ΑΠΟ ΤΗ «ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ» (1925)

ΣΤΗ «ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΛΑΚΟΥΝΤΩΝ»

και του «ΤΟΚΕΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» (2013)

 

79 ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΘΩΩΘΗΚΑΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ

ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ (ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ) ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

 

• Το 1925, στο Ντέιτον του Τενεσί, μιας από τις πιο καθυστερημένες πολιτείες των ΗΠΑ, ένας εσμός φανατικών προσπάθησαν να διώξουν τη Θεωρία της Εξέλιξης σε μια ιλαροτραγική δίκη που πέρασε στην ιστορία ως η Δίκη των Πιθήκων.

 

 

• Σήμερα, κάποιοι άλλοι ΟΜΟΤΕΧΝΟΙ τους προσπάθησαν να διώξουν

τον Τοκετό στο Σπίτι, με ένα σουρεαλιστικό κατηγορητήριο.

 

Αλλά, ατυχώς, γι’ αυτούς

 η πρόεδρος κ. Μαγδαληνή Πράσσα

 και ο εισαγγελέας κ. Νικόλαος Κωνσταντίνου

 του Γ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης

 συνέβη να διαθέτουν γνώση, ευθυκρισία και ευαισθησία.

 Στοιχεία ικανά να ακυρώνουν σκευωρίες.

 

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα

 

Στις 10 Ιανουάριου 2014, η τεκμηριωμένη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης σε μια ασυνήθιστη δίκη, έβαλε τέλος στην ταλαιπωρία 79 ανθρώπων, (γονιών, γιατρών και μιας μαίας) με την πανηγυρική αθώωσή τους από όλες τις ανυπόστατες κατηγορίες.

 

Το ερώτημα προκύπτει απ’ αυτή την υπόθεση είναι απλό: «Γιατί 79 άνθρωποι βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, μόνο και μόνο επειδή οι μεν γονείς απλώς επέλεξαν να φέρουν το παιδί τους στον κόσμο στο πιο ανθρώπινο περιβάλλον που υπάρχει (δηλαδή, το σπίτι τους), οι δε γιατροί να βεβαιώσουν το αυτονόητο ότι μια γυναίκα γέννησε;»

 

Δεδομένου ότι η διερεύνηση κάθε υπόθεσης ευλόγως ξεκινάει από την καίρια ερώτηση «ποιός ωφελείται;», θεωρώ ότι εάν τοποθετήσουμε τα γεγονότα και τα πρόσωπα στο χρόνο, είναι πιθανό να αντιληφθούμε ποιος είχε όφελος από όλη αυτή την πολυεπίπεδη εκστρατεία (με μηνύσεις, δίκες, κ.α), κατά του τοκετού στο σπίτι.

 

• Πριν περίπου 5 χρόνια ένα ζευγάρι που επέλεξε αυτοβούλως να γεννήσει σπίτι του, έκανε μήνυση για «σωματική βλάβη» στη μαία που διενήργησε τον τοκετό και στη φυσιοθεραπεύτρια που παραβρέθηκε σ’ αυτόν. Μάρτυρες κατηγορίες ήταν μία μαία που εμφανίζεται ως πρόεδρος του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης και ένας γυναικολόγος. Οι δύο επαγγελματίες υγείας καταδικάστηκαν πρωτόδικα για απλή σωματική βλάβη. [Σημείωση: Στις 08/11/2013 αθωώθηκαν και οι δύο στο Εφετείο]

 

• Με αφορμή αυτή τη μήνυση, η ως άνω μαία, υπογράφουσα ως πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης κατέθεσε μια γενικόλογη μηνυτήρια αναφορά για ανθρώπους που κάνουν αντιποίηση επαγγέλματος, και άλλα συναφή. Σημαντική λεπτομέρεια: η προαναφερθείσα φυσιοθεραπεύτρια ποτέ δεν καταδικάστηκε για αντιποίηση επαγγέλματος, παρά τις περί του αντιθέτου διαδικτυακές διαδόσεις.

 

• Το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας (ΣΕΥΠ) διεξήγαγε έρευνα, εξέτασε 10 γιατρούς, δεν διαπίστωσε κανένα αδίκημα, και για αυτό δεν παρέπεμψε το θέμα στον Εισαγγελέα (πράγμα που υποχρεούται εκ του νόμου να κάνει κάθε φορά που διαπιστώνει κάποιο αδίκημα).

 

• Περιέργως, η εμφανιζόμενη ως πρόεδρος του Δ.Σ του Συλλόγου Μαιών (στο οποίο είχε κοινοποιηθεί νομίμως το πόρισμα του ΣΕΥΠ, που είναι ο ανώτερος κρατικός πραγματογνώμονας σε θέματα υγείας), αγνόησε το ΣΕΥΠ και το Πόρισμά του και επανήλθε με νέα, πολυσέλιδη μηνυτήρια αναφορά, στην οποία κατηγορούσε 10 γιατρούς για «χορήγηση ψευδών βεβαιώσεων γέννησης», 1 μαία για μη διαχείριση πλακούντα σε τοκετό στο σπίτι, και 68 γονείς για…. μόλυνση περιβάλλοντος με τους άκρως «επικίνδυνους» και «μολυσματικούς» πλακούντες.

 

Στην εν λόγω μηνυτήρια αναφορά, οι μητέρες χαρακτηριζόμασταν από την εμφανιζόμενη ως πρόεδρο του Δ.Σ του Συλλόγου Μαιών ως «φερόμενες μητέρες» που καταστρέψαμε τους πλακούντες, οι οποίοι «ήταν η μόνη απόδειξη ότι γεννήσαμε τα παιδιά μας», (!) και, επιπλέον, γινόταν τεχνηέντως και σκοπίμως επτά αναφορές σε «κυκλώματα εμπορίας βρεφών», χωρίς πουθενά να αμφισβητείται ότι είμαστε γονείς των παιδιών μας.

 

• Η Εισαγγελέας που ανέλαβε την υπόθεση, μας έστειλε στο εδώλιο του κατηγορουμένου με «απευθείας κλίση», χωρίς να μας καλέσει σε απολογία, ως καταστροφείς του περιβάλλοντος, με ένα κατηγορητήριο-αντίγραφο της μήνυσης του Συλλόγου Μαιών. Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας εναντίον 79 ανθρώπων, η γνωστή μαία που εμφανίζεται ως πρόεδρος του ως άνω Συλλόγου.

 

Εξ’ αυτού και μια πρώτη απορία: Το ζευγάρι (που στάθηκε η αιτία ώστε το ΔΣ του Συλλόγου Μαιών να προχωρήσει σε μηνύσεις εναντίον τόσων ανθρώπων) γέννησε την ίδια περίοδο που γεννήσαμε και οι υπόλοιποι, αλλά εξαιρέθηκε από το κατηγορητήριο ενώ η μαία που παραβρέθηκε στον τοκετό ήταν συγκατηγορούμενή μας για «μη διαχείριση του πλακούντα» τους. Μ’ άλλα λόγια, με ένα μυστήριο τρόπο, το ζευγάρι αυτό ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΕ από το κατηγορητήριο αλλά ο πλακούντας τους ΟΧΙ.(!)

 

• Στις 8 Νοεμβρίου 2013, εκδικάστηκε στο Εφετείο η υπόθεση της μαίας και της φυσιοθεραπεύτριας, που είχαν κατηγορηθεί για απλή σωματική βλάβη. Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας ήταν η γνωστή μαία. Η απόφαση ήταν ΑΘΩΩΤΙΚΗ.

 

• Στις 10 Ιανουαρίου 2014 εκδικάστηκε η υπόθεση των 79. Σ’ αυτή την ιδιότυπη «Δίκη των Πλακούντων» ή «Δίκη των Τοκετών στο Σπίτι», ήταν παρόντες 77 κατηγορούμενοι, οι δικηγόροι τους, οι μάρτυρές τους και πολλοί συγγενείς και φίλοι τους. Και μια και μοναδική μάρτυρας κατηγορίας, και πάλι η γνωστή μαία.

 

• Ο πρώην Πρόεδρος του Ι.Σ.Θ , κ. Νικολαϊδης, καταθέτοντας μετά λόγου γνώσεως, υπερασπίστηκε αφενός το δικαίωμα κάθε γυναίκας να γεννάει όπως επιλέγει, και αφετέρου τους συναδέλφους του που έπραξαν το αυτονόητο, βεβαιώνοντας ότι ήταν αυταπόδεικτο.

 

• Ο ιατροδικαστής κ. Μάνθος Τσούγκας κατέστησε σαφές ότι ο πλακούντας δεν είναι ούτε απόβλητο ούτε μολυσματικός και ότι άλλα κίνητρα πρέπει να αναζητηθούν πίσω από αυτή τη δίωξη.

 

• Ο πατέρας μου, Κλεάνθης Γρίβας, ως μάρτυρας τόνισε ότι πίσω από την σκευωρία κατά του τοκετού στο σπίτι και τη δίωξη των 79 υπάρχουν άνομα οικονομικά συμφέροντα (επιχειρηματικά και συντεχνιακά).

Τα επιχειρηματικά αφορούν:

(α) τις εταιρείες διαχείρισης βιολογικών αποβλήτων, που ανταγωνίζονται λυσσαλέα μεταξύ τους για την ανάληψη του «έργου» (που, κατά κανόνα, καταλήγει στις «χωματερές»),

(β) τις εταιρίες εκμετάλλευσης του πλακούντα (για την παρασκευή καλλυντικών και την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων), και

(γ) τις ιδιωτικές κλινικές που παρέχουν «τοκετό σαν στο σπίτι».

Τα συντεχνιακά αφορούν:

τη μονοπώληση των τοκετών στο σπίτι από μαίες δημοσίους υπαλλήλους που, ως τέτοιες, δεν μπορούν ούτε να παρέχουν ιδιωτικό έργο ούτε και να συνεργάζονται ή να προβάλλουν τον «τοκετό σαν στο σπίτι», που γίνεται σε μία μόνο ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης.

 

• Οι κατηγορούμενοι γονείς δήλωσαν ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση της σουρεαλιστικής δίωξής τους, ποτέ δεν θα παρέδιδαν το «τον πλακούντα, λίκνο της ζωής σε εταιρεία διαχείρισης αποβλήτων». Όλοι μας θα κάναμε και πάλι αυτό που ήδη είχαμε κάνει (και για το οποίο προκάλεσε τη δίωξη και την ταλαιπωρία μας ο Σύλλογος Μαιών Θεσσαλονίκης): Θα φυτεύαμε τον πλακούντα μας σε ιδιόκτητο χώρο με ένα δενδράκι, τιμώντας τη ζωή και όχι αποτιμώντας… τα διαφεύγοντα κέρδη.

 

• Ο εισαγγελέας κ. Νικόλαος Κωνσταντίνου, με μια εντυπωσιακά τεκμηριωμένη αγόρευση, αποδόμησε το κατηγορητήριο και τόνισε ότι αυτή η υπόθεση θα έπρεπε εξαρχής να έχει τεθεί στο αρχείο και κανένας από τους παραπεμφθέντες δεν θα έπρεπε να υποστεί αυτή την επώδυνη διαδικασία. Ακόμη σπουδαιότερο, είπε: «Μου είναι αδύνατον να χαρακτηρίσω τον πλακούντα μιας γυναίκας, απόβλητο».

 

Αν όλοι οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές ήταν τόσο συγκροτημένοι, συνεπείς και ευαίσθητοι, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σ’ αυτή τη χώρα.

 

• Από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η σκευωρία κατά του τοκετού στο σπίτι, σε κάθε δημόσια παρέμβασή μου στο ζήτημα, καθιστούσα σαφές ότι δεν είχα καμιά ανησυχία για την κατάληξη αυτής της υπόθεσης, που μας έδωσε τη δυνατότητα να βάλουμε όλοι μαζί το δικό μας λιθαράκι στην προάσπιση του δικαιώματος των γυναικών να επιλέγουν. Επιπλέον, αυτή η υπόθεση έγινε αφορμή ώστε:

 

• Πολλοί άνθρωποι να αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι κάθε φυσική δραστηριότητα που δεν παράγει κέρδος αντιμετωπίζεται ως «επικίνδυνη».

 

• Πολλές γυναίκες να αρχίσουν να σκέφτονται ότι είναι αντιφατικό και παράλογο να επιλέγουν μαίες που διώκουν μητέρες και θεωρούν τους πλακούντες «μολυσματικά απόβλητα».

 

• Πολλοί γυναικολόγοι να αποφεύγουν να ξαναχρησιμοποιήσουν μαίες που διώκουν μητέρες προκειμένου να προβάλλουν παροχές των ιδιωτικών κλινικών.

 

• Κάποιοι δημοσιογράφοι (!) που λειτούργησαν ως γραφείο τύπου του Διώκτη, αποσιωπώντας την άποψη των «κατηγορουμένων», μπορούν τώρα να αποκρύψουν και τις δύο αθωωτικές αποφάσεις (αυτή που αφορά τη μαία και τη φυσιοθεραπεύτρια και αυτή που αφορά τους 79), «τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι» ή αμειβόμενοι.

 

Σε αυτή την διαδρομή, γνωρίσαμε λίγους ποταπούς και πολλούς υπέροχους ανθρώπους, συμπαραστάτες και συναγωνιστές.

 

Όταν ξεκινήσαμε αυτόν τον αγώνα, ενάντια σε άνομα οικονομικά συμφέροντα (επιχειρηματικά και συντεχνιακά), βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απώλεια δύο συγκατηγορουμένων μας, της γυναικολόγου Μιλένα Ρούσκοβα και του Δημήτρη Φαναριώτη (που «έφυγε» αφήνοντας πίσω του 3 παιδιά και τη σύζυγό του Όλγα Χαλκίδου, επίσης συγκατηγορούμενή μας). Συνεπώς, έπρεπε να βάλουμε τα δυνατά μας για να καλύψουμε κάπως την «απουσία» τους απ’ αυτό τον αγώνα. Παράλληλα, είχαμε στο μυαλό μας και τα παιδιά μας που έπρεπε να τους διασφαλιστεί το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνο αυτά για το σώμα τους.

 

Όσο άκουγα την πρόεδρο και τον εισαγγελέα στο Δικαστήριο, σκεφτόμουνα ότι μάλλον τα καταφέραμε.

 

• Ένα μεγάλο Ευχαριστώ από όλους μας στους δικηγόρους μας, που δεν έκαναν απλά την δουλειά τους, αλλά έδωσαν μια μεγάλη μάχη.

 

• Ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους τους φίλους, τους γνωστούς και τους άγνωστούς μας, που με ένα μήνυμα, μια λέξη μας έδιναν κουράγιο και πίστη ότι η προσπάθειά μας έχει νόημα.

 

• Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην πρόεδρο κ. Μαγδαληνή Πράσσα και τον εισαγγελέα κ. Νικόλαο Κωνσταντίνου του Γ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, για την προσεκτική, αναλυτική, συγκροτημένη και ευαίσθητη προσέγγιση μιας υπόθεσης που αφορούσε ένα ουσιαστικό ζήτημα αυτοδιάθεσης.

 

• Ένα μικρό Ευχαριστώ όσους μας διέβαλλαν, διέδωσαν ψεύδη, μας έβρισαν, γιατί οι χυδαιότητές τους μας πείσμωσαν και μας δυνάμωσαν.

 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή ήταν μια κακιά γυναίκα, η Κρουέλα ντε Βιλ που έκλεβε πλακούντες και τους πουλούσε για να γίνουν κρέμες και βλαστοκύτταρα… Όταν έμαθε ότι κάποιες μανούλες κατάφεραν να γλυτώσουν τους πλακούντες από τα νύχια της, λύσσαξε και άρχισε να τις καταδιώκει και να τις απειλεί… Όμως οι μανούλες δεν φοβήθηκαν και έκρυψαν τους πλακούντες στις αυλές τους, κάτω από όμορφα δεντράκια. Η Κρουέλα ντε Βιλ έχασε την ψυχραιμία της και άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, μέχρι που κατέληξε σε ένα μέρος που κλείνουν ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Μια φορά κι έναν καιρό  η Κρουέλα ντε Βιλ, η κακιά της πόλης, έγινε σκέτη Κρουέλα και οι αυλές γέμισαν όμορφα δεντράκια.

 

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα