 24 Αυγούστου 2023 - https://mid.ru/en/foreign_policy/news/1901504/
▪ Διακήρυξη του Καζάν – 23 Οκτωβρίου 2024 - kremlin.ru
Όλα τα κράτη της δυτικής «κοινοβουλευτικής»-ολιγαρχικής Διεθνούς και αυτά της αντιδημοκρατικής Διεθνούς (BRICS) υποστηρίζουν σταθερά τη Συμφωνία για την Πανδημία του ΠΟΥ και το Σύμφωνο για το Μέλλον του ΟΗΕ. Με την Συμφωνία για την Πανδημία και το Σύμφωνο για το Μέλλον αποσκοπούν να επιβάλλουν σε όλο τον κόσμο μια Κυβέρνηση Ενός Κόσμου, με τον ΟΗΕ ως παγκόσμια κυβέρνηση, τον ΠΟΥ ως την παγκόσμια Γκεστάπο του, και με δυο εποπτικά κέντρα, την Ουάσιγκτον και το Πεκίνο, ως «Μεγάλους Αδελφούς».
Το Σύμφωνο για το Μέλλον του ΟΗΕ, δεν είναι νομικά δεσμευτικό, αλλά οι μικρότερες χώρες είναι αδύνατο να αρνηθούν να συμμορφωθούν με τις εντολές του, τη στιγμή που υποστηρίζεται φανατικά από τις μεγαλύτερες χώρες και τα μπλοκ χωρών των δύο κόσμων.
Ο ΟΗΕ, με την εφιαλτική «Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη» επιβάλλεται σε όλο τον κόσμο. Από τον ΟΗΕ προέρχεται η «πράσινη ατζέντα», ο μύθος της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η θεωρία των φύλων, ο τρανσεξουαλισμός, ο φεμινισμός, και η ιδέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Απ’ αυτή την άποψη, σε ένα κόσμο τεχνοεπιστημονικής τυραννίας δεν έχει καμιά σημασία εάν επικεφαλής του στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης είναι ένας Αμερικανός ή ένας Κινέζος, ή και οι δύο μαζί.
Ας σημειωθεί, ότι κάθε νέο μέλος που προσχωρεί στους BRICS πρέπει να συμφωνήσει με όλες τις προαναφερθείσες θέσεις. Αυτό θυμίζει τους 21 Όρους που έπρεπε να αποδεχθούν τα κατά τόπους Κομμουνιστικά Κόμματα για την συμμετοχή τους στην Τρίτη Διεθνή (κομμουνιστική ή Κομιντέρν που ιδρύθηκε από τον Λένιν τον Μάρτιο 1919), που τα κατέστησε εργαλεία της εξωτερικής πολιτικής ΕΣΣΔ.
Στόχος τους είναι να οργανωθεί μια εναλλακτική λύση απέναντι στην δυτική φιλελεύθερο-ολιγαρχική παγκοσμιοποίηση, ένα αντιδημοκρατικό παγκοσμιοποιητικό μπλοκ, και να επιτευχθεί μια διεθνής συμφωνία, μεταξύ των τυραννικών οργανισμών και κρατών που επιχειρούν να καταργήσουν τα εγγενή και αναφαίρετα δικαιώματά του ανθρώπου και του πολίτη, για να δρα απαλλαγμένη από τις παρεμβάσεις τους.
Οι προτάσεις που συζητήθηκαν στη 16η Σύνοδο Κορυφής των BRICS στο Καζάν, σε συνδυασμό με τις παρεμφερείς προτάσεις που συζητήθηκαν και συζητούνται στα βασικά όργανα της δυτικής παγκοσμιοποίησης (ΟΗΕ, Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας–ΠΟΥ, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ–WEF, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο–ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.α.) σκιαγραφούν ένα εφιαλτικό μέλλον που θα συνδυάζει τον Θαυμαστό Νέο Κόσμο του Huxley με το 1984 του Orwell.
Όλες οι επίσημες δηλώσεις στις συνεδριάσεις των BRICS τονίζουν πάντα ότι «τα κράτη-μέλη των BRICS ης παραμένουν πιστά στον κυβερνητικό ρόλο του ΟΗΕ στις διεθνείς υποθέσεις». Γνωρίζοντας τί είναι και ποιος ελέγχει τα Ηνωμένα Έθνη και τι είδους πολιτικές επιβάλλει σε όλες τις χώρες, θα πρέπει να εκφράσουμε την πλήρη εναντίωσή μας σ’ αυτή την εξέλιξη.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στον ρόλο της Κίνας στην οργάνωση και την επιβολή της ψευτο-πανδημίας Covid-19, στον υποχρεωτικό μαζικό «εμβολιασμό», στην άγρια τρομοκρατία που επιβάλλει στους πολίτες της, ούτε στην παρουσία κινέζου αξιωματούχου στην Event 201, ούτε στενή σχέση του κατά συρροή εγκληματία Άντονι Φάουτσι και του βιολογικό-πολεμικό Εργαστήριο της Γουχάν, απ’ όπου εκτοξεύθηκε ο ιός-βιόπλο COVID.
Τον Ιούνιο του 2019, ο ΟΗΕ υπέγραψε συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF, Νταβός), στην οποία τονίζεται:
«Η εταιρική σχέση ΟΗΕ και WEF υπογράφτηκε σε μια συνάντηση στα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών μεταξύ του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες και του ιδρυτή και εκτελεστικού προέδρου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Klaus Schwab… Η εταιρική σχέση προσδιορίζει 6 περιοχές δράσης (Χρηματοδότηση της Ατζέντας 2030 –Κλιματική αλλαγή – Υγεία – Ψηφιακή συνεργασία – Ισότητα των φύλων και ενδυνάμωση των γυναικών – Εκπαίδευση και δεξιότητες) για να ενισχύσει και να διευρύνει το συνδυασμένο αποτέλεσμά τους, χτίζοντας σε υπάρχουσες και σε νέες συνεργασίες…»
Στη 15η σύνοδο κορυφής των BRICS στη Νότια Αφρική το 2023, ο Γ.Γ. γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Guterres, έκανε μια αποκαλυπτική δήλωση:
«Καθώς η παγκόσμια κοινότητα κινείται προς την πολυπολικότητα, χρειαζόμαστε απεγνωσμένα –και το υποστήριζα σθεναρά– μια ενισχυμένη και μεταρρυθμισμένη πολυμερή αρχιτεκτονική με βάση την Χάρτη του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο».
Antonio Guterres, Γ.Γ. του ΟΗΕ, στη 15η σύνοδο κορυφής BRICS το 2023. (δείτε: https://media.un.org/en/asset/k11/k1188443xs )
Η λέξη κλειδί σε αυτή την πρόταση είναι η λέξη «πολυπολικότητα». Και αφού οι εκπρόσωποι των παγκοσμιοποιητικών δυνάμεων σπεύδουν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν μια ενιαία δυστοπική παγκόσμια κυβέρνηση, στην πραγματικότητα μια τεχνοκρατική τυραννία σε πλανητική κλίμακα, εξάγεται το προφανές συμπέρασμα ότι η ιδέα της πολυπολικότητας είναι μέρος του γενικού σχεδίου των παγκοσμιοποιητικών ελίτ να εγκαταστήσουν μια παγκόσμια διακυβέρνηση, μέσω μιας διαδικασίας απέναντι στην οποία επί του παρόντος δεν υπάρχει κανένα κράτος ή μπλοκ κρατών που θα μπορούσαν να ανακόψουν την εξέλιξη προς την παγκοσμιοποίηση, την Μεγάλη Επαναφορά, και στον ολοκληρωτισμό της τεχνοεπιστημονικής τυραννίας και του μετανθρωπισμού.
Μεταξύ της συλλογικής Δύσης και των BRICS, οι αντιπαλότητες τους (εάν υπάρχουν) σχετίζονται με οικονομικά συμφέροντα και την ανακατανομή των πόρων και των αγορών του κόσμου μεταξύ διαφορετικών ομάδων συμφερόντων. Αλλά και τα δύο στρατόπεδα υπηρετούν τον ίδιο σχέδιο και τον ίδιο αφέντη, υποτασσόμενα τυφλά στις διαταγές του .
Η «πολυπολικότητα» αποδεικνύεται απλώς μια μάσκα της παγκοσμιοποίησης που είναι μονοπολική ως προς την οργάνωση μιας παγκόσμιας δικτατορικής κυβέρνησης και διπολική όσον αφορά την συνύπαρξη δύο εποπτικών κέντρων – της Ουάσιγκτον και του Πεκίνου.
Συνεπώς, το ερώτημα «εάν απειλούν οι BRICS την δυτική παγκοσμιοποιητική ατζέντα;», η απάντηση είναι ευλόγως αρνητική: «Όχι, την υποστηρίζουν».
Όπως τόνισε ο Πούτιν στην ομιλία του στην 16η Σύνοδο της BRICS στο Καζάν:
«Θα ήθελα να σημειώσω ότι η τακτική διοργάνωση τέτοιων επιχειρηματικών φόρουμ, μαζί με το συστημικό έργο του Επιχειρηματικού Συμβουλίου BRICS, που συγκεντρώνει κορυφαίες επιχειρήσεις και επικεφαλής μεγάλων εταιρειών των πέντε χωρών, παίζει τεράστιο πρακτικό ρόλο στην προώθηση του αμοιβαίου εμπορίου και των επενδύσεων, ενισχύοντας τους δεσμούς συνεργασίας και διευρύνοντας τον άμεσο διάλογο μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων – και έτσι συμβάλλει αποτελεσματικά στην επιτάχυνση της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης των κρατών μας και στην επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης».
http://en.kremlin.ru/events/president/news/72085
Η γεωπολιτική, με την κλασική έννοια του όρου, είναι νεκρή. Τα δύο κέντρα προώθησης της παγκοσμιοποίησης έχουν τον πλήρη έλεγχο του διεθνούς παιχνιδιού του χρήματος.
Διαβάστε οπωσδήποτε:
SOCIAL CREDIT SYSTEM: To δυστοπικό πείραμα της Κίνας πρότυπο για την Δύση;
Έρευνα, μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Βασίλης Αναστασόπουλος - Πάτρα, 12/12/2021
https://www.grivas.info/covid-19/507-kina-social-credit-system-protypo-tis-dysis
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΖΩΝΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ
Ξαφνικά εισέβαλε και πάλι στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο ο όρος ζώνες επιρροής, που σημαίνει μοίρασμα του κόσμου. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε:
▪ στο Γερμανο-Σοβιετικό Σύμφωνο (ή Σύμφωνο Χίτλερ–Στάλιν, Μόσχα, 23 Αυγούστου 1939)
▪ στη Συμφωνία των Ποσοστών (Τσόρτσιλ- Στάλιν, Μόσχα 9-10 Οκτωβρίου 1944)
▪ επικυρώθηκε στη Διάσκεψη της Γιάλτας (από τους Στάλιν, Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ στις 12 Φεβρουαρίου 1945)
▪ μας συνόδευσε σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (1945-1989)
▪ περιέπεσε σε λήθη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας (1989)
▪ και ανασύρθηκε στον 21ο αιώνα, κατά την –ακόμη όχι θερμή– σύγκρουση ΗΠΑ–ΚΙΝΑΣ για τη μεγιστοποίηση του μερτικού της καθεμιάς στην υπό διαμόρφωση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης που θα καλύψει αναγκαία το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε από την ανατροπή της Παγκόσμιας Τάξης μεταξύ ΗΠΑ–ΕΣΣΔ.]
https://twitter.com/i/status/1854575561386996055
Ο Πούτιν κατά ετήσια σύνοδο της λέσχης Valdai (ρωσικό think-tank για την εξωτερική πολιτική, αντίστοιχο του αμερικάνικου Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων – CFR) που συνέρχεται κάθε χρόνο στο θέρετρο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, τον Νοέμβριο του 2024 «καταδίκασε τις προσπάθειες των ΗΠΑ να επιβληθεί μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία στον πόλεμο με την Ουκρανία» και δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι:
▪ «Η προηγούμενη δομή του κόσμου εξαφανίζεται αμετάκλητα, μπορούμε να πούμε ότι έχει ήδη εξαφανιστεί, και διεξάγεται ένας σοβαρός, ασυμβίβαστος αγώνας για τη διαμόρφωση μιας νέας. Ένας αγώνας για τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης καθώς καταρρέει η μεταψυχροπολεμική εποχή της κυριαρχίας της Δύσης».
▪ «H εκλογή του Ν. Τραμπ, αναμένεται να είναι η αρχή παγκόσμιων εξελίξεων, που θα αφορούν ολόκληρο τον πλανήτη ή καλύτερα στην αμοιβαία αποδεκτή παραδοχή ότι κάθε χώρα έχει ζώνες επιρροής».
▪ «Έχουμε φτάσει σε μια επικίνδυνη καμπή. Οι προσπάθειες της Δύσης να επιφέρει μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία, μια χώρα με το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, καταδεικνύει τον υπέρμετρο τυχοδιωκτισμό των δυτικών πολιτικών».
▪ «Η Δύση προσπάθησε αλαζονικά να παρουσιάσει τη Ρωσία ως ηττημένη δύναμη μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991… η στρατιωτικήσυμμαχία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ είναι ένας αναχρονιστικός μηχανισμός».
▪ «Η Ρωσία δεν θεωρεί τον δυτικό πολιτισμό εχθρό, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να απομονώσουν τη Μόσχα. Ο κόσμος αλλάζει σε κάθε περίπτωση, και πολλές ισχυρές χώρες δεν θέλουν να απομονωθεί η Ρωσία».
▪ «Ο κόσμος χρειάζεται τη Ρωσία και καμία απόφαση από υποτιθέμενους ανώτερους στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό».
